Ώρα για επιστροφή… στη δραχμή

Πουκάμισο «μάρκας», εκατό χιλιάρικα; Καφές στις 1.500 και τυρόπιτα στις 700 δραχμές; Μήπως είναι ώρα να το ξανασκεφτούμε; Και αν όχι, ποιος ήταν ο «φωστήρας» που είπε ότι δεν πρέπει να έχουμε χαρτονόμισμα του ενός ευρώ;

Δημοσιεύθηκε: 10 Ιουνίου 2008 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Αν θέλουμε να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη, τυχόν έξοδος από την ευρωζώνη θα ισοδυναμούσε με ολική καταστροφή.

Μια τέτοια εξέλιξη θα έκανε την επίσκεψη στο βενζινάδικο αντίστοιχη σε κόστος με ταξίδι στις Μπαχάμες και θα οδηγούσε σε βέβαιο «χαρακίρι» τον μέσο οικογενειάρχη.

Αν υπάρχει αυτή τη στιγμή (διότι το μέλλον είναι άδηλο…) μία «ασπίδα» στις πληθωριστικές πιέσεις του πετρελαίου, αυτή είναι το ευρώ.

Από εκεί και πέρα όμως, εάν προς στιγμήν περνούσε από το μυαλό όσων μας κυβερνούν το ενδεχόμενο επαναφοράς του μέτρου της ταυτόχρονης αναγραφής των τιμών σε ευρώ και σε δραχμές επί των προσφερόμενων προϊόντων, ίσως κάποια πράγματα να άλλαζαν…

Πόσο εύκολα, όπως επισημαίνει και ο φίλτατος Ν.Κ. σε επιστολή του, θα αγοράζαμε τυρόπιτα των 700 δραχμών, κεράσια των 1.300 δρχ. και πουκάμισο "μάρκας" από εβδομήντα έως εκατό χιλιάρικα;

Πόσο εύκολα θα αφήναμε «πουρμπουάρ» δύο ευρώ ή 700 δρχ. ή θα πληρώναμε για ένα γεύμα στην ταβέρνα 15.000 δρχ.;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ως λαός είμαστε κουβαρντάδες… Και την ταβέρνα μας τη θέλουμε, και το μπαράκι μας το θέλουμε (όσοι από εμάς το προτιμούν…) και το «λούσο» μας ή εν τέλει ό,τι άλλο επιθυμούμε το αγοράζουμε…

Και γιατί όχι, θα πείτε; Μια ζωή την έχουμε… κατά το γνωστό άσμα…

Πόσο όμως έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας να ολισθήσει στην οδό του καταναλωτισμού; Πώς θα αντιμετωπίζαμε την υπόθεση «ακρίβεια» εάν οι τιμές των προϊόντων ή των υπηρεσιών που καλούμασταν να εξασφαλίσουμε αναγράφονταν σε δραχμές;

Θα επαναστατούσαμε ή όχι; Θα κάναμε μποϊκοτάζ στο γάλα, για παράδειγμα, που είναι και επίκαιρο, εδώ και δύο χρόνια ή όχι;

Χώρες όπως η Κύπρος, που είχαν νομίσματα ισχυρά, «απορρόφησαν» τους κραδασμούς του ευρώ με μεγαλύτερη ευκολία απ' ό,τι άλλες, όπως η Ιταλία, που είδαν τα μηδενικά να εξανεμίζονται από τα χαρτονομίσματά τους…

Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι και οι παράγοντες «νοοτροπία» και «καταναλωτισμός» αφορούν στην ίδια εξίσωση…

Κάποτε περνούσαμε το ίδιο καλά με εκατό και με χίλιες δραχμές;
Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με το ευρώ;

Η πραγματικότητα, ενίοτε, διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.