Το ανίκανο κράτος σε ρόλο... «σωτήρα»

Στις ημέρες όπου το παράδοξο βασιλεύει και το κράτος εμφανίζεται να έχει αναχθεί σε παντοδύναμο σωτήρα των πάντων, ορισμένα παλαιότερα «παράδοξα», όπως η "αυτοπεραίωση", εξακολουθούν να κυριαρχούν.

Δημοσιεύθηκε: 13 Μαρτίου 2009 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Στις ημέρες μας, όπου το παράδοξο βασιλεύει και το κράτος εμφανίζεται να έχει αναχθεί σε παντοδύναμο σωτήρα των πάντων, ορισμένα παλαιότερα «παράδοξα» εξακολουθούν να κυριαρχούν…

Τουλάχιστον στη συνείδηση όσων επιλέγουν να τα θυμούνται. Και είναι πολλοί.

Οι «επιλεκτικοί» έλεγχοι που ανακοίνωσε χθες ο φίλτατος υφυπουργός Οικονομικών κ. Α. Μπέζας, για 5.000 ελεύθερους επαγγελματίες οι οποίοι «έκλεισαν» τις φορολογικές τους υποθέσεις μέσω αυτοπεραίωσης, καταβάλλοντας πρόσθετο φόρο, είναι ένα από αυτά τα «παράδοξα».

Παλαιό και καλό παράδοξο, κατά το οποίο το κράτος εκλαμβάνει τον φορολογούμενο ως «ψεύτη και κλέφτη» και του παρέχει τη δυνατότητα να «κλείσει τις φορολογικές του εκκρεμότητες» καταβάλλοντας ένα επιπρόσθετο χαράτσι.

Στη συνέχεια βεβαίως, όπως έγινε και χθες, ανακοινώνει «δειγματοληπτικούς ελέγχους» για μια μερίδα όσων έκαναν χρήση του μέτρου, τους οποίους πλέον απειλεί -εφόσον βρεθούν παραβάτες- με περαιτέρω πρόστιμα.

Διατείνεται δε το περίφημο αυτό κράτος ότι «ιδού, είναι τόσοι αυτοί που συμμετέχουν στη ρύθμιση -εξ ορισμού φοροδιαφεύγοντες- που καθίσταται ορθή η εφαρμογή του μέτρου, καθώς συλλαμβάνεται τουλάχιστον μια επιπρόσθετη φορολογητέα ύλη ή εν τέλει αυξάνονται τα έσοδα του Δημοσίου».

Στον συλλογισμό βέβαια αυτόν δεν προσμετρά ότι η κάθε -κατά τόπο- εφορία ερμηνεύει με τον δικό της τρόπο την κάθε εγκύκλιο ή πρόβλεψη του νόμου και μπορεί με τον προσήκοντα βαθμό αυθαιρεσίας να επιβάλλει όταν και όποτε θέλει πρόστιμο σε κάθε φορολογούμενο, ο οποίος εξαιτίας της πρακτικής αυτής προσβλέπει στο μέτρο της αυτοπεραίωσης σαν «σανίδα σωτηρίας» από την κρατική τρέλα…

Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι βεβαίως η δημιουργία «γνήσιων» φοροδιαφευγόντων…καθώς ενθαρρύνεται η τάση απόκρυψης εισοδημάτων, μέσω ενός αέναου φαύλου κύκλου…

Εκπαιδεύεται, με λίγα λόγια, ο φορολογούμενος να φοροδιαφεύγει.

Όπως εκπαιδεύονται οι «μεγάλοι οφειλέτες» να μην πληρώνουν, κάθε φορά που το Δημόσιο κάνει ρύθμιση «βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων» χρεών προς αυτό.

Όπως εκπαιδεύεται ο εργοδότης να μην καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές, αφού σε περίπου τακτά χρονικά διαστήματα το ΙΚΑ ή άλλα ταμεία κάνουν «ρύθμιση» των χρεών τους.

Όπως εκπαιδεύεται ο κάθε πολίτης να χτίζει «αυθαίρετα», αφού συχνά και πάντως προεκλογικά αυτά νομιμοποιούνται. Τελευταίο παράδειγμα η «νομιμοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων… κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και τα συναντάμε καθημερινά στην -αναγκαστική- επαφή μας με το -αναποτελεσματικό- Δημόσιο.

Διότι αν ήταν αποτελεσματικό δεν θα είχε ανάγκη να προστρέχει σε «σοφιστείες» όπως η παγκοσμίου πρωτοτυπίας «αυτοπεραίωση» για να αυξήσει τα έσοδά του… αλλά θα διέθετε τους απαραίτητους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς για να εντοπίζει τη φοροδιαφυγή.

Το ίδιο αναποτελεσματικό κράτος που σήμερα καλείται να διασώσει τις τράπεζες, τη ρευστότητα, την οικονομία και εν γένει τους πάντες…

Δεν είναι απορίας άξιο πώς ακριβώς θα γίνει αυτό, όταν το κράτος «δεν τα καταφέρνει» ακόμη και υπό «κανονικές συνθήκες»;

Εν τέλει, είναι και αυτό ένα «παράδοξο»…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.