Προσδοκίες που ενδεχομένως να αποδειχτούν και… επικίνδυνες αρχίζει να πυροδοτεί ο αναβρασμός στον κλάδο της ακτοπλοΐας.

Το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι ”παίκτες” του χώρου, μικρότεροι και μεγαλύτεροι, δείχνουν να επιδιώκουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον επερχόμενο κύκλο αναδιάρθρωσης, δεν πρέπει να παρασύρει σε βιαστικές εκτιμήσεις.

Διότι είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι δεν θα το κατορθώσουν. Ο κύκλος δεν θα έχει μόνο πρωταγωνιστές, αλλά και… κομπάρσους.



Είναι σίγουρα ότι δεν αποτελεί συνηθισμένο γεγονός δύο εταιρίες του χώρου να εξαγγέλλουν σχεδόν ταυτόχρονα μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ, οπότε οι προσδοκίες ενισχύονται από τη διασφαλισμένη (;) χρηματοδότηση των εγχειρημάτων από ”ισχυρούς” πλην όμως… αγνώστους, για την ώρα, χρηματοδότες.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα εξαμήνου του κλάδου δεν φαίνεται να δικαιολογούν ιδιαίτερη ευφορία, ενώ και οι βαθύτερες αιτίες του αναβρασμού δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστες.

Η αρνητική επίδραση των υψηλών τιμών των καυσίμων και η διεθνώς αυξητική τάση στα επιτόκια, λόγω των υψηλών δανείων στις περισσότερες εταιρίες, είναι δύο από τους λόγους που πιέζουν για… restructuring και consolidation.

Και αν στη περίπτωση του Αιγαίου υπάρχει η θετική εξέλιξη της απελευθέρωσης των τιμών των εισιτηρίων, στην Αδριατική υπάρχουν έντονες ανησυχίες, καθώς η οδική σύνδεση μέσω της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας διεκδικεί ξανά τη μερίδα του λέοντος στο διαμετακομιστικό εμπόριο.

Με απλά λόγια, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν οι όποιοι μεγαλοεπενδυτές, Έλληνες και ξένοι, θα κάνουν τις κινήσεις τους προσφέροντας σημαντικά premiums, αντί να πιέσουν για καλύτερες τιμές.

Στο κάτω κάτω, αυτοί έχουν το βασικό… καύσιμο, δηλαδή τα μετρητά!

Ίσως λοιπόν είναι σκόπιμο να θυμηθούμε τη λαϊκή σοφία που λέει ”όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι”!

Υ.Γ.: Κρίνοντας από τους όρους της αύξησης στην περίπτωση της ΑΝΕΚ, η ”πίεση” για καλύτερες τιμές από τους έχοντες τα κεφάλαια είναι ήδη... γεγονός!