Πολλοί στη χώρα μας χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Αργεντινής που χρεοκόπησε το 2001 για να δείξουν πόσο μπορεί να κοστίσει μια παρόμοια κατάσταση στην Ελλάδα. Όμως, η ιστορία της παρακμής της Αργεντινής πάει πολλές δεκαετίες πιο πίσω. Πρόκειται για μια ιστορία μακροπρόθεσμης παρακμής.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η χώρα του ταγκό είχε κατά κεφαλή εισόδημα 3.800 δολάρια περίπου το 1913 έναντι 3.452 της Γαλλίας και 3.134 δολαρίων της Γερμανίας σε τιμές του 1992. Με άλλα λόγια, η Αργεντινή ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες της γης το 1913, προσελκύοντας πολλούς μετανάστες, ξένα κεφάλαια και αναπτύσσοντας τον πρωτογενή τομέα.
Το 1947, η ίδια χώρα κατατάσσονταν ακόμη στις 10 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, αλλά η καθοδική πορεία είχε αρχίσει. Όπως αναφέρει ο καθηγητής οικονομικών κ. Campos στο Brunel University, το κατά κεφαλή εισόδημα της Αργεντινής είχε υποχωρήσει στο 84% του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ το 1950, στο 65% το 1973 και στο 47% το 1987. Ανέκαμψε την δεκαετία του 1990 αλλά ξαναπήρε την κατηφόρα μετά την χρεοκοπία του 2001.
Επομένως, η ιστορία της Αργεντινής είναι μια ιστορία παρακμής δεκαετιών.
Ο αργεντίνος καθηγητής προσδιορίζει τρεις λόγους πίσω απ' αυτή την πτωτική πορεία. Ο ένας είναι ότι έγινε πιο κλειστή οικονομία με το σύνολο των εξαγωγών και των εισαγωγών να υποχωρεί στο 25% του ΑΕΠ από 50% και άνω πριν τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο. Οι πόλεμοι και οι προστατευτικές πολιτικές ευθύνονται πιθανόν γι' αυτή την εξέλιξη.
Ο άλλος λόγος είναι τα μεγάλα, χρόνια δημοσιονομικά ελλείμματα που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος. Ο τρίτος λόγος είναι η διάβρωση των θεσμών, πολιτικών κ.τλ.
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στην Αργεντινή και την πορεία της μετά την χρεοκοπία του 2001, καλό θα ήταν να έχουμε επίσης υπόψη ότι η παρακμή είχε αρχίσει δεκάδες χρόνια πριν.
Όμως, οι λόγοι που παραθέτει ο καθηγητής κ. Campos για να την εξηγήσει φέρνουν στο νου κι άλλες χώρες που σήμερα μάχονται να ξεφύγουν από τον βάλτο...