Το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην αρχή της πρώτης διακυβέρνησης Μητσοτάκη είχε επικρατήσει η εντύπωση πως το «μαγαζί» θα «έτρεχε» ως εταιρεία. Με τους ρυθμούς, δηλαδή, τις διαδικασίες και την αποτελεσματικότητα που συχνά χαρακτηρίζουν επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα και τις διαφοροποιούν, ως προς αυτό, από εκείνες του δημοσίου.

Σήμερα, μία κυβέρνηση και κάτι μετά, η φιλολογία περιστρέφεται περί τα πρόσωπα που θα υπουργοποιηθούν, ενόψει του μίνι ανασχηματισμού τον οποίο φέρεται αποφασισμένος να κάνει -ή να μην κάνει- (εξαρτάται ποιον πιστεύεις) ο φίλτατος Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μικρή, όμως, αξία θα έχει οποιαδήποτε κίνηση κι αν κάνει για την αναδιάταξη της σύνθεσης της κυβέρνησής του, εάν οι όποιες αλλαγές τελικά γίνουν, δεν αφορούν στις διαδικασίες και όχι στα πρόσωπα.

Εξηγούμαι:

Θα υπήρχε όφελος από την παραίτηση του Κ. Αχ. Καραμανλή από τη θέση του υπουργού Μεταφορών, στον απόηχο του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, εάν δεν άλλαζαν οι συνθήκες ασφαλούς λειτουργίας του σιδηροδρόμου;

Αντίστοιχα, κατά την παρούσα διακυβέρνηση, θα ήταν αυτοσκοπός η αποπομπή του Ν. Μηταράκη από τη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, εάν δεν δρομολογούνταν αλλαγές στις διαδικασίες πρόληψης και αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών;

Κατά την ίδια λογική, θα υπάρξει ουσιαστικό όφελος από την καρατόμηση του Μ. Βαρβιτσιώτη, εάν δεν διασφαλιστούν οι όροι ασφαλούς λειτουργίας της ακτοπλοΐας από το Λιμενικό;

Κοντολογίς, εάν αυτό που διαφοροποιεί τις σύγχρονες δημοκρατίες δυτικού τύπου από εκείνες του Τρίτου Κόσμου είναι οι θεσμοί και οι διαδικασίες, τότε η θέση της χώρας μας μεταξύ των πρώτων δεν είναι σαφώς διασφαλισμένη. Πώς όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, υπό το φως της διαιώνισης του πελατειακού κράτους και της αναξιοκρατίας που εξακολουθητικά κυριαρχούν στον τόπο μας;

Ακόμη και κατά τη σύνθεση της παρούσας κυβέρνησης του φίλτατου κ. Μητσοτάκη, δεν διαφημίστηκε η διαδικασία του rotation (διάβαζε μουσικές καρέκλες…) αντί της αξιοποίησης προσώπων αποδεδειγμένης αξίας για την πλήρωση των υπουργικών πόστων;

Το πρόβλημα, ευλόγως, δεν αφορά μόνο τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο κι αν κατέστη πρόδηλο στη διάρκειά της. Όσο αδυνατούμε να κατανοήσουμε, σε αυτόν τον τόπο, την αξία των θεσμών και των διαδικασιών στη λειτουργία οποιουδήποτε μηχανισμού και όσο επαφιόμαστε σε πρακτικές του παρελθόντος για το «βόλεμα» προσώπων και καταστάσεων, τόσο θα εισπράττουμε αρνητικά αποτελέσματα σε οποιαδήποτε προσπάθεια κάνουμε. Κάτι που θα ισχύει εφεξής σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, δεδομένων των δοκιμασιών στις οποίες αναμένεται να υποβληθεί ο τόπος μας από την κλιματική κρίση.

Έτσι, λοιπόν, όποτε κι αν είναι να ανακοινώσει ο κ. Μητσοτάκης τη νέα σύνθεση της κυβέρνησής του, όσο περιορισμένη ή ευρεία κι αν είναι αυτή, θα ήταν απολύτως χρήσιμο για τον τόπο να εκπλαγεί. Να εκπλαγεί κατά τρόπο ευχάριστο, με την εισαγωγή νέων ονομάτων, πέραν του γνωστού «ρόστερ», που θα αξιοποιηθούν για την αξία τους και όχι για την πολιτική τους χροιά ή τον αριθμό των ψήφων που μπορούν να προσελκύσουν.

Ανθρώπων, κοντολογίς, οι οποίοι θα σέβονται το έργο που έχουν αναλάβει και τις διαδικασίες λογοδοσίας που έχει η χώρα μας. Με λίγα λόγια, που θα σέβονται τον πολίτη και θα δουλεύουν αμιγώς για λογαριασμό του και όχι για την εξυπηρέτηση των όποιων κομματικών σκοπιμοτήτων.

Μπορεί να κάνει αλλαγές αυτού του είδους ο κ. Μητσοτάκης ή θα συνεχίσει να επαφίεται στο 41% και στην απουσία αντιπολίτευσης;