Τζάμπα κόπος οι κουβέντες με την Τουρκία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στο εξωτικό Λαγονήσι είχαμε μία σπάνια ευκαιρία, την προηγουμένη εβδομάδα, να ακούσουμε έναν γνήσιο εκπρόσωπο του βαθέως κράτους της Τουρκίας, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός Εξωτερικών της γείτονος, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μπορεί να μην ακούει στο όνομα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να μην είναι τώρα στην εξουσία, αλλά όταν μιλά ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, είναι σαφές ότι απηχεί τις απόψεις οι οποίες είναι κυρίαρχες σήμερα στην Τουρκία και δη σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Eτσι, λοιπόν, στη διάρκεια συνεδρίου που διοργάνωσε ο Economist και σε συνέντευξή του από τον Βασίλη Κωστούλα (ηχητικό απόσπασμα από 5:43 έως 6:20) ο κ. Γκιούλ ρωτήθηκε ευθέως: δεδομένου ότι η Ελλάδα αποδέχεται μόνο μία διαφορά με την Τουρκία, αυτή της ΑΟΖ, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει συμφωνία με την Τουρκία, αφού αυτή εγείρει και άλλα θέματα; Η απάντησή του, στωική και συνάμα κυνική, θέτει με αντίστοιχη ευθύτητα αυτό που η Αθήνα «αρνείται» επιμόνως να δει: ότι, δηλαδή, πρόθεση της Τουρκίας είναι παγίως μία λύση-πακέτο για τις ελληνοτουρκικές διαφορές.

«Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν προβλήματα. Δεν είναι μόνο ένα. Υπάρχουν και άλλα προβλήματα. Είναι καλό να τα συζητήσουμε όλα αυτά βαθιά, πολύ ειλικρινά, πίσω από την πόρτα, στην αρχή. Τότε αν συμφωνούμε σε κάποια από αυτά, έχει καλώς. Στη συνέχεια, ως πακέτο όλα τα θέματα μπορούν να μεταφερθούν στο Διεθνές Δικαστήριο», ομολογεί ο φίλτατος Γκιούλ.

Ποια είναι όμως «όλα τα θέματα», στα οποία αναφέρεται; Το casus belli κατά της Ελλάδος σε περίπτωση που ασκήσουμε το νόμιμο δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα; Οι γκρίζες ζώνες, όπως βαφτίζει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο; Η αποστρατικοποίηση των νήσων του Αν. Αιγαίου, οι διεκδικήσεις της στα Δωδεκάνησα; Η άρνησή της ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ; Το τουρκολιβυκό μνημόνιο και όσα απορρέουν από αυτό; Τι από όλα αυτά μπορεί να συζητήσει η Ελλάδα;

Τι μας λέει δηλαδή, η Τουρκία δια στόματος Γκιούλ; Ας κουβεντιάσουμε πίσω από κλειστές πόρτες στην αρχή και ό,τι δεν μας δώσετε, ας το κάνουμε «πακέτο» και ας πάμε στη Χάγη να δούμε τι θα πάρουμε και από εκεί… Τα λέγει, δε, αυτά ο κ. Γκιούλ, γνωρίζοντας άριστα ότι στο Διεθνές Δικαστήριο θα οδεύσουν οι δύο χώρες βάσει συνυποσχετικού, το οποίο -εκ των προτέρων- θα περιγράφει τη «λύση» που μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ των δύο κρατών.

Υπό το φως αυτών των λεγομένων, ίσως καθίστανται λιγότερο ρητορικά όσα δήλωσε δημοσίως, από το βήμα του Πολεμικού Μουσείου, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά θέματα.

Κατά τα φαινόμενα, είχε λόγο να διατυπώσει αυτούς τους υπαινιγμούς, ο κ. Καραμανλής, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις της παρούσας κυβέρνησης ότι είναι διατεθειμένη να συζητήσει με την Τουρκία μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Όπως μας είπε ο κ. Γκιούλ, η Τουρκία συζητά μόνον λύση-πακέτο.

Άρα, προς τι οι Διακηρύξεις των Αθηνών και οι συζητήσεις με τη γείτονα, η οποία συνεχώς γεμίζει το καλάθι των διεκδικήσεών της απέναντι στην Ελλάδα; Γιατί συνεχίζουμε να προσφέρουμε το άλλοθι του «καλού γείτονα» στην Τουρκία, εξυπηρετώντας έτσι μόνον τις δικές της σκοπιμότητες;

Η υπόθεση του επανεξοπλισμού της μπορεί να εντάσσεται στα σχέδια του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας ή της Κίνας, όμως πρωτίστως αφορά εμάς.

Ας μην το ξεχνάμε.