Stratfor: Τα τρία σενάρια στις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για Ουκρανία

Η έναρξη των συνομιλιών ΗΠΑ-Ρωσίας ανοίγει την πόρτα για μια εκεχειρία στην Ουκρανία, αν και ο αποκλεισμός της τελευταίας και της Ευρώπης από τις διαπραγματεύσεις δημιουργεί τον κίνδυνο μιας συμφωνίας η οποία δεν θα επιβληθεί και θα αποτύχει να βάλει τέλος στις μάχες. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει ανάλυση της RANE (Stratfor), η οποία είναι μια risk intelligence εταιρεία που έχει ως στόχο να βοηθήσει οργανισμούς να εντοπίζουν, να διαχειρίζονται και να μετριάζουν τους κινδύνους παρέχοντας αξιόπιστες πληροφορίες. 

Οπως θυμίζει υψηλόβαθμες αντιπροσωπείες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία στις 18 Φεβρουαρίου για να συζητήσουν το μέλλον του πολέμου στην Ουκρανία. Ξεχωριστά, στις 17 Φεβρουαρίου οι ηγέτες της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, της Ολλανδίας και της Δανίας συναντήθηκαν στο Παρίσι για να συζητήσουν την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να αποκλείσει τους Ευρωπαίους αντιπροσώπους από τις σχετικές με την Ουκρανία διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επίσης συμμετείχαν στη συνάντηση.

* Κατά την προεκλογική του εκστρατεία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υποσχέθηκε επανειλημμένως πως αν εκλέγονταν θα έβαζε γρήγορα τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία. Στις 12 Φεβρουαρίου ο Τραμπ ανακοίνωσε πως συμφώνησε με τον Πούτιν στην πραγματοποίηση συνάντησης Αμερικάνων και Ρώσων αξιωματούχων για να διερευνήσουν τον τερματισμό του πολέμου. Ο Τραμπ είπε επίσης πως η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, πως κανένας Αμερικάνος στρατιώτης δεν θα αναπτυχθεί στην Ουκρανία για να διατηρήσει μια ειρηνευτική συμφωνία, και πως εναπόκειται στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στείλουν τελικά ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία.

* Μετά τη συνάντηση της 18ης Φεβρουαρίου, ο Ουσάκοφ είπε πως οι συζητήσεις «πήγαν καλά» και περιελάμβαναν «μια σοβαρή συζήτηση για όλα τα θέματα». Πρόσθεσε πως μελλοντικά θα υπάρξουν νέες αμερικανορωσικές διαπραγματεύσεις, αλλά αρνήθηκε να δώσει ημερομηνία για μια πιθανή σύνοδο μεταξύ του Τραμπ και του Πούτιν.

* Στις 18 Φεβρουαρίου, ο Ρούμπιο είπε πως «προκειμένου να τελειώσει η σύρραξη, όλοι οι εμπλεκόμενοι στη σύρραξη πρέπει να είναι εν τάξει με αυτό, πρέπει να τους είναι αποδεκτό». Εν τω μεταξύ, ο Ουόλτς είπε πως ο Λευκός Οίκος θα «συνεχίσει να αντιστέκεται σε αυτή την ιδέα πως δεν συμβουλευτήκαμε τους συμμάχους μας: τους συμβουλευόμαστε κυριολεκτικά σχεδόν σε καθημερινή βάση, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε»

* Σύμφωνα με το Fox News, οι αντιπροσωπείες ΗΠΑ και Ρωσίας συζήτησαν ένα ειρηνευτικό σχέδιο τριών σταδίων που θα περιλαμβάνει μια κατάπαυση πυρός, εκλογές στην Ουκρανία και μια τελική ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες των συζητήσεων δεν έχουν ανακοινωθεί επισήμως.

Η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και οι εγγυήσεις ασφάλειας θα είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια για μια συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία πιθανόν θα πάρουν μήνες, δεδομένης της περιπλοκότητας της επί τόπου κατάστασης και των συγκρουόμενων συμφερόντων όλων των εμπλεκόμενων παικτών.

