Ρωσία - Ουκρανία: Φυσικό αέριο γιοκ…

Στη ζωή πρέπει να έχεις πάντα επιλογές. Όταν δεν έχεις, ο καυγάς των γειτόνων μπορεί να γίνει και δικός σου, όπως αποδεικνύει και η διένεξη Ρωσίας - Ουκρανίας για το αέριο. Η χώρα μας, ωστόσο οφείλει να έχει πάντα επιλογές…

Δημοσιεύθηκε: 7 Ιανουαρίου 2009 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

"Δεν είναι ακόμη η ώρα για “business as usual” με τη Ρωσία".

Η επισήμανση που διατυπώθηκε μόλις προ τριμήνου ανήκει στον βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, κ. Μάθιου Μπράιζα, ο οποίος -εξυπηρετώντας προφανώς στόχους της χώρας που εκπροσωπεί- είχε ασκήσει κριτική στην Ελλάδα για την απόφασή της να προσχωρήσει στο εγχείρημα του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου South Stream.

Ανεξάρτητα από τις όποιες σκοπιμότητες του αμερικανού διπλωμάτη, τα λόγια του, οφείλουμε να παραδεχτούμε, ηχούν ιδιαίτερα ορθά μετά τον τερματισμό της παροχής φυσικού αερίου προς τη χώρα μας -και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές- από τη ρωσική Gazprom, εξαιτίας της διαμάχης της με την Ουκρανία, τα εδάφη της οποίας διέρχεται ο υφιστάμενος αγωγός φυσικού αερίου.

Ο μόνος, με εξαίρεση τη -μικρών δυνατοτήτων- διασύνδεση που έχουμε με την Τουρκία, που τροφοδοτεί σήμερα την Ελλάδα με φυσικό αέριο.

Για την υπόθεση του " πλοίου απ’ τ’ Αλγέρι" που επίσης τροφοδοτεί τις εγκαταστάσεις της Ρεβυθούσας δεν αξίζει τον κόπο να κάνουμε ιδιαίτερο λόγο…

Τι έλεγε, λοιπόν, κοντολογίς, ο Μπράιζα; "Κύριοι, μην εμπιστεύεστε πάρα πολύ τους Ρώσους, διότι οι άνθρωποι έχουν θέματα… Μην προμηθεύεστε φυσικό αέριο μόνο από αυτούς, διότι το να έχεις έναν και μόνο προμηθευτή μπορεί να το βρεις μπροστά σου"…

Όπερ και εγένετο.

Τι πραγματικά επιδιώκουν όμως οι Ρώσοι με την υπόθεση του South Stream; Απλώς την επίλυση των "θεμάτων" τους. Ήτοι, την παράκαμψη της Ουκρανίας, στη γεωγραφική παλέτα διανομής φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.

Για τον λόγο αυτόν πήγαν και επένδυσαν του κόσμου τα λεφτά στη Σερβία και για τον ίδιο λόγο πανηγύριζαν από κοινού οι κ. Πούτιν και Καραμανλής, προ μηνών (αν και, εδώ που τα λέμε, ο δικός μας είχε τότε και άλλους λόγους…).

Τι επιδιώκουν οι Αμερικανοί προωθώντας την εναλλακτική του αγωγού TGI (Turkey-Greece-Italy) και του Nabucco (που αποτελεί εφεύρημα των Βρυξελλών);

Σε πρώτη ανάγνωση, να κόψουν τη φόρα των Ρώσων παρέχοντας τη δυνατότητα τροφοδότησης της Ευρώπης με φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο υποστηρίζεται ότι περί το 2015 θα είναι σε θέση να αντλήσει -και στη συνέχεια να πωλήσει- αποθέματα…

Σε δεύτερη ανάγνωση -όπως αναφέρουν γνώστες της υπόθεσης- να αξιοποιήσουν τις επενδύσεις τους στο Ιράκ, το οποίο από κοινού με τη Ρωσία και το Ιράν διαθέτει επαρκή αποθέματα φυσικού αερίου.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η διακοπή της παροχής φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς τη χώρα μας και προς άλλες ευρωπαϊκές φέρνει στην επιφάνεια το περίφημο δίλημμα που έθεσε ο Μπράιζα.

Δηλαδή, ότι το μονοπώλιο δεν κάνει καλό… και πως η χώρα μας οφείλει να προωθήσει όλες τις διαθέσιμες επιλογές της σε ζητήματα ενεργειακής πολιτικής, ανεξάρτητα από όσους υποστηρίζουν ότι "τόσοι αγωγοί ποτέ δεν θα μπορέσουν να γεμίσουν με φυσικό αέριο"… επικαλούμενοι αδυναμία των προμηθευτών…

Ας υπάρχουν οι αγωγοί και οι επιλογές και ας κάθονται.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.