Σύμφωνα με στοιχεία της Datastream, που εξασφάλισε το ”Euro2Day”, τη διετία 1997-1999 η μέση σχέση κεφαλαιοποίησης προς δανεισμό(capitalisation to forward lending) διαμορφώνονταν στο 17% στις εταιρίες του τηλεπικοινωνιακού κλάδου στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία).

Εν έτη 2002, η μέση σχέση έχει διαμορφωθεί πλέον στο 61%, δηλαδή για κάθε 100 εκ. ευρώ κεφαλαιοποίησης μιας τηλεπικοινωνιακής εταιρίας, ο δανεισμός της ανέρχεται στα 61 εκ. ευρώ.

Εν τούτοις, ο ”κίνδυνος” που συνεπάγεται η αύξηση του δανεισμού δεν υφίσταται μόνο ως προς τη βιωσιμότητα των ίδιων των εταιριών.

Τη διετία 1997-1999, μόλις δύο εισηγμένες τηλεπικοινωνιακές εταιρίες (Saville Communications, Rodel NV) επικαλέσθηκαν το περιβόητο Chapter 11, ήτοι την προστασία από τους πιστωτές τους (στο Ελληνικό Δίκαιο, το Chapter 11 ισούται με αίτηση κήρυξης πτώχευσης σε Πρωτοδικείο).

Τη διετία 2000-2001, 129 εισηγμένες του χώρου διεθνώς επικαλέσθηκαν το Chapter 11, ενώ από τις αρχές του έτους ο αριθμός τους ανέρχεται ήδη στις 37, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η Adelphi Communications – η κεφαλαιοποίηση της οποίας το Δεκέμβριο του 1998 ισούταν με το ΑΕΠ της Ελλάδας – και εσχάτως η WorldComm, η οποία κάποτε εμφάνιζε κεφαλαιοποίηση ίση με έξι φορές το ΑΕΠ της χώρας.

Η αδυναμία συντήρησης του βραχυπρόθεσμου χρέους από έναν κατεξοχήν υπερχρεωμένο κλάδο αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς από όπου θα μπορούσε να ξεκινήσει η κατάρρευση του υπάρχοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Οι τράπεζες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η ανάκτηση κεφαλαίων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ή να ζητηθεί έστω, καθώς και η παραμικρή ”υπόνοια” έλλειψης χρημάτων σε μια εταιρία, οδηγεί σε μαζικές ρευστοποιήσεις και δη σε εκπλήρωση της ”προφητείας” (το λεγόμενο self-fulfilling prophecy).