Για όλα τα πράγματα υπάρχει μια τιμή.
Το ίδιο ισχύει για τα «τοξικά» ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Φυσικά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θέλουν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα.
Δικαιολογημένα.
Από την μια πλευρά θυμούνται την ζημιά που υπέστησαν από την μεγαλύτερη αναδιάρθρωση κρατικού χρέους στην ιστορία και δεν θέλουν να την ξαναπατήσουν.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα τοποθετείται στη κατηγορία των «σκουπιδιών» από τους ξένους οίκους αξιολόγησης και θα πρέπει να δεσμεύσουν αρκετά κεφάλαια αν αγοράσουν ελληνικά ομόλογα.
Όμως, υπάρχουν άλλοι θεσμικοί επενδυτές, π.χ. μεγάλα ξένα funds εκτός ευρωπαϊκής ηπείρου, που δεν αντιμετωπίζουν μια επένδυση σε ελληνικά ομόλογα με τον ίδιο τρόπο.
Είναι funds που θέλουν να αναλάβουν το ρίσκο με μια υψηλότερη απόδοση.
Ένα απ' αυτά προσφέρθηκε να αγοράσει μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης ελληνικά ομόλογα αξίας 1,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με άτομο που έχει γνώση της πρότασης.
Η άτυπη προσφορά έγινε πριν κάνα δύο μήνες, αλλά δεν έγινε αποδεκτή από ελληνικής πλευράς για άγνωστους λόγους.
Πιθανόν, οι όροι κρίθηκαν ακριβοί, π.χ. ίσως το fund ζητούσε τσιμπημένο επιτόκιο.
Το ακριβές όνομα του fund δεν έγινε γνωστό πέραν από την πληροφορία ότι ανήκει σε μεγάλη αμερικανική εταιρεία συμμετοχών που έχει πάνω από 100 αμοιβαία κεφάλαια.
Γνωστό, υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας που ειδικεύεται σε μετοχές αναδυομένων αγορών βρέθηκε πριν μερικές εβδομάδες στην Ελλάδα.
Αν μη τι άλλο, το περιστατικό δείχνει ότι υπάρχει όρεξη για ελληνικό ρίσκο από κάποια μεγάλα ξένα funds στη σωστή τιμή.
Επομένως, η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές δεν αποτελεί ανέφικτο στόχο όσο υπάρχει πρόοδος στα δημόσια οικονομικά κι άλλους τομείς.