Σφυρίζοντας αδιάφορα, έως την αναδιάρθρωση…

Τι χρειάζεται για να αντιληφθούμε ότι η κυβέρνηση παραμένει δέσμια του πελατειακού της ακροατηρίου, αδυνατώντας να προωθήσει δημοσιονομική προσαρμογή ή αξιοποίηση των «ασημικών», για μείωση του χρέους;

Δημοσιεύθηκε: 22 Μαρτίου 2011 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Σφυρίζοντας αδιάφορα, έως την αναδιάρθρωση…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Έπρεπε άραγε να περιμένουμε τον κ. Ότμαρ Ίσινγκ, χθες, για να μάθουμε ότι οδεύουμε προς αναδιάρθρωση χρέους;

Είναι απαραίτητο να έχει διατελέσει κανείς επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να θεωρείται ως ένας εκ των αρχιτεκτόνων του ευρώ, ώστε να φθάσει σε αυτό το συμπέρασμα;

Δεν αρκεί μια απλή ματιά γύρω μας;

Δεν αρκεί ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός έχει καταρρεύσει;

Δεν αρκούν οι συνεχείς αστοχίες τόσο στον τομέα των εσόδων όσο και σε εκείνον των δαπανών;

Δεν φτάνει το γεγονός ότι υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης, όπως η κ. Λ. Κατσέλη, εμφανίζονται να χαράζουν τις δικές τους «κόκκινες γραμμές» και να «υπενθυμίζουν» προς πάσα κατεύθυνση ότι ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ είναι επιχειρήσεις «στρατηγικού» χαρακτήρα και ότι το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ προέβλεπε πως δεν θα δοθεί σε ιδιώτες η πλειοψηφία των μετοχών τους;

Δεν αρκεί ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, κ. Χ. Πρωτόπαπας, θεωρεί σκόπιμο να δηλώσει στη σημερινή συγκυρία ότι η στήριξη στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από τους βουλευτές αυτού του κόμματος δεν θα είναι «εν λευκώ»; Δεν εννοείται αυτό σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Δεν μας έχουν προϊδεάσει αρκετά, για την κατάληξη αυτής της υπόθεσης, όσα κατά καιρούς δηλώνει ο κ. Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ σχετικά με το μέλλον μιας δημόσιας επιχείρησης η οποία, κατά τα φαινόμενα, δεν ανήκει στον ελληνικό λαό αλλά στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ;

Τι ακριβώς χρειάζεται για να αντιληφθούμε ότι το πολιτικό σύστημα παραμένει δέσμιο του πελατειακού του ακροατηρίου, αδυνατώντας να προωθήσει είτε τη δημοσιονομική προσαρμογή είτε την άντληση κεφαλαίων από την πώληση ή αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, για τη μείωση του δημόσιου χρέους;

Ενός χρέους που το ίδιο το πολιτικό σύστημα σώρευσε στις πλάτες των φορολογουμένων για την εξυπηρέτηση ακριβώς αυτών των πελατειακών σχέσεων.

Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα, όπως όλοι καλά γνωρίζουμε, σε μία από τις κρισιμότερες καμπές της.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ίσως μας έδωσαν μια ευκαιρία να γλιτώσουμε τα χειρότερα, όμως το έπραξαν, ας μη γελιόμαστε, κυρίως για το δικό τους καλό και λιγότερο επειδή έκριναν ότι «αξίζαμε να σωθούμε».

Ο φίλτατος Ίσινγκ ήταν κάτι περισσότερο από ξεκάθαρος χθες.

«Στο αποκορύφωμα της κρίσης ήταν σημαντικό να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα για να αποφευχθεί η μετάδοση και σε άλλες χώρες» είπε και πρόσθεσε: «Όταν όμως οι άλλες χώρες βρεθούν εκτός κινδύνου, θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος».

Τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να τον επιβεβαιώσουμε και για πόσο ακόμη θα πορευόμαστε ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε γύρω μας;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.