Πριν από δύο περίπου χρόνια και πολύ νωρίτερα από την προσέγγιση του Linnaeus Fund, ο πρόεδρος και βασικός μέτοχος της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες  Στέλιος Πιττάκας υποστήριζε πως η δημιουργία ενός μεγάλου σχήματος στον κλάδο ήταν ανάγκη.

Έλεγε πως ήταν προτιμότερο να δημιουργηθεί ένας μεγάλος όμιλος που θα αναπτυχθεί, παρά να παραμείνουν τρεις μικρότερες εταιρείες, που θα αντιμετωπίσουν προβλήματα.

Η αλήθεια είναι πως οι βασικοί μέτοχοι των τριών ομίλων (Νηρέας, Σελόντα, Δίας) είχαν συζητήσει άπειρες φορές για συνεργασίες, αλλά πάντοτε το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Και ένα από τα βασικά αγκάθια των συζητήσεων ήταν όχι τόσο το πώς θα μοιραστούν οι καρέκλες, αλλά κυρίως οι διαφορετικές προσεγγίσεις που είχαν οι τρεις επιχειρηματίες σε διάφορα ζητήματα.

«Εν ανάγκη, θα πρέπει κάποιος από εμάς να αποχωρήσει προκειμένου να προχωρήσει η συγχώνευση», έλεγε τότε ο βασικός μέτοχος της Δίας και κάτι τέτοιο φαίνεται πως έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ο κ. Πιττάκας αποφάσισε να κατεβεί από το τρένο, να ρευστοποιήσει τη θέση του και να διευκολύνει τον δρόμο για τη συγχώνευση της Δίας (που πλέον ανήκει κατά πλειοψηφία στη Linnaeus) με μία τουλάχιστον από τις δύο άλλες μεγάλες δυνάμεις του κλάδου…

Παράγοντες της αγοράς, βέβαια, σπεύδουν να διευκρινίσουν πως τουλάχιστον μέχρι σήμερα deal δεν υπάρχει, πως «οι βασικοί μέτοχοι των δύο άλλων εταιρειών δεν συγκαταλέγονται στα… εύκολα παιδιά» και πως «το μόνο βέβαιο είναι ότι μια συμφωνία αυτήν την εβδομάδα είναι πιο κοντά απ’ ό,τι ήταν την προηγούμενη».

Πώς είναι όμως οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων πλευρών;

Κατά τους τελευταίους μήνες, φαίνεται πως έχει υποχωρήσει ένα προϋπάρχον κλίμα καχυποψίας μεταξύ της Linnaeus και του Νηρέα, το οποίο ποτέ δεν πήρε διαστάσεις και κρατήθηκε σε... πολιτισμένο επίπεδο. Φαίνεται λοιπόν πως σήμερα υπάρχει κλίμα... κατανόησης, ενώ εδώ και μήνες έχουν σταματήσει οι αγοραστικές παρεμβάσεις στον Νηρέα τόσο από την πλευρά του Linnaeus Fund, όσο και από τη διοίκηση.

Όσον αφορά τις σχέσεις του Linnaeus με τη Σελόντα φαίνεται πως δεν βρίσκονται στο... καλύτερο σημείο τους λόγω της δρομολογούμενης συγχώνευσης των Σελόντα-Interfish. Ωστόσο, παράγοντες που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα υποστηρίζουν πως όλα αυτά δεν αποκλείουν τη διαμόρφωση διαφορετικού κλίματος σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα…

Και μέσα σε αυτήν την κατάσταση, έχουμε τουλάχιστον ένα ξένο fund (όχι το Linnaeus) που επισκέφθηκε την Ελλάδα και επέδειξε κάποιο (αρχικό;) ενδιαφέρον για τον κλάδο.

Όπως επίσης έχουμε και τις πιστώτριες τράπεζες οι οποίες θα ήθελαν (λόγω και των γενικότερων προβλημάτων) από τους ιχθυοκαλλιεργητικούς ομίλους να μειώσουν τα δανειακά τους ανοίγματα προς αυτές.

Αν λοιπόν το Linnaeus Fund επιβεβαιώσει στην πράξη τις διαρροές που το θέλουν πρόθυμο να επενδύσει άλλα περίπου 200 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα (για απόκτηση μετοχών, μείωση δανείων και ανάπτυξη), τότε αυτός θα είναι ένας παράγοντας που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα…

Σε κάθε περίπτωση, οψόμεθα…