Με χαρά λάβαμε σχόλιο του φίλου της στήλης και γνωστού στελέχους της χρηματιστηριακής αγοράς κ. Δημήτρη Τζάνα, το οποίο και δημοσιεύουμε.
Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της χρηματοοικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ, ο κλάδος των επενδυτικών τραπεζών συγκεντρώθηκε περισσότερο στις ΗΠΑ, καθώς οι τρεις μεγαλύτεροι «παίκτες» (JP Morgan, Goldman Sachs, Citi) κατέχουν το 1/3 της αγοράς, κάτι που δυσαρεστεί και τον Economist.
Ωστόσο, επί της αλλαγής της αρχιτεκτονικής του τραπεζικού συστήματος, θεσμοθετήθηκε το νομοθέτημα Dodd-Frank, που κατά γενική ομολογία είναι κοστοβόρο, γραφειοκρατικό και ελάχιστα αποτελεσματικό. Ουδεμία σκέψη για επάνοδο της λύσης του καθαρού διαχωρισμού εμπορικής-επενδυτικής τραπεζικής, του Glass Steagall Act που καταργήθηκε το 1999 συμπληρώνοντας 66 χρόνια ισχύος του.
Η κατάργησή του μάλιστα ήταν εκείνη που διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για ό,τι συντελέστηκε λίγα χρόνια μετά, καθώς το τρίδυμο «τεχνολογική πρόοδος-απορρύθμιση κανόνων και παγκοσμιοποίηση» οδήγησε στη χρηματοοικονομική υπερτροφία και την επακόλουθη κρίση.
Απομένουν τα αυξημένα «κεφαλαιακά μαξιλάρια» μόνη προστασία από ενδεχόμενη νέα κρίση. Ας προσευχηθούμε να μην συμβεί, γιατί τότε τίποτε δεν θα μπορεί να σώσει τις ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ σε σχέση με το 2008 επενδυτικές τράπεζες … αλλά, ενδεχομένως, ούτε και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μεταλλάχθηκε σε απέραντο στίβο στοιχηματισμού πολλαπλάσιας αξίας του παγκόσμιου ΑΕΠ!!