Η άρση της υποχρεωτικής δημοσίευσης των ισολογισμών και η κατάθεσή τους σε ένα Γενικό Εμπορικό Μητρώο είναι, όπως και να το δει κανείς, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Οι δε κυβερνώντες τόνιζαν ότι αποτελεί κατάκτηση για τον επιχειρηματικό κόσμο η ενοποίηση των διάσπαρτων εμπορικών μητρώων σε υπηρεσία μιας στάσης (one stop shop). Μόνο που δεν είχαν εξηγήσει πόσο μεγάλη θα ήταν αυτή η στάση...
Ως γνωστόν, στην Ελλάδα, έχουμε το... ταλέντο να μετατρέπουμε κάθε θετική διαρθρωτική αλλαγή σε ταλαιπωρία.
Πώς αλλιώς μπορούν να εξηγηθούν τα στενά χρονικά περιθώρια μέσα στα οποία πρέπει να καταθέσει το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων τους ισολογισμούς τους, αλλά κυρίως η παρανοϊκή πρόβλεψη ότι πρέπει αυτό να γίνει... ιδιοχείρως.
Αποτέλεσμα οι ατελείωτες ουρές που σχηματίστηκαν στο ΕΒΕΑ με τους επιχειρηματίες να βλαστημούν για τις λίγες ακόμη χαμένες εργατοώρες -λες και έχουν την πολυτέλεια να τις σπαταλούν- στον βωμό της δήθεν πάταξης της γραφειοκρατίας, της διευκόλυνσης του επιχειρείν, της απλούστευσης των διαδικασιών, του ηλεκτρονικού κράτους, του... Αγίου Παντελεήμονος και της λογικής!
Το αποτέλεσμα στις φώτο που ακολουθούν: Αριθμός 143 στις 07.45 και άρα άλλη μία ημέρα θυσία σε αυτούς που προφανώς δεν έχασαν ποτέ τη μέρα τους περιμένοντας σε μια ουρά!
Θετική η άρση του αναχρονιστικού θεσμού της υποχρεωτικής δημοσίευσης των ισολογισμών, ωστόσο οι κύριοι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ζούμε στην εποχή του... upload.
