Στην Ελλάδα ίσως δεν είναι γνωστό. Όμως, στο εξωτερικό, π.χ. στο Λονδίνο κι αλλού, γίνονται κατά καιρούς συναντήσεις με τη συμμετοχή στελεχών των δανειστών και ξένων οίκων, συνήθως μεγάλων τραπεζών, με αντικείμενο την πορεία της ελληνικής οικονομίας, των τραπεζών κ.ά.
Πρόκειται για κλειστές, «μικτές» συναντήσεις, απ' όσο γνωρίζουμε, όπου γίνεται ανταλλαγή απόψεων για διάφορα θέματα και πρόσωπα που κατέχουν θέσεις ευθύνης στην Ελλάδα, π.χ. ΤτΕ, ΤΧΣ κ.ά.
Οι συμμετέχοντες είναι γνώστες των ελληνικών πραγμάτων και κάποιοι, αν όχι όλοι, αποδέκτες των εκθέσεων που βγάζουν κατά καιρούς τα τμήματα οικονομικών μελετών των ελληνικών τραπεζών και άλλοι.
Για τις εκθέσεις ειδικά υπάρχει ένας άτυπος κανόνας.
Οι εκθέσεις είναι σημαντικές αν τις επικαλείται κάποιος από τους συμμετέχοντες. Όσο μάλιστα περισσότερα λεπτά συζητιέται κάποια τόσο πιο σημαντική θεωρείται. Οι εκθέσεις στις οποίες δεν γίνεται αναφορά δεν έχουν σημασία.
Υπάρχει λοιπόν μια άτυπη διαβάθμιση των εκθέσεων που προέρχονται από την Ελλάδα, και δη των τραπεζών, και προσωπικά μου έκανε εντύπωση όταν την πληροφορήθηκα. Από την άλλη πλευρά, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, δεν είχα ακούσει κανέναν να μιλά για την έκθεση ή τις εκθέσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή.
Χθες διαβάζοντας πιο λεπτομερώς την τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού θεωρώ ότι κατάλαβα γιατί συμβαίνει αυτό.
Σε άλλες χώρες, π.χ. στις ΗΠΑ απ' όπου ξεκίνησε ως CBO (Congressional Budget Office) το 1974, το Γραφείο δεν παράγει εκθέσεις με προτάσεις οικονομικής πολιτικής, π.χ. την ανάγκη για εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Ούτε απλώς κάνει επισκόπηση της πορείας του προϋπολογισμού στο 9μηνο του 2014 όπως κάνει η τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή.
Το Γραφείο δίνει τις δικές του εκτιμήσεις για την πορεία του προϋπολογισμού το 2014 και μετά το 2015, γνωστοποιώντας τις υποθέσεις στις οποίες στηρίχθηκε και τη μεθοδολογία που ακολούθησε.
Κρίνεται δηλαδή το ίδιο.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού δημοσιεύει επίσης εκθέσεις με προβλέψεις για επιμέρους θέματα, π.χ. επενδύσεις σε κάποιον κλάδο, τις επιπτώσεις του καπνίσματος στο σύστημα υγείας κ.ά., αναπτύσσοντας δικά του μοντέλα. Επίσης, συμβουλεύει και βοηθά βουλευτές στην εκτίμηση του κόστους των προτάσεων που κάνουν.
Φυσικά, δεν περιμένει κανείς από το ελληνικό Γραφείο Προϋπολογισμού που ιδρύθηκε το 2010 να παράγει ανάλογο έργο με το CBO που απασχολεί 220 άτομα, προσληφθέντα με καθαρά επιστημονικά κριτήρια.
Όμως, θα περίμενε να αρχίσει να οργανώνεται με βάση τέτοια πρότυπα και να παράγει αναλύσεις που προσφέρουν πρωτογενή πληροφόρηση.
Γνωρίζοντας τον συντονιστή-καθηγητή της επιστημονικής επιτροπής του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους Παναγιώτη Λιαργκόβα θεωρώ ότι αυτό μπορεί να γίνει σιγά-σιγά πραγματικότητα. Όμως, προϋποθέτει μεγαλύτερο προϋπολογισμό για να προσληφθούν καταρτισμένα άτομα αποκλειστικής απασχόλησης και να οργανωθεί καλύτερα.
Αν γίνει πραγματικότητα, οι εκθέσεις του Γραφείου θα είναι αντικείμενο συζητήσεων και προβληματισμού στις κλειστές, μικτές συναντήσεις δανειστών και στελεχών της αγοράς.