Aκόμη κι αν επιλέξει να επενδύσει απ’ ευθείας σε μετοχές, ένας επενδυτής μπορεί να περιορίσει τον συνολικό κίνδυνο για τα χρήματά του συγκροτώντας ένα χαρτοφυλάκιο, στο οποίο οι μετοχές, ή τα μετοχικά αμοιβαία αποτελούν ένα μικρό ποσοστό της τάξεως του 10-20%.

Το υπόλοιπο μπορεί να κατατεθεί επί παραδείγματι κατά το 60% σε ομόλογα πολυετούς διάρκειας, ή σε ένα ομολογιακό αμοιβαίο και κατά το 10%-20% σε κάποια μορφή προθεσμιακής κατάθεσης (σ.σ.: εξυπακούεται σε κάθε περίπτωση ότι ο επενδυτής έχει στην κατοχή του και κάποια διαθέσιμα άμεσης ανάληψης είτε για να εκμεταλλευτεί κάποιες ”ευκαιρίες” επένδυσης που παρουσιάζονται, είτε για να αντιμετωπίσει τυχόν έκτακτες ανάγκες.



Το ζητούμενο είναι η προσδοκώμενη απόδοση από το συνολικό χαρτοφυλάκιο να ξεπερνά τον πληθωρισμό, κι από την άλλη πλευρά να εξασφαλίζει όσο το δυνατόν περισσότερο την προστασία του κεφαλαίου του.

Όπως τονίζουν συχνά οι διεθνείς ειδικοί επί των επενδύσεων, το πρώτο ζητούμενο για κάθε επενδυτή πρέπει να είναι η προστασία των χρημάτων του και δευτερευόντως η επίτευξη υψηλού κέρδους, ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητας.

Στην περίπτωση ενός τέτοιου ”αμυντικού” χαρτοφυλακίου, (10% μετοχές, 70% ομολογιακό αμοιβαίο και 20% αμοιβαίο διαθεσίμων) με τρέχουσες αποδόσεις του 2002 η συνολική ”επίδοση” στο 10άμηνο θα ήταν θετική κατά περίπου 0,5% παρά την καταβαράθρωση του Γενικού Δείκτη της Σοφοκλέους σε ποσοστό 28%!

Ωστόσο κεφαλαιώδη σημασία για τον επενδυτή έχει το να συνειδητοποιήσει ότι ο μεγαλύτερος ”βοηθός” στην επίτευξη τελικής αποδόσεως μεγαλύτερης από το ”ροκάνισμα” που δημιουργεί ο πληθωρισμός είναι ο παράγων χρόνος και όχι οι πολλαπλές μετακινήσεις από τοποθέτηση σε τοποθέτηση.

Κοινώς, ο στόχος του θα πρέπει να είναι να προασπίσει και να αβγατίσει το κεφάλαιό του όχι με έναν ορίζοντα κάποιων μηνών, αλλά με ορίζοντα ετών. Μαγικές λύσεις χωρίς ρίσκο και με ”γρήγορη” απόδοση δεν υπάρχουν.

Οι ίδιες οι εταιρίες που διαθέτουν τα επενδυτικά προϊόντα προσφέρουν ως κίνητρο είτε την παροχή υψηλότερου τόκου είτε τη μείωση (ή και το μηδενισμό) των προμηθειών εισόδου και εξόδου, προκειμένου να ”κρατήσουν” κοντά τους επενδυτή.

Σε άλλες περιόδους, τα κονδύλια αυτά μπορεί να φαίνονταν ασήμαντα, όταν η Σοφοκλέους ”κάλπαζε” και όταν τα επιτόκια ήταν διψήφια, σήμερα όμως έχουν μεγάλη σημασία.

Ομοίως σε ό,τι αφορά τις χρηματιστηριακές τοποθετήσεις, ο χρόνος αποδεδειγμένα αποδίδει (αναιρώντας τις βραχυχρόνιες διακυμάνσεις) ιδίως όταν η αρχική επένδυση γίνεται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.

Άλλωστε ήδη υπάρχουν φορολογικά κίνητρα για τη μακροχρόνια διακράτηση μετοχικών τίτλων, τα οποία σταδιακά θα ενισχυθούν, όπως συμβαίνει και στο εξωτερικό.