Τις παραδοχές των stress tests αναμένουν σήμερα οι τράπεζες, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, για να κάνουν τις εκτιμήσεις τους και να βγάλουν εν συνεχεία κατά προσέγγιση τον λογαριασμό.

Ομως, ο επόπτης, δηλαδή ο SSM, πρέπει να έχει ήδη κάνει τους υπολογισμούς του, αν κρίνουμε από το περιστατικό που θα περιγράψουμε παρακάτω. Ηταν φθινόπωρο του 2014, όταν η ΕΚΤ ανακοίνωσε τη διεξαγωγή των πρώτων πανευρωπαϊκών stress tests.

Η ΕΚΤ είχε ήδη σαφή εικόνα για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών. Εβλεπε επίσης ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση είχε αρχίσει να κωλυσιεργεί στην υλοποίηση κάποιων μεταρρυθμίσεων μετά τον ανασχηματισμό του Ιουνίου και το τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, βάδιζε προς την εξουσία, με βάση τις δημοσκοπήσεις.

Οι συζητήσεις μεταξύ των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών για μια συμφωνία που θα οδηγήσει στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης αναμένεται να εντατικοποιηθούν αυτή την εβδομάδα. Όμως, ένα πράγμα φαίνεται σίγουρο. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θα είναι ο υπουργός Οικονομικών της όποιας κυβέρνησης προκύψει.

Η απουσία του γηραιότερου εκλεγμένου Γερμανού πολιτικού έχει ήδη γίνει αισθητή σε όσους ασχολούνται με το ελληνικό ζήτημα στις Βρυξέλλες κι αλλού. Εχει λοιπόν απαντηθεί το ερώτημα που τέθηκε όταν ο κ. Σόιμπλε αποχώρησε από τον υπουργικό θώκο για να γίνει πρόεδρος της Bundestag. Δηλαδή κατά πόσο θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα για την Ελλάδα χωρίς αυτόν στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών. 

Η κατάσταση είναι για γέλια και για κλάματα.

Αναφερόμαστε στις διάφορες κινήσεις που έγιναν σε λογαριασμούς του Δημοσίου στο τέλος του 2017, για να μην ξεπερασθεί το ανώτατο όριο στο δημόσιο χρέος της χώρας που έχει θέσει το ΔΝΤ από πέρυσι το καλοκαίρι.

Θυμίζουμε ότι το ΔΝΤ έχει ζητήσει και η Ελλάδα αποδεχτεί να μην αυξηθεί το δημόσιο χρέος πέρα από ένα όριο, με κριτήριο το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης.

Τι συνέβη;

Ο λογαριασμός με τα ταμειακά αποθέματα του κράτους ανήλθε σε 900 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2017 και ο λογαριασμός για το αποκαλούμενο «μαξιλάρι ρευστότητας» μηδενίσθηκε (!).

Η Εθνική Τράπεζα κατάφερε να γίνει η πρώτη τράπεζα που έκοψε τον ομφάλιο λώρο  που τη συνέδεε  με τον μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας (ELA) της ΤτΕ. Αν λοιπόν η εικόνα που έχουμε είναι σωστή, το πιθανότερο είναι πως η Τράπεζα Πειραιώς θα γίνει η δεύτερη τράπεζα που θα την ακολουθήσει σε κάποιο σημείο τους επόμενους μήνες (;).

Αυτό θα συμβεί γρηγορότερα, αν δυο-τρεις κινήσεις του Χρήστου Μεγάλου, διευθύνοντα συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς, αποδώσουν.

Οι εκτιμήσεις θέλουν τη συνολική χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από τον ELA να έχει υποχωρήσει κάτω από τα 20 δισ. ευρώ, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία.

Ως γνωστόν, αρκετοί φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα δανείζουν τα ταμειακά αποθεματικά τους και άλλα ρευστοποιήσιμα στοιχεία στην κεντρική διοίκηση με το αζημίωτο.

Το αζημίωτο μεταφράζεται σε ετήσιο επιτόκιο της τάξης του 3%, που δεν βρίσκει κανείς σήμερα στην ελληνική τραπεζική αγορά και όχι μόνο.

Πρόκειται λοιπόν για πολύ καλό ντιλ από τη δική τους σκοπιά, γιατί εισπράττουν περισσότερους τόκους απ’ όσους θα εισέπρατταν από άλλες τοποθετήσεις. Ακόμη κι αν αντισυμβαλλόμενος είναι το ελληνικό δημόσιο, που συνεχίζει να θεωρείται δανειζόμενος υψηλού ρίσκου.