Αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης έγινε μια ακόμη μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, που έχει αναληφθεί εδώ και καιρό αλλά εφαρμόζεται, ως συνήθως, με καθυστέρηση.
Αναφερόμαστε στην κεντρική διαχείριση των διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και ειδικότερα στον λογαριασμό TsA.
Θυμίζουμε ότι η κεντρική διοίκηση δανείζεται βραχυπρόθεσμα μέσω repos από τους φορείς ένα ποσό που φθάνει τα 10 δισ. ευρώ. Το τραπεζικό σύστημα στερείται αυτό το ποσό, μειώνοντας ισόποσα τις καταθέσεις του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και το ΔΝΤ είχε απογοητευθεί παλαιότερα από τους αργούς ρυθμούς υλοποίησης και τις αντιδράσεις που υπήρχαν από τους φορείς. Το θέμα ήλθε στην επικαιρότητα μετά το κάλεσμα του προέδρου της ΚΕΔΕ Γιώργου Πατούλη να καλέσει τους δήμους της χώρας να μην καταθέσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος τα ταμειακά τους αποθέματα.
Το υπουργείο Οικονομικών διευκρίνισε ότι οι ΟΤΑ θα πρέπει να καταθέτουν τα πλεονάζοντα διαθέσιμά τους ενώ εξαιρούνται τα αντισταθμιστικά τέλη που εισπράττουν.
Κατά την άποψή μας, υπάρχουν δύο θέματα που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, το επιτόκιο που εισπράττουν οι φορείς από την κεντρική διαχείριση. Είναι υψηλότερο, ίδιο ή χαμηλότερο από αυτό που θα εισέπρατταν οι φορείς από τις τράπεζες; Κοινώς, τους συμφέρει;
Η απάντηση θα πρέπει να είναι καταφατική, γιατί το επιτόκιο που εισπράττουν είναι μεγαλύτερο από εκείνο που λαμβάνουν από τις τράπεζες. Σημειωτέον ότι το χρέος είναι ενδοκυβερνητικό και αφαιρείται από τον υπολογισμό του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης.
Δεύτερον, είναι σωστό να υποχρεούνται οι φορείς να μεταφέρουν τα διαθέσιμά τους στην κεντρική διαχείριση;
Κατά την άποψή μας, θα πρέπει οι φορείς που δεν επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό να έχουν το δικαίωμα επιλογής. Αν όμως παίρνουν υψηλότερο επιτόκιο από την κεντρική διαχείριση, θα επιλέξουν να τα πάνε εκεί έτσι και αλλιώς. Αντίθετα, οι φορείς που επιδοτούνται δεν θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα επιλογής.
Οι ΟΤΑ ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, οπότε…