Τα διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία επισημαίνει και αναλύει το οικονομικό δελτίο της Alpha Bank με ημερομηνία Μάρτιος 2006. Το report αναφέρεται στην κοινωνική ασφάλιση και τα ελλείμματα, στην ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα.

Χωρίς τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση της οικονομικής βάσης του συστήματος, το έλλειμμα του Ελληνικού Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης από 5% του ΑΕΠ το 2005 μπορεί να φτάσει το 6,9% του ΑΕΠ το 2020, το 11,1% το 2030 και το 16,8% το 2050, επισημαίνει στο οικονομικό της δελτίο του Μαρτίου η Alpha Bank, στο κεφάλαιο με τίτλο ”Κοινωνική ασφάλιση: μεταρρύθμιση τώρα”. Τα συνολικά έσοδα του ΕΣΚΑ από εισφορές και επενδύσεις διαθεσίμων που καλύπτουν σήμερα το 62,7% των συνολικών συνταξιοδοτικών δαπανών, εκτιμάται ότι θα καλύπτουν το 69,6% το 2010, το 58,3% το 2020, το 46,1% το 2030 και μόνο το 38,7% το 2040, επισημαίνει.

Η ανωτέρω εκρηκτική αύξηση των πληρωμών για συντάξεις λαμβάνει χώρα παρά το ότι το μέσο ετήσιο ποσοστό αύξησης των πληρωμών αυτών μειώνεται σημαντικά μετά το 2025, λόγω του ότι στην περίοδο αυτή θα αρχίσουν να βγαίνουν στη σύνταξη οι εργαζόμενοι που εισήλθαν στην αγορά εργασίας μετά το 1993, οι οποίοι θα συνταξιοδοτηθούν σε μεγαλύτερη ηλικία κατά μέσο όρο, ενώ το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεών τους θα είναι μειωμένο στο 60%-70% για την κύρια σύνταξη έναντι του 80% που ισχύει για όσους εισήλθαν στην αγορά εργασίας πριν από το 1993.

Σε άλλο σημείο της ανάλυσης τονίζεται ότι ο ανταγωνισμός για τις ελληνικές επιχειρήσεις προέρχεται όχι τόσο από την Ε.Ε. των ”15”, αλλά κυρίως από τις γειτονικές αναπτυσσόμενες οικονομίες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, της Τουρκίας και τις οικονομίες της Κίνας και της ΝΑ. Ασίας, όπου η παραγωγικότητα αυξάνει με γρήγορους ρυθμούς και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι πολύ χαμηλότερο. Σήμερα, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα είναι ακόμα το χαμηλότερο στην Ε.Ε. των ”15”, αλλά είναι πολύ υψηλότερο από τις αναπτυσσόμενες οικονομίας που προαναφέρθηκαν.

Η απάντηση στην πρόκληση της ανταγωνιστικότητας σήμερα, σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, είναι η παραγωγή καινοτομικών και υψηλής ποιότητας προϊόντων.

Όμως, η παραγωγή καινοτομικών προϊόντων υψηλής ποιότητας απαιτεί την ύπαρξη συγκριτικού πλεονεκτήματος για τη χώρα που τα παράγει και τη δυνατότητα παραγωγής και διάθεσής τους στην εγχώρια ή/και την παγκόσμια αγορά με κερδοφόρα αποτελέσματα. Όλες οι χώρες επιδιώκουν να παράγουν τέτοια προϊόντα.

Το καταφέρνουν όμως εκείνες που οι δυνατότητες και τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα (εγχώριοι φυσικοί πόροι, μέγεθος αγοράς, εξειδικευμένο προσωπικό ανταγωνιστικού κόστους, ικανά επιχειρηματικά στελέχη, ερευνητική υποδομή και επενδύσεις σε συστήματα υψηλής τεχνολογίας κ.λπ.), καθώς και οι πολιτικές ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους το επιτρέπουν.

Μόνο αυτές οι χώρες είναι διεθνώς ανταγωνιστικές στον τομέα της προσέλκυσης επενδύσεων, οι οποίες αποτελούν τους βασικούς φορείς εισαγωγής σύγχρονων τεχνολογικών εφαρμογών και καινοτομικών προϊόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιρλανδία, η οποία μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές στη φορολογία των επιχειρήσεων στο 12% (έναντι 35% στην Ελλάδα μέχρι πρόσφατα) και δημιούργησε τις συνθήκες για εισροή του αναγκαίου εξειδικευμένου προσωπικού για την προσέλκυση σημαντικών ξένων άμεσων επενδύσεων σε τομείς υψηλής τεχνολογίας.

Η χώρα μας διαθέτει σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως είναι ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης συγκριτικά με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι βελτιωμένες υποδομές και η παγκόσμια προβολή της με την επιτυχή διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο, η σημασία αυτών των παραγόντων αντισταθμίζεται εν μέρει από τις διαρθρωτικές και θεσμικές αδυναμίες της εγχώριας οικονομίας, οι οποίες δεν επιτρέπουν ακόμα τη διαμόρφωση ενός πραγματικά ευνοϊκού επιχειρηματικού - οικονομικού περιβάλλοντος για την ταχεία ανάπτυξη της υγιούς και σύγχρονης επιχειρηματικότητας σε δυναμικούς κλάδους της οικονομίας.