Τελικά, ο Τάκης Αθανασόπουλος έφυγε σε βολική στιγμή.
Παραιτήθηκε λόγω της δίωξης σε υπόθεση της ΔΕΗ, πριν φτάσουμε στο σημείο να αναζητηθούν οι ευθύνες για τις πράξεις και τις παραλήψεις του ΤΑΙΠΕΔ στα μεγάλά projects που σχεδιάστηκαν κι άρχισαν να υλοποιούνται επί των ημερών του.
Παρέμεινε όμως ο (εικονιζόμενος στη φωτό) Γιάννης Εμίρης, διευθύνων σύμβουλος του Ταμείου και πρώην(;) στέλεχος της Alpha Bank, που παίζει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ της διοίκησης Αθανασόπουλου και της νέας διοίκησης Στέλιου Σταυρίδη. Γι 'αυτό άλλωστε εμφανίζεται να λύνει και να δένει. Εκείνος έχει την πρέπουσα αναλυτική γνώση των συγκεκριμένων υποθέσεων, από τη στιγμή του σχεδιασμού τους.
Θα μας συγχωρήσει λοιπόν ο κ. Εμίρης για την παράφραση του τίτλου της παλιάς καλής ελληνικής ταινίας, αλλά το τελευταίο διάστημα το ΤΑΙΠΕΔ αρχίζει να θυμίζει κυριολεκτικά… Κακομοίρη.
Πάνω που η αγορά χάρηκε την πρώτη σημαντική επιτυχία, την ανάδειξη νικητή στον διαγωνισμό πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ, προέκυψαν τα γνωστά πλέον προβλήματα που απειλούν να εκτροχιάσουν την ιδιωτικοποίηση.
Και μόλις χθες, ήρθε το φιάσκο, η ψυχρολουσία, της ΔΕΠΑ. Ενός διαγωνισμού που αφού πέρασε από τα 40 κύματα θεωρείτο περίπου κλειδωμένος από τους Ρώσους. Αποδείχτηκε όμως… ξεκλείδωτος.
Οφείλονται όμως αυτά μόνο στην κακή μοίρα του ΤΑΙΠΕΔ, στην… καντεμιά των στελεχών του, ή στις αμείλικτες γεωπολιτικές ισορροπίες;
Δυστυχώς όχι.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ΟΠΑΠ και ΔΕΠΑ, υπήρξαν σοβαρά σφάλματα. Για την υπόθεση της ΔΕΠΑ υπάρχει σε άλλη σελίδα αναλυτικό σημερινό ρεπορτάζ. Για την περίπτωση του ΟΠΑΠ καταγράφονταν εδώ και μήνες από το Euro2day.gr, σε αλλεπάλληλα ρεπορτάζ, οι ενέργειες που τώρα θέτουν σε κίνδυνο την αποκρατικοποίηση. Από την υπόθεση των Λαχείων, ως την ιστορία με τον τεχνολογικό πάροχο.
Ενέργειες εκ μέρους του ΟΠΑΠ, για τις οποίες το ΤΑΙΠΕΔ ήταν ενήμερο και τις οποίες είτε προώθησε, είτε στήριξε, είτε ανέχθηκε, για να τις βρει τώρα... μπροστά του!
Στην περίπτωση της ΔΕΠΑ το φιάσκο είναι τελεσίδικο. Και το γεγονός ότι δεν προέκυψε ενδιαφερόμενος να υποβάλει προσφορά δημιουργεί πολύ κακό προηγούμενο, ό,τι κι αν λέει η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου.
Στην περίπτωση του ΟΠΑΠ, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, αλλά πολύ πιο επικίνδυνη και οδυνηρή αν κάτι πάει στραβά. Εάν ακυρωθεί η πώληση του 33% του Οργανισμού, η μόνη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των τελευταίων ετών που έχει προχωρήσει, θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών διεθνώς. Με ανυπολόγιστες συνέπειες!
Ας το λάβουν αυτό υπ' όψιν τους οι αρμόδιοι, όσο είναι καιρός.
ΥΓ.: Εξαρχής ήταν προφανές ότι το Ταμείο Ιδιωτικοποίησεων, ένας νέος θεσμός με στρατηγική σημασία για τη χώρα και την οικονομία, ΔΕΝ έχει στελεχωθεί με πρόσωπα του βεληνεκούς και των γνώσεων που απαιτούνται. Ίσως γιατί κάποιοι επιθυμούν το δυναμικό του να άγεται και να φέρεται από διάφορα συμφέροντα, μην επιτελώντας τους επίσημους σκοπούς.
Τo Euro2day.gr καυτηρίασε το γεγονός εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν εισακούστηκε.
Τώρα; Μήπως είναι καιρός να ανοίξουν κάποια αφτιά;