Η έλλειψη εμπιστοσύνης των δανειστών προς τις ελληνικές κυβερνήσεις και πολιτικούς είναι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που η τρόικα είναι ακόμη εδώ σε αντίθεση με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.
Οι δανειστές τονίζουν σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τους ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν την τάση να μην τιμούν τις συμφωνίες που υπογράφουν. Από την δική της πλευρά, η ελληνική τους κατηγορεί συχνά ότι βάζουν επιπλέον θέματα στο τραπέζι και αγνοούν τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες των προαπαιτούμενων δράσεων.
Ξένοι παρατηρητές με καλή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας πιστεύουν ότι η συνεννόηση των δυο πλευρών έχει γίνει πιο δύσκολη για ένα ακόμη λόγο. Το χάσμα κουλούρας (cultural gap) που χωρίζει τις δυο πλευρές.
Με άλλα λόγια, αντιλαμβάνονται τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Οι τροικανοί, τονίζουν, έχουν ένα τρόπο σκέψης, προτείνουν κάποια μέτρα και εφαρμόζουν κάποια μοντέλα πιστά.
Όμως, μερικές φορές, δεν κατανοούν ότι οι επιπτώσεις κάποιων μέτρων που προτείνουν θα είναι διαφορετικές στην περίπτωση της Ελλάδας γιατί ο κόσμος εδώ αντιδρά διαφορετικά.
Για παράδειγμα φέρνουν το μέτρο με τις 100 δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα. Μπορεί να συμφωνούν με την τρόικα ότι θα έπρεπε να μπουν πιο αυστηρά κριτήρια για να μην επωφεληθούν όσοι μπορούν να πληρώσουν. Όμως, διαφωνούν με την τρόικα για την απόδοση του μέτρου, αποδίδοντας την διάσταση απόψεων με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους στην αδυναμία κατανόησης της κουλτούρας του μέσου έλληνα.
Δεν γνωρίζω αν έχουν δίκιο για τις 100 δόσεις. Όμως, έχουν δίκιο σε κάτι άλλο. Υπάρχει διαφορά κουλτούρας και μάλιστα μεγάλη.