Σύμφωνοι, ο τίτλος έχει μια δόση υπερβολής. Ωστόσο, υπό μία έννοια αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Έτσι κι αλλιώς, η περίοδος είναι κατάλληλη.

Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει και ένας πρόσθετος παράγοντας.

Διότι, αγαπητοί φίλοι, εντός ολίγων -ναι ολίγων- ημερών αναμένεται να ”περάσει” το νέο θεσμικό πλαίσιο για τις δημόσιες προσφορές, το οποίο, όπως θα θυμάστε, προβλέπει ότι όποιος αγοράσει πάνω από 33,33% μιας εταιρίας, θα πρέπει να κάνει προσφορά για το υπόλοιπο των μετοχών!

Και ουδείς γνωρίζει ακόμη στα σίγουρα αν θα υπάρξει ”μεταβατικό στάδιο”.

Αυτό, λοιπόν, φαίνεται ότι δίνει ισχυρό κίνητρο σε αρκετούς επιχειρηματίες, αν έχουν κάποιο deal σε προχωρημένο στάδιο... ”ωρίμανσης”, να το κλείσουν και να τελειώνουν.

Διότι άλλο να κάνεις προσφορά επειδή θέλεις (και όταν θέλεις) και άλλο να ΠΡΕΠΕΙ να την κάνεις.

Όπως επίσης θα γνωρίζετε, υπήρξε αντίδραση γι’ αυτή τη ρύθμιση από τους εισηγμένους και με την υποστήριξη των χρηματιστών. Γιατί, όμως, θα ρωτήσετε.

Και ορθώς θα ρωτήσετε, αφού η λογική λέει ότι σε όποια τιμή και αν αγοράσει μια επιχείρηση μετοχές μιας άλλης, προσδοκά να κερδίσει (άρα να ανέβει η μετοχή), οπότε γιατί να πουλήσει ο απλός μέτοχος τις μετοχές του στην ίδια τιμή που αγόρασε ο νέος βασικός;

Ναι, απαντούν οι εισηγμένοι, αλλά όταν κάνεις μια δημόσια προσφορά πρέπει να έχεις τα απαραίτητα χρήματα, μπας και γίνει κανένα… λάθος και σου τα δώσουν τα χαρτιά!

Σωστό κι αυτό, μόνο που αν το deal έχει επαρκή στοιχεία σοβαρότητας (το ίδιο ισχύει και για τους... συμμετέχοντες σε αυτό), θα βρεθούν τράπεζες να δανείσουν τα λεφτά (με προφανές ενέχυρο τις μετοχές) και funds να αγοράσουν στη συνέχεια τις μετοχές, αν δεν θέλουν να τις κρατήσουν οι βασικοί μέτοχοι (βγάζοντας την εταιρία από το χρηματιστήριο).

Την ίδια δουλειά (περίπου) κάνουν άλλωστε ως επί το πλείστον και τα private equities funds (και όχι... μόνον αυτά). Αγοράζουν εταιρίες με… δανεικά και τις πουλάνε με μεγάλο κέρδος.