Έφθασε η ώρα της "διαχειριζόμενης" Δημοκρατίας;

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο που ίσως αξίζει να κρατήσουμε από τον σαλονικιώτικο θόρυβο του σαββατοκύριακου, αυτό πιθανότατα είναι η ιδέα περί "managers". Περί διαχειριστών.

Δημοσιεύθηκε: 7 Σεπτεμβρίου 2009 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Έφθασε η ώρα της διαχειριζόμενης Δημοκρατίας;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Εάν υπάρχει ένα στοιχείο που ίσως αξίζει να κρατήσουμε από τον... σαλονικιώτικο θόρυβο του σαββατοκύριακου, αυτό πιθανότατα είναι η ιδέα περί "managers". Περί διαχειριστών.

Σε μία εποχή δίχως "οράματα" και μεγάλους "ηγέτες".

Σε μία εποχή όπου τα προεκλογικά μπαλκόνια και οι μαζικές συγκεντρώσεις έχουν δώσει τη θέση τους στις τηλεοπτικές κοκορομαχίες και στους βαριεστημένους, ή εντέλει, απηυδισμένους θεατές.

Σε μια εποχή όπου, κακά τα ψέματα, η οικονομική πολιτική υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες και ο πήχης ακούει στο όνομα Σύμφωνο Σταθερότητας.

Σε αυτήν την εποχή ίσως έχει φθάσει η ώρα η κοινωνία να εμπιστευτεί περισσότερο τους διαχειριστές.

Τους ανθρώπους εκείνους που αποδεδειγμένα, βάσει έργων και πρότερης ιστορίας, μπορούν να τα καταφέρουν.

Μια κυβέρνηση, με άλλα λόγια, που δεν θα απαρτίζεται αμιγώς από πολιτικούς, αλλά θα συμπεριλαμβάνει και διαχειριστές. Μη εκλεγμένους, αλλά διορισμένους.

Δίχως καμία έκπτωση Δημοκρατίας, δίχως απολύτως καμία θεσμική αλλαγή και υπό πλήρη κοινοβουλευτικό, δικαστικό ή άλλο έλεγχο.

Μακριά όμως από το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Μακριά από την αγωνία του "εκλέγεσθαι", ή την ανάγκη εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων, που καλώς ή κακώς χαρακτηρίζουν τη σημερινή πολιτική σκηνή.

Μακριά από τα σκάνδαλα διαπλοκής και εξυπηρέτησης κομματικών ή και προσωπικών συμφερόντων.

Η Δημοκρατία δεν έχει αποτύχει ως μοντέλο. Το αντίθετο. Είναι το μόνο δυνατό μοντέλο που μπορεί να ακολουθήσει οποιαδήποτε κοινωνία επιθυμεί τη μακροημέρευσή της. Οποιαδήποτε "σοφή" κοινωνία.

Κατατρώγεται όμως από τη διαφθορά, που παίρνει σάρκα και οστά με τη μορφή πολιτικού χρήματος, από τους "βαρόνους" του Τύπου και των media, από τους "διαπλεκομένους", από τις "πελατειακές σχέσεις" μεταξύ του εκλογικού σώματος και των πολιτικών και εντέλει από τους κάθε λογής "διώκτες" της. Όποια μορφή και εάν τους δώσει κανείς.

Κατατρώγεται από την αναποτελεσματικότητα ενός συστήματος που αρνείται να εκσυγχρονιστεί και οδηγεί μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας στο να το αποστρέφονται και να οδεύουν προς τις κάλπες δίχως ουσιαστική ελπίδα αλλαγής.

Η σκέψη ότι όλοι ίδιοι είναι μόνο πλήγμα στον ίδιο τον θεσμό της Δημοκρατίας μπορεί να θεωρηθεί.

Εάν τα κόμματα δεν κληρονομούνται, όπως είχε πει ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, γιατί θα έπρεπε να κληρονομείται η εξουσία;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.