Ειδικού Συνεργάτη

Πιέσεις προς τα κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ασκεί η Κομισιόν για την ορθή εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων και της κοινοτικής οδηγίας για την εύλογη αξία και ειδικότερα ως προς το καθεστώς που διέπει το έργο των ορκωτών πραγματογνωμόνων εκτιμητών.

Με την καθιέρωση των ΔΛΠ και της οδηγίας για την εύλογη αξία, το επόμενο στάδιο θα έπρεπε να ήταν η αναμόρφωση ή η καθιέρωση (στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν) του νομικού πλαισίου για τους ορκωτούς εκτιμητές. Όμως στα περισσότερα κράτη-μέλη καταγράφονται σημαντικές καθυστερήσεις στην υιοθέτησή του. Εξαίρεση αποτελούν η Αγγλία, η Γερμανία και η Γαλλία.

Θεωρητικά στην Ελλάδα το εν λόγω νομικό πλαίσιο θα έπρεπε να έχει προσδιοριστεί από το 2005, με την πρώτη εφαρμογή των ΔΛΠ. Παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι το γεγονός πως δεν έχει υπάρξει νομοθετική παρέμβαση μέχρι σήμερα συνεπάγεται προβλήματα ως προς τη διαφάνεια των οικονομικών καταστάσεων καθώς εγείρονται ερωτηματικά ως προς την ορθότητα της αποτίμησης των στοιχείων.

Προκειμένου να βρεθεί η εύλογη αξία ενός αγαθού, απαιτούνται επιστημονικές μέθοδοι συγκεκριμένες, εξειδικευμένη γνώση και πρακτική, συγκριτική εξερεύνηση, καθώς και ο ανεξάρτητος ανθρώπινος παράγοντας. Ένας μεσίτης, για παράδειγμα, μπορεί να έχει την απαιτούμενη εμπειρική γνώση για να εκτιμήσει το πωλούμενο ακίνητο, αλλά δεν έχει ορισμένες φορές τη μέθοδο της επιστημοσύνης γι΄ αυτό.

Και ο ορκωτός λογιστής που διενεργεί τους ελέγχους για την αποτίμηση των πάγιων στοιχείων μιας επιχείρησης διενεργεί μεν τους ελέγχους με μεγαλύτερη γνώση, αντλώντας από διάφορες συγκριτικές πηγές, αλλά συνεργάζεται ταυτόχρονα με τον πελάτη για τον οποίο και υπογράφει, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να δημιουργούνται συνθήκες ”συνεργασίας” με το λογιστήριο της επιχείρησης.