Μη γίνουμε πάλι πρωτοσέλιδο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Νεαρός ο ρεπόρτερ και -κατά τα φαινόμενα- μάλλον άπειρος. Είχε όμως απορίες, γεγονός -από δημοσιογραφικής απόψεως- πάντα χρήσιμο.

«Μπορείτε να μας πείτε για τα ANFAs & τα SMPs και γιατί καθυστερεί η εκταμίευσή τους για την Ελλάδα;», ρώτησε χθες κατά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup, τους Μάριο Σεντένο, Πιερ Μοσκοβισί και Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Eurogroup, επίτροπο περί τα Οικονομικά και επικεφαλής του ESM, αντίστοιχα.

Η απάντηση που έλαβε, από τον φίλτατο Ρέγκλινγκ,  η οποία ήταν κάτι μεταξύ ταχύρυθμου μαθήματος περί των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν και μίας προσπάθειας να «διασκεδαστεί» το όλο ζήτημα ίσως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Αντίθετα, αυτό που έχει σημασία ή ακριβέστερα που θα μπορούσε να αποκτήσει, ήταν η ύπαρξη της απορίας και συνεπακόλουθα η ερώτηση που αυτή γέννησε. 

Για ένα ιδιαίτερα μακρύ χρονικό διάστημα κατά τα προηγούμενα χρόνια, η Ελλάδα βρέθηκε στις πρώτες σελίδες του διεθνούς Τύπου με τρόπο ιδιαίτερα αρνητικό και με σαφείς επιπτώσεις στο πεδίο σχηματισμού εντυπώσεων. Γεγονός που αντικατοπτρίστηκε και στο επίπεδο εμπιστοσύνης που αυτή απολάμβανε, εκ μέρους κρατών και αγορών.

Μετά από κόπους και θυσίες ετών, πέρυσι το καλοκαίρι η χώρα μας κατόρθωσε να ολοκληρώσει τον μνημονιακό βίο της και να γυρίσει την επόμενη σελίδα στην ιστορία της.

Το κύριο συστατικό στοιχείο αυτής της σελίδας, δε, αφορά στη διαδικασία αποκατάστασης της τρωθείσας εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας, με τη διαφύλαξη της όποιας προόδου αυτή κατέγραψε στο δημοσιονομικό και στο μεταρρυθμιστικό πεδίο κατά τη διάρκεια του μνημονιακού βίου της και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.

Δίχως αυτό το στοιχείο, ελάχιστη είναι η ώθηση που θα υπάρξει στην αναπτυξιακή διαδικασία, ώστε να μπορέσουν οι πολίτες της -όντως- να ελπίσουν σε μία καλύτερη ημέρα.

Μπορεί ο φίλτατος Ρέγκλινγκ να εξήγησε χθες ότι υπάρχουν συγκεκριμένα «ανοικτά ζητήματα» και ότι έως τη σύνταξη της σχετικής έκθεσης αξιολόγησης, περίπου σε δύο εβδομάδες, οι ελληνικές Αρχές που «εργάζονται σκληρά» να τα έχουν διευθετήσει, όμως δεν παρέλειψε να τονίσει ότι το εμπλεκόμενο ποσό είναι «σχεδόν ένα δισ. ευρώ», αφήνοντας έτσι να διαφανεί -διαμέσου των γραμμών- και η δική του ανησυχία για το θέμα.

Πόσο συμφέρει τη χώρα μας -κατά την παρούσα κρίσιμη συγκυρία- να επιτρέψει είτε στον φίλτατο κ. Ρέγκλινγκ είτε στους εκπροσώπους του διεθνούς Τύπου (όσο… νεαροί ή άπειροι κι αν είναι αυτοί) να καλλιεργούν τέτοιου είδους ανησυχίες;

Η τρέχουσα -άτυπη- προεκλογική περίοδος, δε, «προσφέρεται» για την καλλιέργεια ανησυχιών αυτού του είδους.

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι. Η κρίση εμπιστοσύνης που αντιμετώπισε επί σειρά ετών η χώρα μας είναι ακόμη παρούσα και τούτο γίνεται σαφές από σειρά πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένων και των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων ή της ανταπόκρισης που βρίσκει η προσπάθεια προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων, η οποία μάλλον δεν είναι… εντυπωσιακή.

Όσο παρέχουμε έδαφος για την καλλιέργεια «αποριών», αναφορικά με τυχόν καθυστερήσεις στην εκπλήρωση δεσμεύσεων έναντι των εταίρων και δανειστών μας, τόσο θα κινδυνεύουμε να ξαναδούμε την Ελλάδα να «κατακτά» εκ νέου μία θέση στις πρώτες σελίδες του διεθνούς Τύπου, για τους… λάθος λόγους.

Δεν υπάρχει όφελος από αυτή τη διαδικασία. Αντίθετα, ενδέχεται να υπάρξει ζημία και ακύρωση πολυετών προσπαθειών και θυσιών εκ μέρους των πολιτών αυτής της χώρας.

Ας μην το δούμε… και αυτό το έργο.