του Στέφανου Κοτζαμάνη

Οι εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας επιδείνωσαν σημαντικά το κλίμα των διεθνών κεφαλαιαγορών, καθώς στις ήδη προϋπάρχουσες ανησυχίες προσετέθη και ένας ακόμη αποσταθεροποιητικός παράγοντας: ο γεωπολιτικός κίνδυνος, αυτή τη φορά εκφρασμένος με πολύ πιο σύνθετο και επαχθή τρόπο.

Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες δεν είναι ξεκάθαρο το κατά πόσο η πτώση των τιμών των μετοχών και η εκτίναξη του ”μαύρου χρυσού” ήταν αποκλειστικό έργο των όσων συνέβησαν στη Μέση Ανατολή.

Στο βαθμό λοιπόν που δούμε το δυσμενές σενάριο να λαμβάνει χώρα –πολλοί αναλυτές βέβαια εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει-, η διεθνής κοινότητα θα έχει να αντιμετωπίσει υψηλότερες τιμές πετρελαίου, αλλά και τις επιπτώσεις από μια αμερικανική οικονομία που θα εμφανίζει σαφώς αποδυναμωμένο growth λόγω των εξελίξεων στα μέτωπα των επιτοκίων και της αγοράς ακινήτων.

Η Σοφοκλέους και ο διεθνής παράγοντας

Πόσο ευάλωτη όμως θα μπορούσε να είναι, έστω βραχυπρόθεσμα, η ελληνική αγορά σε μια επιδείνωση των οικονομικών δεδομένων στο εξωτερικό. Αν κοιτάξουμε την ιστορία, θα καταλήξουμε στην απάντηση ”πολύ”. Και αυτό γιατί σε περιόδους χρηματιστηριακών αναταράξεων τα διεθνή funds συνήθως αποχωρούν από τις ”περιφερειακές αγορές”, στις οποίες λίγο - πολύ εντάσσουν και την Αθήνα, για να κατευθυνθούν σε ασφαλέστερους επενδυτικούς λιμένες.

Ακόμη και ύστερα από την 8η Μαΐου είδαμε το Γενικό Δείκτη του Χ.Α. να υποχωρεί σαφώς εντονότερα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές και να συμπεριφέρεται αρκετά παρόμοια με χρηματιστήρια των λεγόμενων αναδυόμενων αγορών. Ωστόσο, η ιστορία παύει να επαναλαμβάνεται όταν αλλάζουν τα δεδομένα και δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι τα δεδομένα στη Σοφοκλέους είναι ριζικά διαφοροποιημένα σε σχέση με το παρελθόν.

Οι ίδιοι κύκλοι επικαλούνται το προ δεκαημέρου δημοσίευμα στο Bloomberg, όπου γνωστοί αναλυτές παραδέχονταν το σφάλμα τους, λέγοντας ότι συμπεριφέρθηκαν στην Ελλάδα σαν να ήταν μια αναδυόμενη χρηματιστηριακή αγορά, με τη διαφορά όμως ότι αυτή εμφανίζει, συγκριτικά, μειωμένο κίνδυνο.

Υπάρχουν ωστόσο και αρκετά άλλα στοιχεία ικανά να προσδώσουν ισχυρή άμυνα στη Σοφοκλέους απέναντι σε ένα σενάριο δυσμενές για την πορεία της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου:

Πρώτον, όπως φαίνεται από τους παρατιθέμενους πίνακες, οι διεθνείς αγορές διαπραγματεύονται με δείκτες P/E που είναι χαμηλότεροι από τους μέσους των διεθνών αγορών κατά τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που σηματοδοτεί ότι –σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον- μια επιβράδυνση στο ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ έχει προεξοφληθεί.

Και δεύτερον, οι επιπτώσεις στις οικονομίες της Ελλάδας και της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι ελληνικοί όμιλοι έχουν επεκταθεί.

Σύγκριση Σοφοκλέους με διεθνείς αγορές

Με ελαφρά υψηλότερο δείκτη P/E σε σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια διαπραγματεύεται πλέον η Σοφοκλέους, υστερώντας ελαφρά και ως προς το δείκτη της μερισματικής απόδοσης. Η υστέρηση αυτή των ελληνικών μετοχών αιτιολογείται με βάση τις ισχυρότερες προοπτικές ανάπτυξης των ελληνικών ομίλων για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον, γιατί ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στη χώρα μας είναι περίπου διπλάσιος από το μέσο όρο της ευρωζώνης (4,1% έναντι 1,9%).

Δεύτερον, γιατί ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό της δραστηριότητας των ελληνικών ομίλων διεξάγεται πλέον στην Ανατολική Ευρώπη, όπου οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι ακόμη υψηλότεροι και οι πιθανές παρενέργειες από μια κάμψη του αμερικανικού growth μικρότερες.

Αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι η ελληνική αγορά θα μείνει ανεπηρέαστη απο μια βουτιά στις αγορές, ιδίως σε περίπτωση που η κρίση στη Μέση Ανατολή επιδεινωθεί.

Σημαίνει όμως ότι οι άμυνές της ίσως να αποδειχτούν αυτή τη φορά περισσότερο... ενισχυμένες.

*Διαβάστε τους πίνακες στη δεξιά στήλη ”ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ”