ΝΑΤΟ: Σύμμαχοι στα λόγια και στην πράξη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο ζωτικής σημασίας κι αν θεωρεί για την ασφάλειά της η Φινλανδία την επίσπευση της εισόδου της στους κόλπους του ΝΑΤΟ, υπό το φως της ρωσικής απειλής, τυχόν αποσύνδεση της ενταξιακής της πορείας από εκείνην της Σουηδίας, όπως μεθοδεύει η Τουρκία, θα συνιστούσε ένα θεμελιώδες σφάλμα. Αξιακά αλλά και σε ό,τι αφορά στην ίδια τη Βορειοατλαντική συμμαχία. Κυριότερα, δε, θα επιβράβευε τον τουρκικό αναθεωρητισμό και τις εκβιαστικές τακτικές που ασκεί η Άγκυρα στα λοιπά μέλη του ΝΑΤΟ.

Για την ακρίβεια, εάν το Ελσίνκι όντως συναινούσε στο μήνυμα που εξέπεμψε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν την προηγουμένη εβδομάδα και επανέλαβε χθες ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου, να ανάψει «πράσινο φως» για τη Φινλανδία αλλά να «παγώσει» η αίτηση ένταξης της Σουηδίας, θα έπεφτε στην παγίδα του διαίρει και βασίλευε που στήνει η Τουρκία, όχι μόνο για τις δύο υπό ένταξη χώρες αλλά για ολόκληρη τη συμμαχία.

Κεφαλαιοποιώντας τις μακραίωνες ανησυχίες του Ελσίνκι και συνολικά της Δύσης για ενδεχόμενη ρωσική επέμβαση στη Φινλανδία, κατά τα πρότυπα του παρελθόντος, η Άγκυρα ασκεί πίεση για τη «συμμόρφωση» της Σουηδίας στα αιτήματα που της έχει θέσει, μεταξύ άλλων, σχετικά και με την έκδοση στα εδάφη της «τρομοκρατών», ακόμη και αντιφρονούντων πολιτών, Κούρδων, δημοσιογράφων και άλλων τουρκικής υπηκοότητας, που ασκούν κριτική στο καθεστώς Ερντογάν.

Επί της ουσίας, πρόκειται για ένα παιχνίδι γοήτρου του Ερντογάν, για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και στο πλαίσιο του παράλληλου εκβιασμού του έναντι των ΗΠΑ αναφορικά με το πρόγραμμα προμήθειας των αεροσκαφών F-16.

Ακριβέστερα, πρόκειται για έναν διττό στυγνό εκβιασμό εκ μέρους της Άγκυρας, ο οποίος ήδη εμφανίζεται να έχει έναν ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο για την ίδια στο πλαίσιο της Βορειοατλαντικής συμμαχίας. Κατά ορισμένους, πολύ σημαντικότερο αντίκτυπο από ό,τι είχε έως τώρα η αναθεωρητική και προκλητική στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος.

Ειδοποιός διαφορά, ευλόγως, ως προς αυτό, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία έχει αναβιώσει τη συνοχή του ΝΑΤΟ ως συμμαχίας, έναντι της… ατονίας στην οποία είχε υποπέσει κατά το παρελθόν, ωθώντας τον πρόεδρο Μακρόν να κάνει λόγο ακόμη και για «εγκεφαλικό θάνατό» της.

Πρόκειται δε για έναν χαρακτηρισμό ο οποίος εν πολλοίς ευσταθεί ακόμη και σήμερα, που η συμμαχία εμφανίζεται να έχει ανακτήσει λόγο ύπαρξης. Νοείται η εξασφάλιση συμμαχιών μέσω εκβιαστικών διλημμάτων; Μπορεί να θεωρείται στέρεη και βιώσιμη μία συμμαχία κρατών που έχει τις ρίζες της σε έναν εκβιασμό;

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η στάση που θα τηρήσει τόσο το Ελσίνκι έναντι του εκβιαστικού διλήμματος που του θέτει η Άγκυρα όσο και συνολικά η Βορειοατλαντική συμμαχία έναντι ενός κράτους-μέλους της που δρα περισσότερο ως εχθρός παρά ως σύμμαχος, είναι κεφαλαιώδους σημασίας.

Και τούτο, δεδομένης της στάσης που τηρεί η Άγκυρα στο ζήτημα των S400, των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, της Ελλάδος, των πολεμικών επιχειρήσεων που διεξάγει σε σειρά κρατών όπως η Συρία κ.α., αλλά βεβαίως και σε ό,τι αφορά στην ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας, την οποία, από κοινού με την Ουγγαρία, αρνείται -μέχρι στιγμής- να εγκρίνει.

Αν μη τι άλλο, με την έως τώρα στάση της τρέφει τον ήδη ευρύ προβληματισμό της Δύσης περί του ενδεχομένου αποπομπής της από τη συμμαχία.

Για πρώτη φορά με τόση οξύτητα.