Η κυβέρνηση εστιάζει τώρα στην επόμενη ημέρα και μακάρι να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα. Η εικόνα της καθημερινότητας, η καθημαγμένη κοινωνία, η οικονομία και τα εφιαλτικά μεγέθη της ανεργίας δεν επιτρέπουν μεμψιμοιρίες και... μικροκομματισμούς.

Ωστόσο, με ευχές και γενικόλογες διακηρύξεις δεν μπορεί να λυθούν αυτά τα τόσο σύνθετα και βαθιά πλέον προβλήματα.

Για να τους δούμε λοιπόν όλους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, ημών βεβαίως συμπεριλαμβανομένων.

Το Χ.Α. εχθές για πολλοστή φορά παρέμεινε ψυχρός και ψύχραιμος μηχανισμός προεξόφλησης, με τους insiders να ενεργούν ακριβώς όπως επέβαλλαν οι τελευταίες εξελίξεις. Ειδικότερα στον τομέα των τραπεζών, με τον κλαδικό δείκτη να μετρά απώλειες 9,80% και να κλείνει στις 266,37 μονάδες. Παρασύροντας τον Ftse20 στις 293,82, ενώ ο Γενικός Δείκτης κράτησε στις 847,06 μονάδες.

Σημαντική απόκλιση που οφείλεται κατά μείζονα λόγο στην εδώ και καιρό διαφοροποιούμενη πορεία πολλών μη τραπεζικών εισηγμένων-μετοχών από τον χρηματοπιστωτικό κλάδο και τον τραπεζικό δείκτη. Από τεχνικής πλευράς, πάντως, και οι δύο δείκτες, ο ΓΔ και ο 20άρης, παραμένουν σε απόλυτο συγχρονισμό με την τεχνικότητα της τελευταίας κίνησης και με τις 270 μονάδες να είναι πάντα μία αξιόπιστη περιοχή στήριξης και ισχυρό σημείο αναφοράς κυρίως για τους βραχυπρόθεσμους.

Όμως προσοχή χρειάζεται ο τραπεζικός δείκτης, καθώς άλλη μία... βουτιά και θα τεθούν σε δοκιμασία πολύ σημαντικές τεχνικές ζώνες τιμών. Θα φανεί σήμερα- αύριο εάν από αυτά τα επίπεδα, δηλαδή των 250-260 μονάδων, μπορεί ο συγκεκριμένος δείκτης να δώσει μία τεχνική αντίδραση.

Πλούσιο το παρασκήνιο από τη Σύνοδο, παρουσιάζεται αναλυτικά από την Αγγελική Παπαμιλτιάδου, ενώ οΣτέφανος Κοτζαμάνης σε σχετικό θέμα του εξηγεί τι κέρδισε η Ελλάδα, με τον χρόνο αλλά και τις... εντυπώσεις να είναι καλοδεχούμενα. Αρκεί να αξιοποιηθούν σωστά στα πιεστικά περιθώρια που έχουν απομείνει.

Εκτενής η αναφορά του euro2day στο πλαίσιο επαναγοράς χρέους, στη στάση των τραπεζών, στους όρους και στα πιθανά οφέλη και ζημίες. Σε ειδική ενότητα προσεγγίζονται όλες οι πτυχές και οι λεπτομέρειες του προβλήματος. Ωστόσο θα μείνουμε στις αιτιάσεις «ανώτερου τραπεζίτη» για τους χειρισμούς της κυβέρνησης, μένοντας στην ουσία της υπόθεσης.

Το σύστημα ανησυχεί μην τυχόν και με τα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν στον κλάδο οι επικείμενες ΑΜΚ δεν είναι αρκετά δελεαστικές όχι μόνο για τους ίδιους τους μεγαλομετόχους και τους τραπεζίτες, αλλά κυρίως ούτε και για το ευρύτερο επενδυτικό κοινό. Και αυτό γιατί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κληθούν να καλύψουν αυτοί στο μεγαλύτερο μέρος το ελάχιστο απαιτούμενο του 10% της διαδικασίας.

Για να μην κρυβόμαστε, δηλαδή, και να μην πετάμε την μπάλα στην εξέδρα, επικαλούμενοι τον κίνδυνο (τάχα...) ενός... αφελληνισμού του συστήματος.