Θέλει και η κατεδάφιση… τέχνη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πρόβλημα των αυθαιρέτων στην Ελλάδα ούτε από τη μία ημέρα στην άλλη δημιουργήθηκε, ούτε και μπορεί να λυθεί μέσα σε μία νύχτα.

Οφείλει να αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου πλαισίου αντιμετώπισης της αυθαίρετης δόμησης, επί του οποίου θα υπάρχει -αν όχι διακομματική συναίνεση- τουλάχιστον ευρεία συμφωνία μεταξύ των κυριότερων πολιτικών κομμάτων της χώρας.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα μία πολιτική για την αντιμετώπιση ενός τόσο εκτεταμένου φαινομένου και μόνον έτσι μπορεί να εμφανίσει συνέχεια και συνέπεια.

Ούτως ή άλλως, ευθύνες για την ύπαρξη ή τη διατήρηση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης φέρει σχεδόν το σύνολο όσων κράτησαν τα ηνία αυτού του τόπου από τη Μεταπολίτευση έως και σήμερα και άρα συλλογική οφείλει να είναι και η ευθύνη για την αναστροφή της.

Υπό αυτό το πρίσμα, αν και η απόφαση της πολιτείας να κινηθεί με ρυθμούς «εξπρές» για την κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων που βρίσκονται σε πυρόπληκτες ή αναδασωτέες περιοχές ή σε χαρτογραφημένα ρέματα ή αφορούν σε ετοιμόρροπα κτίρια είναι στη σωστή κατεύθυνση, οφείλει να εντάσσεται σε μία ευρύτερη πολιτική αντιμετώπισης των αυθαίρετων κτισμάτων, η οποία θα χαίρει διακομματικής συναίνεσης και θα συνάδει με τους κανόνες ενός κράτους Δικαίου.

Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο θα «διασκεδαστούν» και οι όποιες «φωνές» υποστηρίζουν ότι το μέτρο προωθείται δίκην «πυροτεχνήματος» ή ως μέρος της απάντησης στην ανάγκη απόδοσης ευθυνών για την τραγωδία που άφησαν πίσω τους οι πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική.

Όπως δήλωσε χθες και ο πρόεδρος του ΤΕΕ, Γ. Στασινός, «αν υπάρξει διακομματική συναίνεση και ουσιαστική συνεργασία της Πολιτείας με όλους τους επιστημονικούς φορείς, μπορούμε στα δύο επόμενα χρόνια να έχουμε κάνει όσα δεν έχουν γίνει επί δεκαετίες».

Έως τώρα η Πολιτεία αντιμετώπιζε το ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης κυρίως εισπρακτικά, προωθώντας κατά καιρούς διάφορους νόμους για τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων.

Μεταξύ αυτών και η νομοθεσία περί των περίφημων «οικιστικών πυκνώσεων» που «νομιμοποιούσε» αυθαίρετα κτίσματα ακόμη κι αν αυτά βρίσκονταν σε δασικές περιοχές, αρκεί να υπερέβαιναν τα 50 σε αριθμό, βάσει του νόμου 4389/2016, η συνταγματικότητα του οποίου αναμένεται να κριθεί τον Σεπτέμβριο από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Συνολικά, δε, οι «οικιστικές πυκνώσεις» που έχουν δηλωθεί εκ μέρους Δήμων στον Νομό Αττικής και μόνον, στο πλαίσιο της διαδικασίας κατάρτισης των δασικών χαρτών, υπερβαίνουν τα 103.000 στρέμματα… 

Εντέλει, δε, η όλη υπόθεση των αυθαίρετων κτισμάτων αφορά και στην κρατούσα κουλτούρα περί νομιμότητας που υφίσταται στη χώρα μας.

Πλέον, όπως ορθώς επισημαίνει ο κ. Στασινός, εκεί όπου υφίστανται πρωτόκολλα κατεδάφισης, οι εργασίες πρέπει να προχωρήσουν άμεσα, καθώς : «…για να υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας και να εμπεδωθεί κουλτούρα νομιμότητας στην ελληνική κοινωνία, που επί δεκαετίες έχτιζε αυθαίρετα χωρίς μελέτη και επίβλεψη από μηχανικούς, χρειάζεται έμπρακτο μήνυμα τέλους εποχής».

Αυτό το «τέλος εποχής», όμως, οφείλει να φέρει και σφραγίδα διακομματικής συναίνεσης, ώστε να συνοδευτεί και από την απαραίτητη αποφασιστικότητα στην πραγμάτωσή του.

Διαφορετικά, θα αποτελέσει απλώς ένα «διάλειμμα» στο αέναο πελατειακό παιχνίδι το οποίο εξελίσσεται στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες και φέρει τόσο σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή της κατάντια.

Μπορεί ο πολιτικός κόσμος να «συνεννοηθεί» τουλάχιστον για αυτό;