Του Γιώργου Παπανικολάου

Οι εκτιμήσεις των αναλυτών της UBS, για τους ελληνικούς τραπεζικούς ομίλους, σε αρκετές περιπτώσεις αφορούν υψηλότερα κέρδη ανά μετοχή από εκείνες ορισμένων μεγάλων ελληνικών χρηματιστηριακών, ενώ ”κοινός τόπος” σε όλες ανεξαιρέτως τις προσδοκίες που αφορούν τις λεγόμενες ”ιστορικές τράπεζες” (Εμπορική, Eθνική και Alpha) είναι η δραστική μείωση, πάντα σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2001.

Στo συνοδευτικό πίνακα, (σε έγγραφο excel), που δημοσιεύεται στη δεξιά στήλη, περιλαμβάνονται οι εκτιμήσεις των χρηματιστηριακών εταιριών Alpha Finance, EFG Eurobank Securities, Marfin-Ελληνική και Π & Κ καθώς επίσης και των διεθνών οίκων UBS και Merrill Lynch, για τα κέρδη ανα μετοχή ( EPS) που εκτιμάται ότι θα παρουσιάσουν οι πέντε μεγάλες ελληνικές τράπεζες , σε ενοποιημένο επίπεδο,στο τέλος του 2002. (σημ. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ”προσαρμογή” των οικονομικών στοιχείων που ανακοινώνει η κάθε τράπεζα - adjusted EPS ή adj όπως αναφέρεται στον πίνακα).

Από την παράθεση των στοιχείων προκύπτει ότι τόσο η UBS, όσο και η Merrill Lynch εμφανίζονται συχνά περισσότερο... αισιόδοξες από τις ελληνικές χρηματιστηριακές (κι από το μέσο όρο των προσδοκιών τους) με εξαίρεση μόνον τις προσδοκίες τους τον όμιλο της Εμπορικής για την οποία όμως υπάρχει χαρακτηρισμός underperform ή και reduce κι από τουλάχιστον τρείς μεγάλες ελληνικές χρηματιστηριακές.

Που εστιάζεται λοιπόν το πρόβλημα; Στις τιμές στόχους, είναι η απάντηση.

Οι ελληνικές χρηματιστηριακές, ακολουθώντας ενδεχομένως τη δική τους ”μελέτη” των συνολικών στοιχείων κάθε τραπεζικού ομίλου, φαίνεται να καταλήγουν σε περισσότερο ”μετριοπαθείς” τιμές –στόχους σε σχέση με ορισμένους ξένους συναδέλφους τους, ενώ κατά τεκμήριο εμφανίζονται πολύ λογότερο… ”πρόθυμες” να χρησιμοποιήσουν αρνητικά ratings.

Ισως ο ”μύτος της Αριάδνης” να βρίσκεται , όπως πολλοί υποστηρίζουν, στο γεγονός ότι οι ξένοι αναλυτές προσεγγίζουν την αποτίμηση των ελληνικών τραπεζικών ομίλων με βάση τα πανευρωπαϊκά τραπεζικά δεδομένα, αντιμετωπίζοντας τες ενδεχομένως και ως... ”small caps” σε σύγκριση με τους γίγαντες του εξωτερικού.

Επιπρσθέτως οι ξένοι αναλυτές εμφανίζονται να δίδουν ιδιαίτερα μεγάλη βάση στην περιορισμένη αποδοτικότητα επι των ιδίων κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών αλλά και στον χαμηλό μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης του EPS που αναμένουν για το συνολικό διάστημα 2001-2004, σε σχεση με τους πανευρωπαϊκους μέσους όρους.

Από την άλλη πλευρά, αρχίζει να γίνεται αισθητό στα στελέχη της αγοράς ότι οι ελληνικές εταιρίες παρακολουθούν πολύ πιο στενά και πιο τακτικά τις εξελίξεις στην ελληνική αγορά (και βεβαίως στις τράπεζες) απ ότι πολλοί εκ των ξένων συναδέλφων τους, ασχέτως αν εμφανιζονται συχνά να ”ακολουθούν” (ενδεχομένως και για λόγους... διπλωματίας) τα downgrades των ξένων αναλυτών.

Στην πράξη, ολοένα και περισσότερο οι ξένοι αναλυτές είναι εκείνοι που ακολουθούν τους έλληνες στην αναθεώρηση των εκτιμήσεων τους και μάλιστα με καθυστέρηση, γεγονός που προκύπτει άλλωστε και από τη συστηματική παρακολούθηση της ”ροής” των εκθέσεων και των αναθεωρήσεων στις εκτιμήσεις.