Χάνοντας το τρένο... των σιδηροδρόμων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Χθες στην Πιερία έγινε προσομοίωση των συνθηκών οι οποίες οδήγησαν -παρ’ ολίγον – σε ένα νέο σιδηροδρομικό ατύχημα το απόγευμα της προηγουμένης Δευτέρας.

Αρμόδιοι όλων των εμπλεκομένων φορέων, όπως διαβεβαιώνει ο ΟΣΕ, θα συνεχίσουν και το επόμενο διάστημα την διερεύνηση αυτών των συνθηκών. Πρόκειται δε, όπως επίσης διαβεβαιώνει, για ένα τμήμα του δικτύου στο οποίο λειτουργεί σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση από τον Αύγουστο του 2023.

Πριν όμως τα “πώς” και τα “γιατί” για το συγκεκριμένο περιστατικό, προηγούνται άλλα ερωτήματα. Προηγείται, για παράδειγμα η ερώτηση πώς είναι δυνατόν, σχεδόν δυο χρόνια μετά την αποφράδα 28 Φεβρουαρίου του 2023 και το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών να είναι ακόμη τόσο συχνή η εμφάνιση ατυχημάτων στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι σιδηροδρομικοί;

Όπως επίσης προηγείται το ερώτημα ως προς την ημερομηνία της πλήρους αποκατάστασης της λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου στον τόπο μας. Θεομηνίες όπως ο Daniel έθεσαν εκτός λειτουργίας ένα σημαντικό τμήμα του δικτύου και είναι προφανώς κατανοητή, έως έναν βαθμό, η επιπρόσθετη καθυστέρηση στην διαδικασία αποκατάστασης, όμως, κάποτε η χώρα οφείλει να αποκτήσει ξανά ένα πλήρως λειτουργικό σιδηροδρομικό δίκτυο.

Έπρεπε να κυλίσουν, άραγε σχεδόν δυο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών, ώστε να τεθεί “επί τάπητος” η υπόθεση της αναδιοργάνωσης της λειτουργίας των σιδηροδρόμων, με το νομοσχέδιο -που κατά τρόπο τραγικά ειρωνικό- έθεσε στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου την ίδια ημέρα με το περιστατικό της Πιερίας, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρ. Σταϊκούρας;

Καθυστερήσεις τόσο στην αποκατάσταση των υποδομών, όσο και στη λειτουργία των σιδηροδρόμων εμπεδώνουν κλίμα ανασφάλειας στο επιβατικό κοινό και θέτουν στο περιθώριο τις σιδηροδρομικές υπηρεσίες, οι οποίες ανά την λοιπή υφήλιο και βεβαίως στην Ευρώπη επωμίζονται το κύριο βάρος του συγκοινωνιακού αλλά και διαμετακομιστικού έργου, πολιτών και επιχειρήσεων.

Αντίθετα, στη χώρα μας ο σιδηρόδρομος έχει απαξιωθεί και εξυπηρετεί ένα κλάσμα του επιβατικού κοινού που εξυπηρετούσε τις προηγούμενες δεκαετίες. Αντί να οδεύουμε στα δίκτυα υψηλών ταχυτήτων και στον εκσυγχρονισμό, κάνουμε ταχύτητα βήματα προς τα πίσω.

Ακόμη χειρότερα, δε, “όλο αυτό” πραγματοποιείται σε συνθήκες σκότους και αφωνίας. Για τη χθεσινή προσομοίωση των συνθηκών που οδήγησαν στο – παρ’ολίγον – δυστύχημα της Πιερίας, το οποίο αποτράπηκε μόνον με παρέμβαση των εργαζομένων, ουδεμία ανακοίνωση υπήρξε.

Λειτούργησαν ή δεν λειτούργησαν τα συστήματα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης κι αν όντως λειτούργησαν τότε τι πήγε λάθος και δυο τρένα, το ένα του Προαστιακού και ένα Intercity κινδύνευσαν να συγκρουστούν;

Εάν όμως είναι όντως έτσι όλη αυτή η κατάσταση και οι σιδηροδρομικές υπηρεσίες που προσφέρονται στην Ελλάδα χωλαίνουν τόσο βαριά, τότε φίλτατοι, το χάνουμε το τρένο. Όχι μόνον το τρένο του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης, στο οποίο οφείλαμε να έχουμε επιβιβαστεί εδώ και χρόνια, όσο κυριότερα, εκείνο της ασφαλούς λειτουργίας και της αποφυγής ατυχημάτων και βεβαίως δυστυχημάτων, επί του οποίου βρισκόμασταν επί τόσα χρόνια κατά το παρελθόν.

Χάνει ο κόσμος την εμπιστοσύνη του προς το μέσο και αυτή η εμπιστοσύνη δεν ανακτάται εύκολα.

Έχουν ρωτήσει οι ιθύνοντες κάποιους από όσους ακόμη χρησιμοποιούν σήμερα το τρένο για τις μετακινήσεις τους, από πόλη σε πόλη, εάν θα εξακολουθούσαν να το πράττουν, εάν είχαν εναλλακτική λύση; Εξ’ ανάγκης χρησιμοποιούνται οι σιδηροδρομικές υπηρεσίες της χώρας, εκ μέρους ανθρώπων που δεν μπορούν να πράξουν διαφορετικά και όσο αργεί η αποκατάσταση των συνθηκών υπό τις οποίες λειτουργούν τα τρένα στην πατρίδα μας, τόσο πλησιέστερα έρχεται η πλήρης απαξίωση του συγκεκριμένου μέσου.