Ο αβάσταχτος διπλωματικός στρουθοκαμηλισμός της Αθήνας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διατήρηση νηφαλιότητας και η διαφύλαξη κλίματος ειρήνης και ηρεμίας συνιστούν έναν προφανή και διαρκή στόχο. Ιδίως σε μία χώρα, όπως η δική μας, η κυριότερη βιομηχανία της οποίας είναι ο τουρισμός.

Είναι πέραν του συνήθους, όμως, η στάση που έχει υιοθετήσει εσχάτως η Αθήνα στα ελληνοτουρκικά, επιλέγοντας να επιδεικνύει αδιαφορία στην ολοένα κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα.

Στους χθεσινούς μύδρους Ερντογάν, επισήμως ούτε μία λέξη ως απάντηση, παρά μόνον χλιαρές «διαρροές» διπλωματικών πηγών. Στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, υποχωρητικότητα και κατευνασμός, στην αλλοίωση της Ιστορίας και τον αναθεωρητισμό της Άγκυρας, ούτε λέξη.

Πόσες υποχωρήσεις πρέπει να κάνει ακόμη η Ελλάδα στο όνομα της Διακήρυξης των Αθηνών; Αυτό το ψευδεπίγραφο φιλικό κλίμα πού θα οδηγήσει τη χώρα μας;

Όταν η Άγκυρα κονιορτοποιεί την -έστω μερική- ΑΟΖ που υπερηφανευόμαστε ότι συμφωνήσαμε με την Αίγυπτο ως «απάντηση» στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και εμείς περιοριζόμαστε να παρατηρούμε τα τεκταινόμενα διακριτικά και από… απόσταση, επισπεύδοντας μάλιστα την ολοκλήρωση των εργασιών του ιταλικού ερευνητικού πλοίου στα ανοικτά της Κάσου, τότε πώς ακριβώς υπερασπίζεται η Ελλάδα την κυριαρχία της;

Εάν αυτή είναι η απάντηση της χώρας μας -επί του πεδίου-, τότε γιατί να διστάσει σε οποιαδήποτε άλλη πρόκληση η Τουρκία;

Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε χθες να ανορθωθεί από τη δίνη της εσωκομματικής του εσωστρέφειας και να διατυπώσει τις ενστάσεις του για τη «ΙΧ εξωτερική πολιτική» του Μαξίμου, το οποίο κώφευε χαρακτηριστικά.

Μολονότι θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι η χθεσινή ομιλία Ερντογάν απευθυνόταν στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του και αφορούσε, άρα, το εσωτερικό ακροατήριο και δη τον στενό πυρήνα του, τούτο δεν θα ήταν παρά μόνο μία υπεκφυγή, ώστε να μην απαιτηθεί απάντηση εκ μέρους της Ελλάδος, ως θιγόμενης χώρας.

Διότι η απειλή «παρέμβασης» εκ μέρους της Τουρκίας στην Ελλάδα, σε περίπτωση που αυτή κρίνει ότι η μουσουλμανική μειονότητα κινδυνεύει, δεν μπορεί να αγνοηθεί από ένα κυρίαρχο κράτος. Όπως επίσης θα όφειλε να μην αγνοηθεί η προσπάθεια εμπέδωσης στην πράξη των τουρκικών ισχυρισμών ότι τα νησιά, ακόμη και τα οικονομικά ενεργά, δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, καθώς αυτή συνεπάγεται στέρηση της κυριαρχίας της Ελλάδος ως χώρας.

Αυτό έκανε επί τριήμερο η Τουρκία ανοικτά της Κάσου και σε αυτό επέδειξε έναν καταφανή στρουθοκαμηλισμό η Αθήνα.

Τούτων όλων δοθέντων, ορθώς επικρίνει την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας λόγο για «διπλωματικό στρουθοκαμηλισμό» και την καλεί «να παρουσιάσει μια συγκροτημένη εθνική στρατηγική για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς μικροκομματικούς τακτικισμούς».

Είναι απολύτως σαφές ότι το «θετικό κλίμα» που συνόδευσε τη σύναψη της Διακήρυξης των Αθηνών δεν αρκεί ως βάση για τη συνέχιση των επαφών με τη γείτονα, όπως είναι επίσης σαφές ότι ενόσω διαρκεί η τουρκική προκλητικότητα, δεν έχουν λόγο ύπαρξης αυτές οι επαφές.

Τα εθνικά θέματα είναι ακριβώς αυτό, εθνικά, και η εκάστοτε νόμιμη κυβέρνηση του τόπου οφείλει να εξασφαλίζει τη συναίνεση αν όχι του συνόλου του πολιτικού κόσμου, τότε, τουλάχιστον εκείνην των κυριότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης, στη διαμόρφωση της λεγόμενης «εθνικής γραμμής».

Διότι είναι σαφές ότι αυτή όχι μόνο απουσιάζει σήμερα αλλά και ότι διαφέρει από εκείνη που τηρούσε η ακριβώς προηγούμενη κυβέρνηση, υπό τον ίδιο πρωθυπουργό!