Ανήκουμε σε εκείνους που συμμερίζονται την άποψη ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4% του ΑΕΠ επί πολλά χρόνια χωρίς αυτό να κοστίσει στο ρυθμό ανάπτυξης και σε θέσεις εργασίας.
Είναι λοιπόν ανάγκη να χαμηλώσει ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα και να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να μην πληγεί η ανάπτυξη και ταυτόχρονα να απομειωθεί το χρέος.
Σ' αυτό θα έπρεπε να υπάρχει ευρύτερη συμφωνία. Πολύ περισσότερο όταν προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης υποστήριζαν ατύπως την ίδια θέση στις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών στο παρελθόν, σύμφωνα με αξιωματούχους που ήταν εκεί.
Δεν μπορώ να κατανοήσω τον λόγο που δεν συντάσσονται με αυτήν την άποψη δημοσίως. Ισως ο λόγος να είναι πολιτικός. Όμως, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη δέσμευση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό σε άρθρο του στους FT.
Κι αυτό γιατί στο παρελθόν έχει επανειλημμένα αναφερθεί σε ισοσκελισμένο πρωτογενώς προϋπολογισμό όπου τα έσοδα θα είναι ίδια με τις κρατικές δαπάνες εξαιρουμένων των τόκων. Δηλαδή σ' έναν προϋπολογισμό που δεν πληρώνει τόκους.
Όμως, αυτός είναι διαφορετικός από έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό όπου τα έσοδα είναι ίδια με τις κρατικές δαπάνες συνυπολογιζομένων των τόκων. Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός πρέπει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με τους τόκους που αντιστοιχούν σήμερα στο 3% του ΑΕΠ.
Επομένως, είτε το ένα ισχύει, είτε το άλλο.
Για να είναι και οι δύο προϋπολογισμοί ισοσκελισμένοι θα πρέπει η Ελλάδα να μην πληρώνει σχεδόν καθόλου τόκους με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών. Είναι το τελευταίο εφικτό;
Πιθανόν να είναι.
Η Ελλάδα εξασφάλισε το 2012 τη μη πληρωμή τόκων για 10 χρόνια στα δάνεια του μηχανισμού EFSF ύψους 142 δισ. ευρώ περίπου. Επιπλέον, η συγκυβέρνηση εξασφάλισε τότε την επιστροφή των κουπονιών από τα ομόλογα που διακατέχουν η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες.
Αν συνέβαινε το ίδιο με τους τόκους στα διακρατικά δάνεια από τις χώρες της Ε.Ε. ύψους 52,9 δισ. ευρώ στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για το χρέος, ο λογαριασμός για τους τόκους θα μειωνόταν περισσότερο.
Τι απομένουν;
Τα δάνεια του ΔΝΤ με υπόλοιπο 34,6 δισ. ευρώ και τα ιδιωτικά ομόλογα που έχουν ιδιώτες για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί ότι θα εξυπηρετούνται. Σ' αυτά προστίθενται τα 15 δισ. ευρώ των εντόκων.
Δεν νομίζω να μου ξεφεύγει κάτι άλλο.
Πάντως, σε γενικές γραμμές, ισοσκελισμένος και πρωτογενώς ισοσκελισμένος προϋπολογισμός δεν είναι όμοια πράγματα.