Πολύ λίγα, πολύ αργά, Κυριάκο!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσα παρέθεσε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ενώπιον του υπουργικού του συμβουλίου και εντέλει των πολιτών, αναφορικά με τον καταλογισμό ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών, τόσο της κυβέρνησής του όσο και ευρύτερα, αλλά και για την επανεκκίνηση των σιδηροδρόμων στη χώρα, ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η διαφάνεια και η καταπολέμηση παθογενειών που σχετίζονται με το λεγόμενο «βαθύ κράτος» παραμένουν ζητούμενα για την Ελλάδα.

Ωστόσο, οι τοποθετήσεις του δεν αίρουν το βασικό ερώτημα αυτής της τραγωδίας: «Γιατί;». Γιατί αφέθηκε αυτή η προσπάθεια στην τύχη της επί 4 χρόνια που κρατά τα ηνία της χώρας η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη;

Γιατί, ενώ υπήρχαν όλα τα σημάδια παρακμής και αδιαφάνειας, όχι μόνο στη λειτουργία των σιδηροδρόμων αλλά ευρύτερα στις κρατικές δομές, δεν εφαρμόστηκε η περίφημη προεκλογική ατζέντα της κυβερνώσας παράταξης περί ενός επιτελικού κράτους; Ιδίως όταν αυτό αυτοδιαφημιζόταν ως τέτοιο!

Δεν ήταν σαφές ότι ήταν ζήτημα χρόνου να συμβεί μία τραγωδία όπως αυτή που βίωσε η χώρα μας;

«Αν το έργο της τηλεδιοίκησης είχε ολοκληρωθεί, αυτό το δυστύχημα θα ήταν πρακτικά αδύνατο να είχε συμβεί», δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός, επαναφέροντας -εν πολλοίς- και ο ίδιος το μεγάλο ερώτημα γύρω από αυτή την τραγωδία: «Γιατί;».

«Δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω», απαντά στους πολίτες αλλά και στον εαυτό του, για να δεσμευτεί για δύο πράγματα: πρώτον, για «απόλυτη διαφάνεια στην έρευνα» και δεύτερον, για τη «δρομολόγηση άμεσων πρωτοβουλιών για τη βελτίωση της προβληματικής κατάστασης στους σιδηροδρόμους». Επαναφέρει όμως έτσι τον πολίτη στο θεμελιώδες ερώτημα: «Πού ήσασταν επί 4 χρόνια και γιατί μόλις τώρα κρίθηκαν αναγκαίες αυτές οι παρεμβάσεις;».

Δεν είναι η διαφάνεια ένα από τα προαπαιτούμενα για την απονομή δικαιοσύνης; Δεν οφείλαμε ως συντεταγμένη πολιτεία να έχουμε κατακτήσει αυτόν τον στόχο, ακριβώς ώστε να δικαιώσουμε το «συντεταγμένο» αυτής της πολιτείας; Αντίστοιχα, όταν υπάρχουν εμπεριστατωμένες και πρόσφατες (2018) μελέτες όπως αυτή του ΑΠΘ μετά το δυστύχημα στο Άδενδρο, γιατί παρέμειναν κενό γράμμα οι απαραίτητες παρεμβάσεις στη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου;

Μέτρα όπως η τοποθέτηση δύο σταθμαρχών σε κάθε βάρδια ή η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για τις καταστροφές και κλοπές στο δίκτυο αποτελούν θετικές εξελίξεις, ως προς τη λειτουργία των σιδηροδρόμων. Πρόκειται, όμως, για παρεμβάσεις που σημειώνονται εκ των υστέρων και ως ελάχιστη προσπάθεια αντιμετώπισης παθογενειών που είναι γνωστές από πολλού χρόνου, ιδίως σε ό,τι αφορά στην αποψίλωση του σιδηροδρομικού δικτύου μέσω κλοπών.

Όταν είναι σαφές ότι «ο σιδηρόδρομος είναι το πιο φιλοπεριβαλλοντικό, είναι το πιο φθηνό, είναι το πιο κοινωνικό μέσο μαζικής μεταφοράς, επίγειο, και σε όλες τις προηγμένες χώρες είναι και το πιο ασφαλές μέσο», όπως ομολογεί ο πρωθυπουργός, γιατί αφέθηκε να μαραζώσει στη χώρα μας;

Όσα παρέθεσε χθες ο πρωθυπουργός ενώπιον του υπουργικού του συμβουλίου αλλά και των πολιτών, προφανώς, συνιστούν απολύτως αναγκαίες παρεμβάσεις υπό το φως των δραματικών εξελίξεων. Αποτελούν όμως το ελάχιστο που είναι απαραίτητο να γίνει και σημειώνονται «εκ των υστέρων». Με άλλα λόγια, πολύ αργά.

Θα κατορθώσουν να πείσουν τους πολίτες ως προς τις δυνατότητες της κυβέρνησης να υιοθετήσει μία ατζέντα δραστικών αλλαγών στη λειτουργία της κρατικής μηχανής για την αύξηση της αποτελεσματικότητάς της; Άγνωστο.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα γυρίσουν τον χρόνο πίσω.