Έχουν «δίκιο» οι Τούρκοι!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Τουρκία υποστήριξε χθες ότι το κοινό ανακοινωθέν Ελλάδος - Κύπρου - Αιγύπτου με το οποίο καταδικαζόταν η τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν έχει «κανένα νόημα και αξία».

Προφανώς έχει δίκιο. Ενόσω η χώρα αυτή αφήνεται να παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα, δίχως επιπτώσεις, έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί ως άνευ νοήματος και αξίας την κοινή θέση τριών γειτονικών της κρατών σχετικά με την ίδια.

Για την ακρίβεια, με την ίδια «λογική» έχει κάθε δίκιο να θεωρεί τη μία εξ αυτών των χωρών, την Κύπρο, ως … ανύπαρκτη και να της θέτει ως συνομιλητή της την τουρκοκυπριακή ηγεσία.

Ούτως ή άλλως, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη Δημοκρατία της Κύπρου ως κυρίαρχο κράτος και βάσει αυτού του σκεπτικού θεωρεί ότι δεν παραβιάζει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όταν πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της.

Όλα αυτά όμως είναι δυνατά επειδή η Τουρκία, εδώ και χρόνια, «βρίσκει και τα κάνει».

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχεται να εξετάσει την πιθανή ένταξη στους κόλπους της ενός κράτους όπως η Τουρκία, μολονότι αυτό δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία ενός κράτους που είναι ήδη μέλος της ΕΕ, της Κύπρου, τότε ενθαρρύνει τη συνέχιση αυτής της πρακτικής.

Ας τρέφει, δε, τις όποιες ελπίδες ότι η ολοκλήρωση της ενταξιακής διαδικασίας θα οδηγήσει και στην επίλυση του κυπριακού ζητήματος και άρα στην αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία. Πρόκειται, πολύ απλά, για φρούδες ελπίδες.

Ενόσω επιτρέπεται στην Τουρκία να προτάσσει «το δίκιο του ισχυρού» αντί της τήρησης της διεθνούς νομιμότητας, η στάση της θα ενθαρρύνεται.

Σε ακριβώς αυτό το συμπέρασμα δεν οδηγεί η άρνηση της ιταλικής ΕΝΙ να προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ υπό την παρουσία πολεμικών πλοίων;

Όπως είπε χθες ο επικεφαλής του ιταλικού ομίλου πετρελαίου και φυσικού αερίου Eni, Κλάουντιο Ντεσκάλτσι, αναφερόμενος στην παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων στο θαλάσσιο οικόπεδο για το οποίο έχει αδειοδοτηθεί η ΕΝΙ, «αν κάποιος εμφανίζεται με πολεμικά πλοία, δεν κάνω γεωτρήσεις».

Όσο δίκιο κι αν έχει ο φιλήσυχος Ιταλός, με τη στάση του αυτή επιβραβεύει την Τουρκία για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ΕΕ στις 17-18 τρέχοντος, οφείλει -επιτέλους- να κάνει πράξη τα λόγια της και να προχωρήσει στην επιβολή κυρώσεων και μέτρων ικανών να αποτρέψουν τη συνέχιση της τουρκικής προκλητικότητας, καθιστώντας σαφές το κόστος που μπορεί αυτή να έχει για τη γείτονα.

Εάν στο απόγειο αυτής της προκλητικότητας η ΕΕ συνεχίσει να παραμένει άπραγη και να μην προασπίζεται την κυριαρχία ενός κράτους-μέλους της, επιβάλλοντας αυστηρές κυρώσεις, τότε η συνέχεια είναι -κατά πάσα βεβαιότητα- προδιαγεγραμμένη. 

Ακόμη κι αν το κόστος αυτών των κυρώσεων είναι βαρύ για την ΕΕ, η απουσία επίδειξης πυγμής εκ μέρους της είναι βέβαιον ότι θα της στοιχίσει πολύ περισσότερο στο μέλλον, καθώς θα αποδομήσει κατά τρόπο καταλυτικό τα θεμέλια αρχών και αξιών επί των οποίων εδράζεται.

Ούτως ή άλλως, η Ιστορία έχει δείξει ότι η πολιτική του εξευμενισμού οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα…

Η Ευρώπη έκανε το λάθος αυτό ήδη μία φορά. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβει.