Ενα κακό προηγούμενο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η αποχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τις εργασίες της Βουλής, όπως προαναγγέλθηκε δια στόματος του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη, θέτει ένα κακό προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά χρονικά του τόπου.

Όχι μόνον επειδή η ΝΔ θα είναι απούσα από τη συζήτηση του νέου Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι οποίοι έχουν αποτελέσει πεδίο μακράς διαβούλευσης και συνεννόησης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης -σε βαθμό μάλιστα, που οι φίλτατοι Μ. Βορίδης και Ευαγγ. Βενιζέλος ζητούσαν περίπου προ εβδομάδος την εσπευσμένη κατάθεσή τους στη Βουλή- αλλά κυριότερα, διότι έτσι αμφισβητείται εμπράκτως η λειτουργία του πολιτεύματος.

Ουδείς εχέφρων αμφισβητεί τα πρωτεία -με σχεδόν διψήφια διαφορά- του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας έναντι του κυβερνώντος κόμματος κατά τις πρόσφατες ευρωεκλογές και επίσης ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δεν αναγκάστηκε εξ αυτού του λόγου να οδηγήσει πρόωρα τη χώρα σε εθνικές εκλογές.

Η πολιτική, όμως, του «όλοι τα μολύβια κάτω, τώρα», της οποίας υπεραμύνθηκε πρόσφατα ο φίλτατος κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ώστε να αιτιολογήσει την αποχώρηση της ΝΔ από τη Βουλή, αγνοεί την ανάγκη τήρησης των κανόνων που οφείλουν να υπερισχύουν σε μία συντεταγμένη πολιτεία.

Ενόσω η κυβέρνηση δεν έχει παραιτηθεί, εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής και δικαιούται, βάσει του Συντάγματος, να ασκεί την εκτελεστική εξουσία, όπως κατά ακριβώς την ίδια λογική, η Βουλή δικαιούται να ασκεί τη νομοθετική εξουσία.

Δίχως να παραβλέπονται ούτε προς στιγμήν οι πολιτικές συνθήκες που αναμένεται να οδηγήσουν τη χώρα στις πρόωρες εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, η αποδοχή του θεωρήματος ότι η κυβέρνηση όφειλε να παραιτηθεί ή να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής την ακριβώς επομένη των ευρωεκλογών -τις οποίες βεβαίως έχασε- καθιστά το Σύνταγμα ένα απλό κουρελόχαρτο.

Ιδίως, δε, όταν τίθεται προς κοινοβουλευτική έγκριση, με τη διαδικασία περί κύρωσης κωδίκων, ένα έργο επί του οποίου κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν διαβουλευτεί επί σειρά μηνών ή και ετών και θεωρείται ως απολύτως απαραίτητο για την επιστροφή των εργασιών της Δικαιοσύνης σε κάποιας μορφής κανονικότητα.

Η εκτίμηση που διακαώς επιθυμεί να εδραιώσει ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, ότι «η κυβέρνηση τελείωσε», όσο ορθή κι αν είναι από πολιτικής απόψεως, παραγνωρίζει βασικές προβλέψεις του Συντάγματος, οι οποίες  οφείλουν να τηρηθούν εάν η χώρα επιθυμεί να διατηρήσει το φύλλο συνταγματικής συκής που ακόμη διαθέτει.

Διαφορετικά, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση περί την Ευρωβουλή κατά την οποία θα έχανε το κυβερνών κόμμα, θα ζητούνταν η παραίτηση της κυβέρνησης, ακόμη κι αν αυτή είχε μακρά θητεία μπροστά της.

Ακριβώς «τα ίδια» δεν είχε κάνει και ο φίλτατος κ. Α. Τσίπρας το 2014, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά αντιμετώπισε ένα καθ’ όλα απογοητευτικό αποτέλεσμα στην κάλπη των ευρωεκλογών;

Όφειλε τότε να παραιτηθεί η κυβέρνηση Σαμαρά ενώ είχε ακόμη τουλάχιστον δύο χρόνια θητείας ενώπιόν της;

Τούτου λεχθέντος, αποτελεί βεβαίως ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης, η προώθηση -την ύστατη ώρα- τροπολογιών κάθε λογής για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, ακόμη κι αν «όλοι το κάνουν».

Ας μην ξεχνάμε και ότι «όλοι κρίνονται».