Οι Βρυξέλλες σε ρόλο... τζάμπα μάγκα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ξεκάθαρη στήριξη που προσέφερε η ΕΕ στην Κύπρο, υπό το φως των απειλών που εξαπέλυσε η ακραία ισλαμιστική οργάνωση Χεζμπολάχ εναντίον της Μεγαλονήσου, είναι, προφανώς, ευπρόσδεκτη έως και επιβεβλημένη.

Αναδεικνύει, ωστόσο, τα δύο μέτρα που τηρούν οι Βρυξέλλες σε ζητήματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, τόσο σε ό,τι αφορά στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.

Έναντι της Χεζμπολάχ, μίας ισλαμιστικής οργάνωσης που χρηματοδοτείται από το Ιράν και άλλα ισλαμιστικά προπύργια, λαμβάνει ξεκάθαρη στάση, λέγοντας δια στόματος του εκπροσώπου της Κομισιόν για θέματα εξωτερικών υποθέσεων, Πίτερ Στάνο, ότι οποιαδήποτε απειλή εναντίον της Κύπρου είναι απειλή για ολόκληρη την ΕΕ.

«Η Κύπρος είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ και η Κύπρος είναι ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε απειλή προς κάποιο από τα κράτη-μέλη μας είναι απειλή εναντίον της ΕΕ. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΕΕ στηρίζει πλήρως την Κύπρο και τη δήλωση που έκανε για τις απειλές από τη Χεζμπολάχ ο πρόεδρος της Κύπρου», είπε ο φίλτατος Στάνο.

Όταν ένα κράτος, όμως, όπως η Τουρκία, η οποία ανοικτά στηρίζει την τρομοκρατική ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς και διατηρεί δεσμούς και με τη Χεζμπολάχ, συνεχίζει να κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου και απειλεί με πόλεμο (casus belli) την Ελλάδα, σε περίπτωση που αυτή επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο, οι Βρυξέλλες σφυρίζουν αδιάφορα, επί δεκαετίες. Για την ακρίβεια, εισέρχονται και σε διαπραγματεύσεις -οι οποίες παραμένουν παγωμένες σήμερα με την επίκληση άλλων λόγων- για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Αδιαφορούν, δηλαδή, για τη στάση που κρατά η Τουρκία έναντι δύο κρατών-μελών της ΕΕ, δηλαδή, την άρνησή της να αναγνωρίσει την Κύπρο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και την απειλή πολέμου με την οποία περιβάλλει την Ελλάδα σε περίπτωση άσκησης των νομίμων δικαιωμάτων της, ενώ όταν πρόκειται για τη Χεζμπολάχ δηλώνουν, «ένας για όλους και όλοι για έναν».

Ε, λοιπόν, τζάμπα μάγκες είναι οι κύριοι των Βρυξελλών. Διότι εάν όντως ήταν τα πράγματα όπως τα λένε, δεν θα έμπαινε καν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ιδίως υπό το φως των αναθεωρητικών της βλέψεων στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο και αλλού. Αντίθετα, θα υπήρχε συμπαράταξη τόσο με την Ελλάδα όσο και την -ακόμη υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή- Κύπρο.

Αντίθετα, στην περίπτωση της Τουρκίας, ο παραδοσιακός σύμμαχός της, Γερμανία, «συντροφεύεται» πλέον και από την Ισπανία, η οποία έχει αναδειχθεί σε βασικό προμηθευτή πολεμικών πλοίων και λοιπού πολεμικού υλικού, ενώ και η Ιταλία καλλιεργεί αντίστοιχες σχέσεις.

Άρα, για ποια συμπαράταξη μπορούμε να κάνουμε λόγο, φίλτατε κ. Στάνο; Πότε υλοποιήθηκαν οι κυρώσεις που κατά καιρούς εξήγγειλε η ΕΕ κατά της Τουρκίας; Πότε έγινε πράξη η ρητορική στήριξης που παρείχε η ΕΕ στην Ελλάδα, όταν ο στόλος της τελευταίας βρισκόταν μία ανάσα πριν τη σύγκρουση με τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο;

Έτσι, λοιπόν, φίλτατοι, απολύτως καλοδεχούμενος ο λόγος του κ. Στάνο και η επίκληση του Νταρτανιάν και των Σωματοφυλάκων, ως προς τη στάση της ΕΕ έναντι της Κύπρου, όταν αυτή απειλείται από τη Χεζμπολάχ. Μένει όμως να μάθουμε τι θα γίνει και με την Τουρκία…