Θα υπάρξουν τουλάχιστον δυο μεγάλα εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν. Το πρώτο θα είναι η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Ενώ το Κίεβο επισήμως απαιτεί την επιστροφή όλων των εδαφών που ήλεγχε πριν την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, αυτό φαίνεται ουσιαστικά αδύνατον, δεδομένη της τεράστιας εδαφικής έκτασης που έχει καταλάβει η Ρωσία από τότε που ξεκίνησε την εισβολή της το 2022 (περίπου το 20% της επίσημης επικράτειας της Ουκρανίας).

Αμερικάνοι αξιωματούχοι έχουν πει πως η Ουκρανία δεν πρέπει να ελπίζει σε επιστροφή στα προ 2014 σύνορά της, αλλά πρόσφατες δηλώσεις από τον Λευκό Οίκο με τις οποίες ζητείται προνομιακή πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας (ένα μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται στις διαφιλονικούμενες περιοχές) με αντάλλαγμα αμερικανική οικονομική βοήθεια υποδηλώνει πως η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να είναι πρόθυμη να πιέσει τη Ρωσία να δεχθεί τα τωρινά σύνορα και να αντιδράσει σε οποιεσδήποτε επιπλέον εδαφικές παραχωρήσεις για τη Μόσχα.

Ενώ τα μεταπολεμικά σύνορα της Ουκρανίας θα αποτελούν σημείο αντιπαράθεσης, η Ουκρανία πιθανόν να αποδεχθεί να παραδώσει το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών που έχει χάσει, προκειμένου να  πετύχει την ειρήνη.

Το δεύτερο, και σημαντικά πιο προβληματικό ζήτημα, είναι η απαίτηση της Ουκρανίας για Δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας από μια μελλοντική ρωσική εισβολή. Η Δύση είναι απίθανο να προσφέρει στην Ουκρανία ένταξη στο ΝΑΤΟ στο προβλέψιμο μέλλον επειδή οι ΗΠΑ και αρκετά υψηλού προφίλ ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ (όπως η Γερμανία) αντιτίθενται στην ιδέα. Ως αποτέλεσμα, οι διαπραγματεύσεις για τις ειρηνευτικές εγγυήσεις θα αφορούν στην προοπτική αποστολής στρατιωτών για να προστατεύσουν τα μελλοντικά νέα σύνορα μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας.

Μιλώντας μετά τη συνάντηση, ο Λαβρόφ είπε πως η ρωσική πλευρά είχε ενημερώσει τους Αμερικάνους συνομιλητές πως η παρουσία στρατιωτών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν είναι αποδεκτή, πιθανώς αναφερόμενος σε αναφορές πως ευρωπαϊκές χώρες θα στείλουν δυνάμεις στην Ουκρανία μετά από μια εκεχειρία.

Για να διασφαλίσουν μια πιθανή εκεχειρία, τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ μπορεί τελικά να συμφωνήσουν να στείλουν στρατιώτες στην Ουκρανία, αν και αυτό ίσως να μην αρκεί για να αποτρέψει μελλοντική ρωσική επιθετικότητα κατά της χώρας.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Η σύνοδος της 17ης Φεβρουαρίου τόνισε τη διάσταση απόψεων μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, ιδιαίτερα στο θέμα της αποστολής στρατιωτών στην Ουκρανία εάν υπάρξει συμφωνία τερματισμού του πολέμου. Οι ηγέτες της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου είπαν πως θα ήταν πρόθυμοι να αναπτύξουν στρατεύματα, αλλά ζήτησαν επίσης οι ΗΠΑ να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Οι ηγέτες της Ολλανδίας, της Σουηδίας και της Δανίας είπαν πως θα εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολή στρατιωτών. Τέλος, οι ηγέτες της Πολωνίας, της Γερμανίας και της Ισπανίας είπαν πως δεν εξετάζουν επί του παρόντος το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτών στην Ουκρανία.

Αυτή η διάσταση απόψεων σημαίνει τουλάχιστον δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πως στην περίπτωση που οι ΗΠΑ διατηρήσουν την τωρινή τους αντίθεση στην αποστολή στρατιωτών στην Ουκρανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα δυσκολευτούν να πείσουν έναν σημαντικό αριθμό ευρωπαϊκών χωρών να συμμετέχουν σε μια μελλοντική ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων.

