O Aχιλλέας Μακρής είναι σύμφωνα με το Bloomberg ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τη μεταμόρφωση της διεύθυνσης επενδύσεων (Chief Investment Office) της JP Morgan, από ένα τμήμα διαχείρισης ρίσκου σε "μηχανή παραγωγής κερδών".

Το 2011 το χαρτοφυλάκιο της διεύθυνσης επενδύσεων της JP Morgan ξεπέρασε τα 360 δισ. δολ., ενώ το 2010 εμφάνισε κέρδη 5 δισ. Όπως ανέφεραν παράγοντες της αγοράς, ορισμένα από τα στοιχήματα του Μακρή είναι τόσο μεγάλα που η απεμπλοκή της JP Morgan από αυτά θα σημάνει είτε τεράστιες ζημίες, είτε τεράστια αναταραχή στις αγορές.

Πριν από λίγες ημέρες, η επενδυτική ομάδα του κ. Μακρή τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας όταν οι κινήσεις ενός trader του Bruno Iksil οδήγησαν σε συγκρίσεις με τον Bernanke της Fed.

“Ό,τι είναι ο Bernanke για την αγορά κρατικών ομολόγων είναι και ο Iksil για την αγορά παραγώγων”, δήλωσε στο Βloomberg η Bonnie Baha, επικεφαλής της Double Line Capital LP στο Λος Άντζελες. Οι θέσεις του Iksil στην αγορά παραγώγων έχουν γίνει τόσο μεγάλες που ορισμένοι παράγοντες της αγοράς τον αποκαλούν “Voldemort”, τον κακό στη διάσημη παιδική σειρά βιβλίων Harry Potter.

Ωστόσο, όπως ανέφεραν στο Bloomberg τρεις πρώην υπάλληλοι της τράπεζας, ο Μακρής είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από τη στρατηγική υψηλού ρίσκου της JP Morgan και όχι ο Iksil.

Μια μηχανή παραγωγής ιδεών

Ο 50χρονος Έλληνας, επικεφαλής της διεύθυνσης επενδύσεων της JP Morgan στο Λονδίνο, ανέλαβε τα καθήκοντά του στην εταιρεία το 2006. Τον προσέλαβε ο Jamie Dimon, Chief Ιnvestment Officer της JP Morgan από το 2004 και του έδωσε σαφείς οδηγίες να αναλάβει μεγαλύτερα ρίσκα.

Νωρίτερα, ο κ. Μακρής εργαζόταν στην Dresdner Kleinwort Wasserstein και στην Banker Trust.
Στην Banker Trust επέβλεπε τις νομισματικές συναλλαγές. Ο Duncan Hennes, ο οποίος εργαζόταν μαζί του στην Banker Trust ανέφερε ότι ο κ. Μακρής ήταν μια μηχανή παραγωγής ιδεών.

“Πάντα είχε εκκεντρικές ιδέες, αλλά κατά κάποιον τρόπο έξυπνες ιδέες”, δήλωσε. “Πάντα σκεφτόταν έξω από τα καθιερωμένα μοτίβα”.

Ο David Sandelovsky, συνάδελφος του Mακρή στην Banker Trust τη δεκαετία του 1990, θυμάται ότι είχε εντυπωσιαστεί από τη βαθιά γνώση του για την τέχνη, την πολιτική, το κρασί και την ιστορία. Ήταν ένας δραστήριος trader, αλλά και ένας καλός manager, υποστήριξε ο Sandelovsky.

“Δεν ήταν απλώς ένα «πάμε με το δολάριο εναντίον του γεν»” σημείωσε ο κ. Sandelovsky.
“Είχε σοβαρές ιδέες, και ήταν ιδέες για τα macro, για τα επιτόκια, τις νομισματικές ισοτιμίες. Δεν σκεφτόταν απλοϊκά”.

Στην JP Morgan, ο κ. Μακρής προσέλαβε τον Evan Kalimtgis, πρώην επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής στην Dresdner για να τον βοηθήσει στο risk management.

Το 2007 έφερε στην JP Morgan τον Javier Martin Artajo, o oποίος δούλευε στις συναλλαγές παραγώγων στην Dresden, ενώ το 2009 προσέλαβε από το hedge fund Endeavour Capital LLP τον Γιώργο Πολυχρονόπουλο.

Ο Iksil είχε προστεθεί στην ομάδα της JP Morgan ήδη από το 2005 και ανέλαβε τη νέα του θέση στον όμιλο από το 2007. 

Στροφή με την κρίση του 2008

Η στροφή στα κερδοσκοπικά στοιχήματα και στις κινήσεις υψηλού ρίσκου ξεκίνησε από τον κ. Μακρή το 2008, μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους. Όπως ανέφεραν στο Bloomberg πρώην συνεργάτες του, ο κ. Μακρής άρχισε να αγοράζει από την επόμενη χρονιά CDOs με αξιολόγηση “ΑΑΑ”.

Την ώρα όπου οι ανταγωνιστές προσπαθούσαν να ξεφορτωθούν τα παράγωγα και οι τιμές τους κατρακυλούσαν, η ομάδα του κ. Μακρή στην JP Morgan αναδείχθηκε στον μεγαλύτερο αγοραστή. Σήμερα, το χαρτοφυλάκιο της διεύθυνσης επενδύσεων της JP Morgan ξεπερνά τα 360 δισ. δολ. από 76 δισ. το 2007 και όπως αποκάλυψε η εταιρεία το μεγαλύτερο άλμα πραγματοποιήθηκε το 2009 με την αγορά εταιρικών, κρατικών παραγώγων και τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων.

Το μεγαλύτερο μέρος του χαρτοφυλακίου αποτελείται από κρατικό χρέος, ενώ κοντά στα 175 δισ. δολ. συνδέονται με ενυπόθηκα δάνεια.