Τι αποκάλυψε η Τεχεράνη για τις πυραυλικές της ικανότητες

Οι φωτογραφίες ζωγραφίζουν μια εικόνα ακρίβειας: η πρώτη δορυφορική φωτογραφία μετά την ιρανική επίθεση στην βάση Ayn al-Asad στο Ιράκ τονίζει τη βελτιωμένη ικανότητα του υφιστάμενου εκτεταμένου ιρανικού οπλοστασίου για ακριβή χτυπήματα σε μακρινούς στόχους.

Η Τεχεράνη μπορεί να χαρακτηρίσει το χτύπημά της επιτυχημένο, παρότι δεν προκάλεσε απώλειες στους Αμερικανούς. Επιπλέον, από τα στοιχεία φαίνεται πως μπόρεσε να κρατήσει μια λεπτή ισορροπία διατηρώντας τη δημόσια εικόνα της, ενώ παράλληλα απέφυγε μια κλιμάκωση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολοκληρωτικό πόλεμο.

Μετά την επίθεση

Σύμφωνα με αναφορές, το Ιράν εξαπέλυσε 16 βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς σε δύο βάσεις του Ιράκ στις οποίες υπάρχει αμερικανική παρουσία, την Ayn al-Asad και το διεθνές αεροδρόμιο του Arbil. Η Τεχεράνη φαίνεται να έχει εκτοξεύσει αρκετούς από  τους λιγότερο αξιόπιστους πυραύλους Qaim 1 κατά της Arbil, αν και αρκετοί εξ αυτών προφανώς δεν κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους. Το μεγαλύτερο χτύπημα του Ιράκ ήταν κατά της Ayn al-Asad, η οποία επλήγη από περίπου 10 περισσότερο αξιόπιστους πυραύλους, τους Fateh 110 (και πιθανά την πιο σύγχρονη έκδοση, τους Fateh 313).

Οι εικόνες δείχνουν τη σημαντική ισχύ των πυραύλων που χτύπησαν τη βάση. Αποκαλύπτουν  τουλάχιστον οκτώ σημεία εκρήξεων, τα οποία φαίνεται να έκαναν σημαντικές ζημιές σε υπόστεγα και σημεία προφύλαξης αεροσκαφών όπου ίσως βρίσκονταν μαχητικά ή άλλα αεροσκάφη.

Ένα από τα πλήγματα, για παράδειγμα, φαίνεται να έχει χτυπήσει σημεία προφύλαξης αεροσκαφών που φιλοξενούν CV-22 Ospreys και είναι σχεδόν βέβαιο ότι προκάλεσαν τουλάχιστον κάποια ζημιά σε αεροσκάφη. Ένα άλλο χτύπημα φαίνεται να έπληξε μια σειρά σημείων που φυλάσσονται ελικόπτερα, ενώ ένα άλλο υπόστεγο που χρησιμοποιήθηκε για να εξυπηρετήσει drones, ένα ιδιαίτερα συμβολικό χτύπημα δεδομένου ότι πιθανά να είναι τα ίδια drones με τα οποία οι ΗΠΑ σκότωσαν την περασμένη εβδομάδα τον στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί.

Τι σημαίνουν οι φωτογραφίες

Η έλλειψη απωλειών, παρά την ακρίβεια των ιρανικών πυραύλων, πιθανά προκύπτει από δύο παράγοντες. Πρώτον, η Τεχεράνη φαίνεται ηθελημένα να πήρε την απόφαση να καταστρέψει εξοπλισμό αντί να σκοτώσει Αμερικανούς. Δεν υπονοείται ότι το Ιράν ήθελε να αποφύγει απολύτως τον θάνατο Αμερικανών, άλλωστε καμία τέτοια επιχείρηση δεν έχει μηδενικό τέτοιο ρίσκο. Η επικέντρωση, όμως, των χτυπημάτων σε αεροσκάφη και στα υπόστεγα, αντί για τα σημεία φιλοξενίας του προσωπικού, καθιστά σαφές πού στόχευε η επιχείρηση.

Δεύτερον, οι ΗΠΑ έλαβαν επαρκή προειδοποίηση για το επερχόμενο πλήγμα, κάτι που επέτρεψε στους Αμερικανούς στρατιώτες να σπεύσουν στα καταφύγια. Οι πρότερες προειδοποιήσεις, σύμφωνα με αναφορές, περιελάμβαναν πληροφορίες από το Ιράκ, το οποίο μετέφερε τα νέα  για την επερχόμενη επίθεση που έλαβε από το Ιράν καθώς και τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης των ίδιων των ΗΠΑ, περιλαμβανομένων ραντάρ και δορυφόρων.

Η φύση της ιρανικής επίθεσης, οι στόχοι, ο σχετικά περιορισμένος αριθμός πυραύλων (παρά το τεράστιο απόθεμα) και τα επακόλουθα σήματα προς τις ΗΠΑ υπονοούν ότι η Τεχεράνη ήθελε απλά να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στις ΗΠΑ ενώ παράλληλα ελαχιστοποιούσε τον κίνδυνο σημαντικών αντιποίνων. Φυσικά η επιχείρηση θα μπορούσε να έχει προκαλέσει οργισμένη αντίδραση, αν είχαν σκοτωθεί Αμερικανοί στρατιώτες, αλλά η Τεχεράνη έκανε απολύτως ξεκάθαρο ότι ήθελε να κάνει ένα «σόου» αντιποίνων χωρίς να πυροδοτήσει πόλεμο.

Η κατάληξη

Η επίθεση του Σεπτεμβρίου του 2019 στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία, όπως και η επίθεση στην Ayn al-Asad δείχνει πως το Ιράν διαθέτει ισχυρές ικανότητες παρότι η συμβατική στρατιωτική του τεχνολογία είναι πολύ ξεπερασμένη. Οι προσπάθειες που έκανε η Τεχεράνη να τονώσει τις ασύμμετρες ικανότητές της τις τελευταίες δεκαετίες, επενδύοντας σε πολιτοφυλακές και όπλα όπως οι βαλλιστικοί και οι πύραυλοι cruise εξασφαλίζουν το ότι διατηρεί την ικανότητα να προκαλέσει σημαντική ζημιά σε πολλούς στην περιοχή, ακόμα και σε έναν αντίπαλο τόσο ισχυρό όσο οι ΗΠΑ.

Το γεγονός, σε συνδυασμό με τη στρατηγική γεωγραφική εγγύτητα σε κρίσιμα ενεργειακά πεδία και παγκόσμιες αλυσίδες προμήθειας ενέργειας, δίνει στη χώρα μεγάλο πλεονέκτημα τόσο για να αποτρέψει όσο και για να πιέσει τους αντιπάλους της.