Το δεύτερο είναι πως, ανεξάρτητα από τη θέση των ΗΠΑ, η όποια ευρωπαϊκή στρατιωτική ανάπτυξη στην Ουκρανία πιθανόν δεν θα έχει τη μορφή μιας αποστολής της οποίας θα ηγείται το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ, αλλά μάλλον μιας πολυμερούς συμφωνίας μεταξύ μερικών μόνο μελών των οργανισμών αυτών.

Χωρίς την εμπλοκή των ΗΠΑ, οι στρατοί της Ευρώπης πιθανόν δεν θα μπορούν να στείλουν αρκετούς στρατιώτες για να παρασχεθούν στην Ουκρανία εγγυήσεις ασφαλείας αρκετά ισχυρές ώστε να αντικαταστήσουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ως αποτέλεσμα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι απίθανο να στείλουν μια μεγάλη δύναμη αποτροπής με εντολή να πολεμήσει αν η Ρωσία εισβάλει ξανά.

Μια πιο πιθανή εναλλακτική θα ήταν μια δύναμη προκαλύψεως (tripwire force) σε τμήματα της πρώτης γραμμής, με Ουκρανούς στρατιώτες να έχουν αναπτυχθεί στα πιο προβληματικά σημεία των κοινών συνόρων.

Τέλος, η Ευρώπη θα μπορούσε να στείλει έναν περιορισμένο αριθμό δυνάμεων για υλικοτεχνική και εκπαιδευτική υποστήριξη των ουκρανικών δυνάμεων. Αλλά ενώ αυτό θα παρείχε κάποιον βαθμό αποτροπής (καθώς Ευρωπαίοι στρατιώτες θα ήταν παρόντες στο ουκρανικό έδαφος στην περίπτωση άλλης ρωσικής επίθεσης), οι δυνάμεις αυτές μπορεί να μην έχουν την εντολή να εμπλακούν στην περίπτωση εισβολής.

* Εν όψει της συνόδου της 17ης Φεβρουαρίου, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ είπε πως το Λονδίνο είναι «έτοιμο και πρόθυμο» να στείλει στρατιώτες στην Ουκρανία. Αλλά μετά τη σύνοδο πρόσθεσε πως «πρέπει να υπάρχει αμερικανική υποστήριξη, επειδή μια αμερικανική εγγύηση ασφάλειας είναι ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί αποτελεσματικά η Ρωσία από το να ξαναεπιτεθεί στην Ουκρανία».

* Ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ είπε πως η Βαρσοβία δεν έχει τους πόρους για να προστατεύει ταυτόχρονα την Πολωνία και να βοηθά την Ουκρανία, σημειώνοντας πως «αν δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτόν μου… αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτόν της, πώς μπορούμε να παράσχουμε εγγυήσεις σε άλλους;».

* Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς είπε πως είναι «εξαιρετικά ανάρμοστο» να συζητείται η αποστολή στρατιωτών στην Ουκρανία προτού επιτευχθεί μια συμφωνία εκεχειρίας.

* Στις 21 Ιανουαρίου ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι είπε πως η επιβολή οποιασδήποτε ειρηνευτικής συμφωνίας στην Ουκρανία θα απαιτούσε την παρουσία «τουλάχιστον 200.000» Δυτικών στρατιωτών. Σύμφωνα με δημοσίευμα της 15ης Φεβρουαρίου στην Washington Post, οι ευρωπαϊκές χώρες εξετάζουν την ανάπτυξη περίπου 25.000-30.000 στρατιωτών στην Ουκρανία για να επιβάλουν μια δυνητική ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, καμιά κυβέρνηση δεν έχει επισήμως προτείνει συγκεκριμένα νούμερα.

Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί στρατοί δεν διαθέτουν ικανότητες ταχείας ανάπτυξης σε εμπόλεμες ζώνες όπως η Ουκρανία, επιπλέον των περιορισμών της βάσης της αμυντικής βιομηχανίας. Μια τέτοια αποστολή θα απαιτούσε εκτεταμένη αμερικανική αερομεταφορά, πληροφορίες και υλικοτεχνική υποστήριξη. Ενδεικτικά, κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της ΝΑΤΟϊκής αποστολής στο Αφγανιστάν το 2011, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που αναπτύχθηκαν στη νοτιοασιατική χώρα ανήλθαν σε περίπου 40.000.

