Τα διλήμματα της ύστατης ώρας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με τη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφεται σχεδόν παγιωμένη περί το 6,5% από την πλειονότητα των δημοσκοπήσεων (Metron Analysis 6,7%, MRB 6,5%, Alco 6,3%, Rass 8,5%, Marc 7,5%), οι βασικοί μονομάχοι των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου εμφανίζονται πλέον να δίνουν την ύστατη μάχη τους, με στόχο τους αναποφάσιστους.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι επικείμενες ευρωεκλογές αλλά και εκείνες που αφορούν την τοπική ή περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί όντως να αποδειχθούν ως οι εκλογές του παραβάν ή της επιλογής της ύστατης ώρας.

Το κοινό, δε, που θα γείρει τη ζυγαριά προς τη μία ή την άλλη πλευρά κυμαίνεται περί το 10% έως 12% του εκλογικού σώματος, σύμφωνα με τις ίδιες δημοσκοπήσεις. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την Alco, είναι 12,7%, τη Rass 9,4%, τη Marc 12,4%, την MRB 8,7% και τη Metron Analysis, 12,5%.

Ως δέλεαρ, οι κυριότερες -από πλευράς ισχύος- πολιτικές παρατάξεις του τόπου θέτουν ενώπιον αυτού του κοινού το δίλημμα «μέτρα ή μη μέτρα» από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και το τρίπτυχο «λιγότεροι φόροι, καλύτερες δουλειές και περισσότερη ασφάλεια» (προφανώς έναντι του αντιθέτου, εάν δεν κερδίσουν την αναμέτρηση), από την πλευρά της ΝΔ.

Από το Αγρίνιο, ο φίλτατος κ. Α. Τσίπρας μας είπε, «την Κυριακή ψηφίζουμε για τη διατήρηση ή για την ακύρωση των μέτρων», ενώ από την Πάτρα ο επίσης φίλτατος Κ. Μητσοτάκης έθεσε το όλο θέμα μάλλον πιο επιτακτικά: «Επιλέγουμε την αλήθεια ή το ψέμα; Επιλέγουμε την προκοπή ή την καθήλωση; Επιλέγουμε την ενότητα ή τον διχασμό; Θέλουμε σιγουριά και ασφάλεια ή ανασφάλεια; Θέλουμε εθνική υπερηφάνεια ή ταπείνωση; Θέλουμε αξιοπρέπεια ή πολιτική χυδαιότητα; Με άλλα λόγια, θέλουμε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή ή θέλουμε τέλμα και στασιμότητα;».

Προφανώς, τα όποια διλήμματα περί την κάλπη, τουλάχιστον εκείνην των ευρωεκλογών και κατά πάσα βεβαιότητα και εκείνην των περιφερειακών εκλογών, δεν περιορίζονται στα παραπάνω αλλά αφορούν μία σειρά άλλων, ευλόγων, τινών.

Αμφότερα τα αφηγήματα, δε, των κυριότερων πολιτικών παρατάξεων της χώρας εδράζονται στην προεξόφληση της μείωσης των υποχρεώσεων που έχει η Ελλάδα έναντι των εταίρων και δανειστών της, αναφορικά με τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να εξασφαλίσουν τους πόρους που είναι απαραίτητοι για την υλοποίησή τους.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, εξαγγέλλει τη δημιουργία ειδικού ανοικτού καταπιστευτικού λογαριασμού (escrow account) στον οποίο θα τοποθετηθούν 5,55 δισ. ευρώ, ώστε να μπορέσει να μειώσει το επίπεδο του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% στο 2,5% του ΑΕΠ έως το 2022, η δε ΝΔ λέγει ότι θα αποδειχθεί ως ο καλύτερος μεταρρυθμιστής και ως εκ τούτου θα κατορθώσει να πείσει εταίρους και δανειστές για την ανάγκη μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Ο βαθμός εμπιστοσύνης που τρέφουμε ως προς την επιτυχία του εγχειρήματος ενός εκάστου θα μπορούσε να αποτελέσει το κύριο δίλημμα της τρέχουσας κάλπης. Όχι διότι άπτεται του πραγματικού αντικειμένου της, που είναι βεβαίως η ευρωβουλή, αλλά διότι διαμέσου της απάντησής του προκρίνεται, ή μη, η ανάγκη πολιτικής αλλαγής.

Διότι, εντέλει, αυτό είναι το κύριο ζητούμενο της τρέχουσας αναμέτρησης, με τα λοιπά διλήμματα που τη συνοδεύουν να διαδραματίζουν συνοδευτικό, αν όχι δευτερεύοντα, ρόλο.

Ας απαντήσουμε σε αυτό και ίσως βγάλουμε άκρη…