Η γείτονα έχει έλθει στο προσκήνιο για λόγους που κανένας δεν θα ήθελε για τη δική του πατρίδα.
Τρομοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό, με δεκάδες νεκρούς στην Κωνσταντινούπολη κι αλλού, στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία και τη Συρία. Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και ένα πογκρόμ διώξεων εναντίον δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που το καθεστώς Ερντογάν θεωρεί εχθρούς του και τόσα άλλα.
Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμη.
Η τουρκική οικονομία, για την οποία δεν μαθαίνουμε πολλά εκτός φυσικά από τη δραματική πτώση της τουριστικής βιομηχανίας από την οποία έχει ωφεληθεί η Ελλάδα. H τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 2,9% το 2016, παρά τα γεγονότα που την συντάραξαν. Ο ρυθμός θεωρήθηκε χαμηλός από πολλούς.
Φέτος τα πάει καλύτερα αφού ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ανήλθε σε 5% το 1ο τρίμηνο του 2017 έναντι 3,5% που περίμενε η αγορά, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη να ξεπεράσει ίσως το 4% για ολόκληρο το 2017.
Φυσικά, η έκπληξη του 1ου τριμήνου δεν ήλθε τυχαία. Στηρίχθηκε στην προσωρινή (;) μείωση του ΦΠΑ και σ' ένα σχέδιο στήριξης της πιστωτικής επέκτασης (credit guarantee fund). Η ιδιωτική κατανάλωση αυξήθηκε κατά 5,1% και η κρατική κατά 9,4%.
Επίσης, η διολίσθηση της τουρκικής λίρας βοήθησε τις εξαγωγές, που αυξήθηκαν 10,6% σε ετήσια βάση το 1ο τρίμηνο. Αντίθετα, η αύξηση των επενδύσεων ήταν υποτονική, της τάξης του 2,2%.
Όλα αυτά εξηγούν σε κάποιο βαθμό γιατί το κόμμα του κ. Ερντογάν παίρνει τόσο υψηλά ποσοστά στις εθνικές εκλογές, παρότι είναι στην εξουσία για πάνω από 13 χρόνια.
Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι η τουρκική οικονομία δεν είναι ευάλωτη, π.χ. στην αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου από τη Fed, κάποιες φούσκες π.χ. στις κατασκευές κ.τ.λ. Επιπλέον, υπάρχει ένα ερώτημα με την αξιοπιστία κάποιων στατιστικών σειρών.
Όμως, τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα θα ζήλευαν πολλές χώρες.