Πιθανά αποτελέσματα των αμερικανορωσικών συνομιλιών

Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαν να εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας τους επόμενους μήνες:

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία καταλήγουν σε συμφωνία εκεχειρίας χωρίς σημαντική ουκρανική και ευρωπαϊκή εμπλοκή (πιθανότητα 45%). Σε αυτό το σενάριο, οι ΗΠΑ και η Ρωσία καταλήγουν σε συμφωνία που αμελεί τις περισσότερες απαιτήσεις του Κιέβου σε όρους εδαφικής ακεραιότητας ή εγγυήσεων ασφαλείας.

Οι ΗΠΑ μπορεί να το κάνουν αυτό για να πιέσουν την Ευρώπη να επιταχύνει μια απόφαση για ειρηνευτικές δυνάμεις εν όψει της θέσεις σε ισχύ της αμερικανορωσικής συμφωνίας. Σε αυτό το σενάριο, η Ουκρανία θα πρέπει να αποφασίσει μεταξύ του να συμφωνήσει σε μια εκεχειρία με σημαντικές εδαφικές απώλειες και ελάχιστες εγγυήσεις ασφάλειας, ή να συνεχίσει να πολεμά χωρίς την αμερικανική υποστήριξη και με ανεπαρκή ευρωπαϊκή υποστήριξη.

Εν τω μεταξύ, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αποφασίσουν μεταξύ του να αναπτύξουν στρατεύματα στην Ουκρανία ή να αφήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί μόνη της. Αν ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών δυνάμεων συμφωνήσει να αναπτυχθούν στρατιώτες, μια εκεχειρία με μέτριες εγγυήσεις ασφάλειας θα μπορούσε και πάλι να είναι πιθανή, αν και αυτό δεν απέτρεπε τη Ρωσία από το να αναζωπυρώσει τις εχθροπραξίες σε χρόνο που θα επιλέξει η ίδια.

Αν, από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη δεν αναπτύξει στρατεύματα, η Ουκρανία πιθανόν θα συνεχίσει να πολεμά μόνη της για λίγους ακόμα μήνες προτού τελικά αποδεχθεί μια εκεχειρία υπό πολύ χειρότερες συνθήκες. Σε οποιαδήποτε στιγμή σε αυτό το σενάριο, η Ουκρανία θα βίωνε σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές, καθώς μια εκεχειρία ΗΠΑ-Ρωσίας θα βάθαινε τις ήδη ορατές διαιρέσεις εντός του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου της σπαρασσόμενης από τον πόλεμο χώρας, καθώς και της ουκρανικής κοινωνίας, για τους όρους υπό τους οποίους θα τερματιστεί ο πόλεμος.

Ένας αναγκαστικός διακανονισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση της κυβέρνησης Ζελένσκι, εσωτερικές αναταραχές ή ακόμα και στρατιωτική απείθεια. Ως αποτέλεσμα, μια αμερικανορωσική συμφωνία που θα εκλαμβάνονταν ως προδοσία, θα μπορούσε να οδηγήσει το Κίεβο να αρνηθεί να συμμορφωθεί ή ακόμα και να στραφεί προς πιο ακραίες στρατιωτικές στρατηγικές, όπως να εξαπολύσει μεγαλύτερες χερσαίες επιχειρήσεις εντός ρωσικού εδάφους, να κλιμακώσει τις κυβερνοεπιθέσεις σε ρωσικούς θεσμούς ή υποδομές και να επεκτείνει τις επιχειρήσεις σαμποτάζ εντός της Ρωσίας.

Οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας καταρρέουν χωρίς συμφωνία εκεχειρίας (πιθανότητα 35%). Ενώ τόσο ο Λευκός Οίκος όσο και το Κρεμλίνο έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να καταλήξουν σε συμφωνία, αρκετές εξελίξεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κατάρρευση τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις τους.

