Οι συνέπειες του κατευνασμού στο Αιγαίο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν κάποιος επιθυμεί να δει σε τι ακριβώς συνίσταται το περιστατικό που εξελίσσεται το τελευταίο 48ωρο στα ανοιχτά της Κάσου, δεν έχει παρά να κοιτάξει τον χάρτη. Με μία απλή ματιά, δίχως ιδιαίτερες γνώσεις διεθνούς δικαίου ή δικαίου της θαλάσσης, γίνεται αντιληπτό το τερατώδες μέγεθος της τουρκικής προκλητικότητας. Η απόσταση και μόνον από τα τουρκικά παράλια το καθιστά σαφές.

Βάσει των ανυπόστατων τουρκικών ισχυρισμών, η τουρκική υφαλοκρηπίδα αρχίζει σχεδόν εκεί όπου τελειώνουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Τα δε νησιά, όλα πλήρως κατοικημένα και οικονομικά ενεργά, δεν διαθέτουν, σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, υφαλοκρηπίδα.

Αυτό το οποίο διαδραματίζεται, δε, το τελευταίο 48ωρο αφορά στην προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει στην πράξη και επί του πεδίου αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς. Στη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, η Ελλάδα στέκει ως απλός παρατηρητής.

Εάν αφεθεί η Τουρκία να επιβάλει τις απόψεις της, τότε, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γεωπολιτικής και σύγχρονων στρατιωτικών τεχνολογιών, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κων. Γρίβας, αμφισβητείται ευθέως και στην πράξη η ελληνική κυριαρχία στον χώρο των ελληνικών νησιών. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται «για ξεκάθαρη ενέργεια ολοκληρωτικού πολέμου».

Ενώπιον όλων αυτών, ποια είναι η έως τώρα στάση της χώρας μας, αν όχι αυτή του παρατηρητή; Στα 5 πλοία που έχει παρατάξει η Τουρκία στην περιοχή, εμείς παρατηρούμε από απόσταση, με δυο πολεμικά πλοία και ένα του Λιμενικού και, κατά τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το ΥΠΕΞ δίνει αγώνα για την αποκλιμάκωση της έντασης.

Εάν αυτή η στάση δεν συνιστά κατευνασμό, τότε τι συνιστά; Εάν κάποιος αμφισβητεί στην πράξη και επί του πεδίου, μόλις μισό μίλι έξω από τα χωρικά σου ύδατα, το δικαίωμά σου σε υφαλοκρηπίδα και άρα αρνείται την κυριαρχία σου, και εσύ… τον κοιτάς άπραγος και με σαφή επιθυμία να μην κλιμακώσεις την αντιπαράθεση, τότε, προφανώς, τον ενθαρρύνεις. Του δίνεις χώρο να κινηθεί.

Βρίσκεσαι, δε, σε αυτήν τη θέση για σειρά λόγων, συμπεριλαμβανομένης της τρομακτικής καθυστέρησης ετών που έχει υπάρξει στην ανανέωση και στον εκσυγχρονισμό του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς ούτε τις υπό παραγγελία νέες φρεγάτες Μπελαρά έχει παραλάβει ακόμη η Ελλάδα, ούτε τον γερασμένο στόλο των φρεγατών ΜΕΚΟ έχει εκσυγχρονίσει, ενώ έχει παραπέμψει στις ελληνικές καλένδες την προμήθεια των περίφημων κορβετών.

Ωσάν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει στείλει -και ορθώς- μία εκ των πλέον αξιόμαχων φρεγατών στην Ερυθρά Θάλασσα και μία ακόμη για εργασίες συντήρησης. Με άλλα λόγια, την ώρα της κρίσης, εμφανιζόμαστε αδύναμοι αλλά και υποχωρητικοί.

Την ίδια στιγμή που η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλει τις απόψεις της επί του πεδίου, η Ελλάδα επιμένει να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Τούρκου διπλωμάτη κ. Φ. Σινιρλίογλου για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, του ίδιου ανθρώπου, δηλαδή, ο οποίος κατέθεσε στον ΟΗΕ την επίσημη τουρκική επιστολή με την οποία η Τουρκία διατυπώνει αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς και θεμελιώνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, εκμεταλλευόμενη τις πολιτικές αναταράξεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Γαλλία.

Έτσι, λοιπόν, στα ανοιχτά της Κάσου γινόμαστε σήμερα όλοι μάρτυρες των συνεπειών της πολιτικής του κατευνασμού που τηρεί η Ελλάδα, εσχάτως. Μιας πολιτικής ιστορικά χρεοκοπημένης, η οποία -είναι απολύτως σαφές- επιφυλάσσει τα χειρότερα για τη χώρα μας.