Να που έμεινε και κάτι!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με το δεκαετές ελληνικό ομόλογο να διαπραγματεύεται σχεδόν σε ιστορικά χαμηλά αποδόσεων και τον Γενικό Δείκτη του Χρηματιστηρίου να ακολουθεί περίπου ευθέως ανοδική πορεία από την αρχή του έτους, ίσως, να ήταν σκόπιμο να αναρωτηθεί κανείς, τι ακριβώς εμφανίζονται να προεξοφλούν οι αγορές;

Ούτως ή άλλως, οι κυριότερες προβλέψεις για την πορεία του ΑΕΠ -αν και οριακά- αναθεωρούνται επί τα χείρω, το διεθνές περιβάλλον εμφανίζεται ταραχώδες και σαφώς επιδεινούμενο και η χώρα βαδίζει προς αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με ορίζοντα, τουλάχιστον, το προσεχές φθινόπωρο.

Υπό άλλες περιστάσεις, συνθήκες όπως αυτές ενδεχομένως να δικαιολογούσαν ακόμη και μία αρνητική αντίδραση εκ μέρους των αγορών και πάντως δεν θα αρκούσαν ώστε να τροφοδοτήσουν μία αντιστοίχως θετική πορεία όπως η παρούσα.

Τα αίτια, λοιπόν, της τρέχουσας -θετικής- αντίδρασής τους ίσως θα έπρεπε να αναζητηθούν στους «προηγούμενους και τους επόμενους» και στην επίδραση που αυτοί άσκησαν και συνεχίζουν να ασκούν επί της ψυχολογίας της αγοράς.

Με άλλα λόγια, πέραν των όποιων κομματικών διαχωρισμών, ίσως να ήταν χρήσιμο να προσμετρήσουμε στην όλη εξίσωση περί την Ελλάδα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα και η οικονομία της έναντι τόσο του 2010 όσο και του 2015, των δύο κυριότερων ορόσημων, δηλαδή, στην πορεία της κατά τα τελευταία έτη.

Με πλέον προφανή την απώλεια σχεδόν του ενός τετάρτου του ετησίως παραγόμενου πλούτου και τη βαθιά εσωτερική υποτίμηση που τη συνόδευσε, η χώρα εμφανίζεται σήμερα να έχει επουλώσει -τουλάχιστον μερικώς- τις δύο μεγάλες πληγές της που την οδήγησαν στη χρεοκοπία και στο καθεστώς μνημονίου.

Ο ελληνικός προϋπολογισμός δεν παράγει πια ελλείμματα και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, αν και δεν έχει πλήρως τιθασευτεί, τουλάχιστον δεν εμφανίζει τα μεγέθη του παρελθόντος.

Αντίστοιχα, στη διάρκεια της τελευταίας οκταετίας, αν και συχνά συρόμενη, η χώρα όντως υλοποίησε σειρά μεταρρυθμίσεων σε καίριους τομείς της οικονομίας, βελτιώνοντας έτσι την ανταγωνιστικότητά της, μολονότι εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη πεδίο δόξης λαμπρό προς αυτή την κατεύθυνση.

Υλοποιήθηκαν, δε, πολλές από αυτές τις μεταρρυθμίσεις εκ μέρους πολιτικών δυνάμεων οι οποίες προ της ανόδου τους στην εξουσία πρέσβευαν εντελώς αντίθετες θέσεις, διασκεδάζοντας έτσι τις όποιες ανησυχίες σχετικά με την πορεία της χώρας. Νομισματική και ευρύτερη.

Πλέον, δε, οδεύουμε  προς μία εθνική εκλογική αναμέτρηση κατά την οποία  αναμένεται -τουλάχιστον βάσει των μετρήσεων της κοινής γνώμης- να αναδειχθούν νικήτριες πολιτικές δυνάμεις με ξεκάθαρο φιλοεπιχειρηματικό πρόσημο, που -όπως διατείνονται- θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τη μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας.

Υπό αυτό το πρίσμα, τόσο χάρη στις προσπάθειες που έχουν ήδη καταβληθεί όσο και χάρη στην πεποίθηση ότι δεν θα υπάρξει αντιστροφή του έως τώρα έργου αλλά συνέχιση και περαιτέρω εμβάθυνσή του, ίσως είναι δυνατόν να ερμηνευτεί η παρούσα πορεία των αγορών.

Αν μη τι άλλο, η Ελλάδα δεν προκαλεί πλέον ανησυχία στο διεθνές επενδυτικό κοινό ως το -άλλοτε- «μαύρο πρόβατο» της ευρωζώνης αλλά αντίθετα, μετά από πολυετείς μεταρρυθμίσεις, εμφανίζεται να κρύβει επενδυτικές ευκαιρίες για όσους είναι πρόθυμοι να τις ανακαλύψουν.

Στο διάβα όλων αυτών των ετών, βέβαια, υπήρξαν απώλειες και ζημίες κάθε λογής.

Τουλάχιστον, όμως, τα χειρότερα εμφανίζονται πλέον να πέρασαν και η όποια προσπάθεια καταβάλλεται αφορά πια στην εξασφάλιση υψηλότερων εδαφών.

Όλο «αυτό» όμως, αφορά μία άλλη συζήτηση.