Ο Αυγενάκης και η αβάσταχτη ελαφρότητα της αλαζονείας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την απόσταση που χωρίζει το «σεμνά και ταπεινά» από το «ξέρεις ποιος είμαι 'γω;» κατέδειξε το περιστατικό της χειροδικίας που εμφανίζεται να άσκησε ο -ανεξάρτητος πλέον- βουλευτής Ηρακλείου, Λ. Αυγενάκης, κατά υπαλλήλου αεροπορικής εταιρείας στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και οδήγησε στη διαγραφή του, χθες, από την κυβερνώσα παράταξη, με εντολή του πρωθυπουργού.

Ακριβώς αυτή η απόσταση ήταν που οδήγησε και τον πρόεδρο της Βουλής, Κ. Τασούλα, να του επιβάλει ποινή αποκλεισμού δύο εβδομάδων από τις εργασίες του Κοινοβουλίου, επικαλούμενος την «ανάρμοστη συμπεριφορά βουλευτού», η οποία συνιστά «καταφρόνηση του Συντάγματος και των πολιτειακών θεσμών».

Ακριβώς εκεί, δε, πέραν των όποιων ποινικών ευθυνών διερευνά ο αρμόδιος εισαγγελέας, εντοπίζεται το ατόπημα του κ. Αυγενάκη. Ξέχασε ότι στο αξίωμα που εξελέγη, ο ρόλος του είναι να υπηρετεί τους πολίτες και όχι να τους εξουσιάζει. Ακριβώς αυτή τη διαφορά επιχείρησε να υπενθυμίσει προς τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, όταν ανήλθε στην εξουσία το 2004 ο Κώστας Καραμανλής, ασχέτως εάν πολλοί εξ αυτών την ξέχασαν στη συνέχεια.

Διότι όταν η πολιτεία συνδράμει το έργο των βουλευτών και ακόμη περισσότερο των υπουργών, όπως έως πρόσφατα ήταν και ο κ. Λ. Αυγενάκης, με κάθε είδους ενισχύσεις, συμπεριλαμβανομένου επιβατικού οχήματος, αστυνομικής συνοδείας, επιδομάτων και αποζημιώσεων διαφόρων ειδών, το πράττει ώστε αυτοί οι άνθρωποι να είναι σε θέση να επιτελέσουν αρτιότερα τα καθήκοντά τους στην υπηρεσία του ελληνικού λαού.

Δεν το πράττει επειδή είναι ομορφότεροι υπό τον ήλιο ή επειδή είναι μέλη του περιούσιου λαού, αλλά επειδή αναδείχθηκαν ως οι εκπρόσωποι του έθνους και οφείλουν να υπηρετούν αυτόν τον ρόλο. Όποτε ξεχνούν αυτό τους το καθήκον, όπως επεσήμανε και ο πρόεδρος της Βουλής, Κ. Τασούλας, αμελούν κατά τρόπο βάναυσο τη στοιχειώδη υποχρέωσή τους να προασπίζουν το κύρος του θεσμού τον οποίο υπηρετούν.

Κατ’ αυτόν τον τόπο, δεν πλήττουν μόνον το κύρος των ιδίων. Κυριότερα πλήττουν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος προς το πολίτευμα και ειδικά προς τον κοινοβουλευτισμό και όσους εξελέγησαν για να τον υπηρετήσουν.

Εάν ο κ. Αυγενάκης δεν κατείχε το βουλευτικό αξίωμα, το περιστατικό της αντιδικίας και κατά τα φαινόμενα χειροδικίας του κατά του υπαλλήλου αεροπορικής εταιρείας στο αεροδρόμιο Αθηνών θα ήταν της αρμοδιότητας, ίσως, μόνον του εισαγγελέως. Ούτως ή άλλως, πολλοί εκ των φίλτατων Κρητών, όπως ο κ. Αυγενάκης, φημίζονται για το αψύ του χαρακτήρα τους. Θα ήταν ένας ακόμη.

Στην περίπτωση του κ. Αυγενάκη, ωστόσο, προσωποποιείται ένας θεσμός επί του οποίου εδράζεται η Δημοκρατία μας. Εάν το υπόδειγμα που δίνουν οι Έλληνες βουλευτές, μέσω της συμπεριφοράς τους, είναι αυτό που έδωσε ο κ. Αυγενάκης, τότε η ζημία είναι βαθιά και οδηγεί στην απαξία του ίδιου του πολιτεύματος. Τότε δικαιώνεται η κάθε αντισυστημική φωνή που ισχυρίζεται ότι «όλοι ίδιοι είναι» και που απορρίπτει τον κοινοβουλευτισμό, ενισχύοντας τα πολιτικά άκρα.

Αυτό ήταν το ατόπημα Αυγενάκη και δυστυχώς πολλών άλλων, κατά καιρούς, στο ελληνικό κοινοβούλιο, ιδίως εάν έχουν διατελέσει και υπουργοί.

Οι περιπτώσεις αλαζονείας, διακριτικής μεταχείρισης και εντέλει κατάχρησης εξουσίας, που τους εδόθη όχι για ίδια χρήση αλλά για να υπηρετήσουν το κοινό συμφέρον. Η περίπτωση Αυγενάκη δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Από αυτές όμως κρίνεται η αξιοπιστία και η ποιότητα του πολιτεύματός μας.