Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εύκολο να βγάλεις σωστό συμπέρασμα όταν ακούς διαφορετικούς ανθρώπους από τον ίδιο πολιτικό χώρο να δίνουν διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα.
Όμως, είναι σαφές από τις απαντήσεις ότι μερικοί γνωρίζουν καλύτερα το θέμα και όσα λένε εξελίσσονται με τον χρόνο. Θα λέγαμε μάλιστα ότι χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο ρεαλισμό.
Στην τελευταία κατηγορία θα τοποθετούσαμε κάποιους ανθρώπους που είναι γνωστοί στην αγορά και βρίσκονται κοντά σε κορυφαία στελέχη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα θέλαμε να αναφερθούμε σε ονόματα χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Όμως, μπορούμε να διακινδυνεύσουμε μια δική μας εκτίμηση με βάση την εικόνα που έχουμε για τις θέσεις τους.
Πρώτον, δεν πιστεύουν ότι οι εταίροι θα δεχθούν «κούρεμα» του ελληνικού χρέους με την κλασική έννοια του όρου. Όμως, πιστεύουν ότι μπορούν να πετύχουν έμμεσο κούρεμα με άλλο τρόπο. Με μεταφορά των κεφαλαίων που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στον μηχανισμό EFSF/ESM. Μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να απομειωθεί το χρέος κατά 39 δισ. ευρώ.
Δεύτερον, έχουν κάποιες ελπίδες, αλλά φθίνουσες, ότι η Γερμανία θα μπορούσε να δεχθεί το κατοχικό δάνειο να αντισταθμισθεί με κάποια από τα διακρατικά δάνεια που έχει δώσει στην Ελλάδα στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου.
Είναι σωστή η εκτίμησή μας; Θα δείξει.
Πάντως, το πρώτο σκέλος απομείωσης του χρέους φαίνεται ρεαλιστικό στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, έστω κι αν το «κούρεμα» δεν θα είναι τόσο μεγάλο όσο επαγγελλόταν. Επιπλέον, ένα τέτοιο έμμεσο «κούρεμα» δεν θα προκαλέσει τριβές με τους εταίρους-πιστωτές, ενώ εντάσσεται σ’ ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο.
Ίσως αυτό υπονοούσε ο κ. Τσίπρας όταν μιλούσε για τρόπους «κουρέματος» που δεν θα φέρουν προστριβές με άλλες χώρες.