Για παράδειγμα, η Ρωσία είναι έτοιμη για συνεχιζόμενες εχθροπραξίες και πιθανόν θα αρνηθεί να παγώσει τη σύρραξη υπό δυνητικά περιοριστικούς όρους. Αυτό θα μπορούσε να δει τη Μόσχα να αρνείται να δεχθεί έναν διακανονισμό που θα απαιτεί απόσυρση από κατεχόμενες περιοχές

Η Ρωσία μπορεί επίσης να απαιτήσει επιπλέον εδαφικές παραχωρήσεις πέραν αυτών που ελέγχει επί του παρόντος (όπως η υπόλοιπες ουκρανικές περιοχές του Ντονιέτσκ και του Λουχάνσκ), η μπορεί να απορρίψει οποιεσδήποτε δυτικές εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία (ακόμα και αν είναι αδύναμες και εξαιρούν Αμερικάνους στρατιώτες).

Από την πλευρά των ΗΠΑ, η εσωτερική πολιτική αντίθεση (ιδιαίτερα από το Κογκρέσο) θα μπορούσε να περιορίσει την ικανότητα του Τραμπ να κάνει παραχωρήσεις στη Ρωσία. Ο Λευκός Οίκος μπορεί να αρνηθεί να απομακρύνει ουσιαστικά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας χωρίς επαρκείς ρωσικές εγγυήσεις ότι θα σεβαστεί μια εκεχειρία.

Οι διαμάχες αναφορικά με τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου, των επενδύσεων υποδομών και της χρηματοδότησης ανοικοδόμησης της Ουκρανίας θα μπορούσαν επίσης να αυξήσουν τις προστριβές μεταξύ των δυο αντιπροσωπειών.  

Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές παραχωρήσεις προς τις ΗΠΑ (σε ζητήματα που κυμαίνονται από τις αμυντικές δαπάνες μέχρι τις εμπορικές συμφωνίες) θα μπορούσαν να ωθήσουν την Ουάσινγκτον να αλλάξει τη στρατηγική της και να εγκαταλείψει τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία που αποκλείουν την ευρωπαϊκή και ουκρανική συμμετοχή.

Εάν οποιοσδήποτε από αυτούς τους παράγοντες προκαλέσει κατάρρευση των αμερικανορωσικών διαπραγματεύσεων χωρίς συμφωνία, η Ουκρανία θα συνέχιζε να πολεμά κατά της Ρωσίας με τη βοήθεια ευρωπαϊκής και περιορισμένης αμερικανικής στήριξης, ενώ η Ρωσία θα συνέχιζε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για να παγιώσει τον έλεγχο κατεχόμενων περιοχών και να επεκτείνει τον έλεγχό τις σε νέες περιοχές. Αλλά αυτό το σενάριο δεν θα απέκλειε νέους γύρους διαπραγματεύσεων στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία καταλήγουν σε συμφωνία εκεχειρίας με ουκρανική και ευρωπαϊκή συμμετοχή (πιθανότητα 20%). Σε αυτό το σενάριο, ο Λευκός Οίκος και το Κρεμλίνο καταλήγουν σε συμφωνία εκεχειρίας που αποδέχονται η Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι.

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί είτε επειδή το Κίεβο και η Ευρώπη θα συμπεριληφθούν επισήμως στις διαπραγματεύσεις ή επειδή ο Λευκός Οίκος θα συμφωνήσει να εκπροσωπήσει τις θέσεις των ευρωπαϊκών χωρών στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.

Μια τέτοια συμφωνία θα έβλεπε τη Ρωσία να διατηρεί τον έλεγχο μεγάλου μέρους των κατεχόμενων περιοχών αλλά να υπόσχεται να βάλει τέλος στις εχθροπραξίες, ενώ η Δύση θα ξεκινούσε τη διαδικασία σταδιακής άρσης των κυρώσεών της κατά της Ρωσίας. ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών (και πιθανόν μη ευρωπαϊκών) ειρηνευτικών δυνάμεων θα αναπτύσσονταν επίσης για να παρακολουθούν τα νέα σύνορα, δυνητικά με περιορισμένη αμερικανική υλικοτεχνική και οικονομική υποστήριξη.

Η Ουκρανία δεν θα γίνονταν επίσημα μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά θα συνέχιζε να λαμβάνει οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από τη Δύση. Αλλά ενώ η εκεχειρία θα έβαζε τέλος στην ενεργή φάση των μαχών, η συμφωνία θα παρέμενε εύθραυστη λόγω της δυνητικά ανεπαρκούς ικανότητας της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης να αποτρέψει αποφασιστικά τη Ρωσία από το να ξαναεισβάλει μελλοντικά στην Ουκρανία.