Οποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα μισά. Η έκδοση του 7ετούς ομολόγου έγινε δεκτή με θετικά σχόλια από τους πολλούς και αρνητικά από λίγους έως ελάχιστους.
Η γκρίνια από κάποιους που πήραν το ομόλογο είναι κατανοητή, γιατί αγόρασαν κάτι που η αγορά έκρινε πως θα έπρεπε να φθηνύνει σε λιγότερο από 24 ώρες. Είναι λοιπόν λογικό να παραπονούνται, γιατί η Ελλάδα δεν άφησε περισσότερα σπόρια στο τραπέζι για να περιορίσει κάπως τη ζημιά τους, αν φυσικά τα ίδια επίπεδα τιμών-αποδόσεων διατηρηθούν.
Από την άλλη πλευρά, η πίεση στις τιμές των ομολόγων δεν οφείλετο στην Ελλάδα αλλά στο γενικότερο κλίμα που υπάρχει διεθνώς.
Όμως, φαίνεται πως υπάρχει κάτι ακόμη και συνδέεται με τις φημολογούμενες νέες «φιλοδοξίες» του ΔΝΤ να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Αν η απόδοση του 7ετούς έβγαινε στο 3,6% ή υψηλότερα, το ΔΝΤ θα μπορούσε, θεωρητικά, να ισχυρισθεί γιατί δεν τα παίρνετε από εμένα αντί να τα πάρετε από την αγορά.
Είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκλεισθεί, παρότι η νέα χρηματοδότηση θα πρέπει να συνδυασθεί με αξιολόγηση του ελληνικού χρέους ως φερέγγυου υπό κάποιες προϋποθέσεις.
Γι’ αυτό τον λόγο εδώ ισχύει η γνωστή ρήση «όποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα μισά».