Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη και την ΕΕ αφού υπερβαίνει το 175% του ΑΕΠ ενώ υπολείπεται του μέσου όρου της Ευρωζώνης στο ιδιωτικό χρέος ως προς το ΑΕΠ. Ομως, όλα δείχνουν μια τάση σταθεροποίησης και μικρής μείωσης, αν συνεχίσει να παράγει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η απομόχλευση στον ιδιωτικό τομέα συνεχισθεί.
Δεν συμβαίνει το ίδιο αλλού.
Θα περίμενε κανείς, μετά τη μεγάλη διεθνή χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και τη μεγάλη ύφεση που ακολούθησε, ότι οι χώρες θα έβαζαν μυαλό.
Ομως, το παγκόσμιο χρέος έχει πάρει ξανά την ανηφόρα και εκτιμάται πως ανερχόταν στα 217 τρισ. δολάρια στο τέλος Ιουνίου 2017, αντιστοιχώντας στο 327% και πλέον του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Η αύξηση του χρέους των νοικοκυριών και του μη χρηματοοικονομικού επιχειρηματικού τομέα βρίσκεται πίσω από αυτή την άνοδο. Το χρέος των ανωτέρω τομέων ανήλθε στο 242% του ΑΕΠ, που είναι το υψηλότερο όλων των εποχών.
Από τη σκοπιά των χωρών, η βασική πηγή τροφοδότησης είναι οι αναδυόμενες οικονομίες, με προεξάρχουσα την Κίνα. Το χρέος της τελευταίας αντιστοιχεί στο 15% του παγκόσμιου χρέους, έναντι μόλις 3,5% το 2007.
Εκτός από την Κίνα, οι άλλες αναδυόμενες χώρες με υψηλό χρέος προς το ΑΕΠ που ξεχωρίζουν είναι η Τουρκία, η Κολομβία και η Χιλή. Αντίθετα, πτωτικά κινείται ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ στη Ρωσία, την Ουγγαρία και τη Βραζιλία.
Μόνο το χρέος των αναδυόμενων χωρών σε ξένο νόμισμα αυξήθηκε κατά 200 δισ. δολάρια τα τελευταία τέσσερα τρίμηνα, ξεπερνώντας τα 7,6 τρισ. δολάρια το 1ο τρίμηνο του 2017. Η μεγαλύτερη αύξηση γι' αυτό το είδος χρέους παρατηρήθηκε στην Τουρκία, στη Σαουδική Αραβία και στο Ισραήλ.
Κοινώς, από χρέη «πάμε καλά» διεθνώς.