«Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε»;

Η απελπιστική συρρίκνωση του τζίρου, χθες, σε περίπου 210 εκατ. ευρώ (αν εξαιρέσουμε τα πακέτα) κατέδειξε για μία ακόμη φορά την ουσιαστική περιθωριοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου. Μίας αγοράς ουσιαστικά ανύπαρκτης…

Δημοσιεύθηκε: 6 Μαΐου 2008 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

«Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε», θα μπορούσε να μονολογήσει στωικά χρηματιστηριακός παράγων, ατενίζοντας χθες το χρηματιστηριακό ταμπλό.

Η απελπιστική συρρίκνωση του τζίρου, σε περίπου 210 εκατ. ευρώ (αν εξαιρέσουμε τα πακέτα) κατέδειξε για μία ακόμη φορά την ουσιαστική περιθωριοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Ενός χρηματιστηρίου που αφορά αμιγώς στους «μεγάλους», είτε είναι «παίκτες» είτε «εισηγμένοι».

Ενός χρηματιστηρίου που κατόρθωσε στη διάρκεια μίας δεκαετίας να διώξει και τον τελευταίο «μικρό επενδυτή» από τις τάξεις του.

Δεν είναι σημερινό το φαινόμενο. Είναι όμως πέρα για πέρα πραγματικό και εξακολουθούμε να το βιώνουμε καθημερινά.

Πώς είναι δυνατόν μία αγορά 1,5 εκατ. κωδικών, «κάποτε», να καταλήγει να αφορά μόνον σε πέντε ή έξι χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή: Διότι «του άλλαξαν τα φώτα».

Διότι πρώτα έγιναν τα σκάνδαλα και μετά οι νόμοι.

Και όταν έγιναν οι νόμοι, ουδείς τιμωρήθηκε.

Διότι από την παντελή απουσία πλαισίου, οπότε ο «αέρας» φυσούσε δυνατά και τροφοδοτούσε παντός είδους ελπίδες και όνειρα, οδηγηθήκαμε στην ολοκληρωτική ασφυξία, όπου για να κάνεις πράξη πρέπει να έχει κάνει -όπως είπαμε και χθες- τον χρηματιστή τραπεζίτη.

Διότι ουδέποτε το «σύστημα» στάθηκε ουσιαστικά στο πλευρό του μικροεπενδυτή, είτε ενισχύοντας τις δυνατότητές του σε ουσιαστική πληροφόρηση είτε ενδυναμώνοντας το πλαίσιο λειτουργίας των φορέων συλλογικών επενδύσεων.

Διότι πάντοτε το «σύστημα» ενίσχυε τις διακρίσεις μεταξύ μικρών και μεγάλων. Είτε αυτοί λέγονταν επενδυτές, είτε εισηγμένοι, είτε ακόμη-ακόμη και χρηματιστηριακές (μνημειώδεις οι διακρίσεις στις τελευταίες…).

Διότι, με την εξαίρεση ελαχίστων περιπτώσεων, ουδέποτε οι εισηγμένες έδειξαν ότι τιμούν την εμπιστοσύνη του επενδυτικού κοινού που τοποθέτησε το υστέρημά του στις μετοχές τους.

Διότι ουδέποτε η πολιτική ζωή αυτού του τόπου (και πολλοί φίλοι και συνάδελφοι δημοσιογράφοι, για να λέμε του στραβού το δίκιο) επέτρεψαν στα ασφαλιστικά ταμεία να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους ανήκει. Του πραγματικού, μακροπρόθεσμου θεσμικού επενδυτή, που αποτελεί -λόγω ακινησίας- το «μαξιλάρι» της αγοράς. Στην πτώση αλλά και στην άνοδο.

Διότι οι πολιτικοί αυτού του τόπου επέλεξαν να ασχοληθούν με το χρηματιστήριο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εμπλέκοντας πάντοτε για τους λάθος λόγους τη χρηματιστηριακή με την πολιτική ζωή του τόπου, με αποτέλεσμα καταστροφικό για την αγορά.

Κύριοι, μακριά. Ένα πράγμα ζητά η αγορά από εσάς: Σαφείς και σταθερούς κανόνες λειτουργίας του «παιχνιδιού». Οιαδήποτε άλλη ενασχόληση είναι καταστροφική.

Κοινή λογική υπάρχει;

Αυτό το ενίοτε υποτιμημένο αγαθό το έχουν αυτοί που κάνουν «κουμάντο» ή όχι;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.