Η ανάπτυξη, οι εκλογές και ο Ρουβίκωνας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ελάχιστη υπηρεσία προσέφεραν στον τόπο όσα διαδραματίστηκαν χθες στη Βουλή, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την οικονομία, ύστερα από αίτημα της επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά.

Μετά από οκτώ χρόνια μνημονίου και υπαγόρευσης της οικονομικής πολιτικής εκ μέρους εταίρων και δανειστών και ενώ βρισκόμαστε μία «ανάσα» πριν την τυπική εκπνοή αυτών των πρακτικών, με κύριο ζητούμενο -άρα- ένα βιώσιμο εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξή της χώρας, ο πολιτικός της κόσμος εμφανίζεται να αναλώνεται σε διαδρομές μεταξύ πρόωρων εκλογών και… Ρουβίκωνα.

Αντί να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση όρων συναίνεσης, φροντίζει να τονίζει μόνον τις διαχωριστικές του γραμμές, κοιτώντας προς το όποιο πελατειακό του κοινό αλλά και προς την επόμενη εθνική κάλπη.

Πού λόγος για συναίνεση, για διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς και τις παραγωγικές τάξεις;

Μολονότι ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι ούτε η διενέργεια πρόωρων εκλογών, ούτε η υπόθεση «Ρουβίκωνας» βοηθούν στη δημιουργία κλίματος σταθερότητας και εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα και την οικονομία της, το χθεσινό θέμα συζήτησης στη Βουλή ήταν η οικονομία και το σχέδιο που εμφάνισε η κυβέρνηση, πρωτίστως προς τους δανειστές και δευτερευόντως προς την Εθνική Αντιπροσωπεία, βάσει του οποίου προσδοκά «ολιστική ανάπτυξη».

Περί αυτού, κυρίως, μίλησαν χθες οι φίλτατοι Ι. Δραγασάκης  και Ευκλ. Τσακαλώτος, ενώ μόνον ως αποσπασματικές μπορούν να χαρακτηριστούν οι απαντήσεις που έλαβαν εκ μέρους των πολιτικών αρχηγών.

Μολονότι το «έδαφος» εμφανιζόταν τόσο πρόσφορο, με σαφείς και υπαρκτές τις αιτιάσεις περί απουσίας πρότερου διαλόγου με τους παραγωγικούς φορείς της οικονομίας -με πρώτον και καλύτερο τον μεγαλύτερο εργοδοτικό οργανισμό αυτής της χώρας, τον ΣΕΒ- αλλά και περί της εκπόνησης ενός κειμένου που προσομοιάζει περισσότερο σε ευχολόγιο παρά σε οτιδήποτε άλλο, ο πολιτικός κόσμος της χώρας επέλεξε τον γνώριμό του δρόμο, της ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης.

Όσο, δε, για το αίτημα της φιλτάτης κας Γεννηματά περί άμεσης διενέργειας εκλογών, πριν καν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις για το χρέος ή πριν καν μπει η «βούλα» για το τέλος της τέταρτης αξιολόγησης από το Eurogroup ή ακόμη και πριν την εκπνοή του μνημονίου στις 20 Αυγούστου… αυτό κι αν βοηθά στην ανάκαμψη της οικονομίας ή στην άντληση εσόδων για τον προϋπολογισμό, ενώ μόλις αρχίζει η τουριστική περίοδος.

Δίχως αμφιβολία, η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Κυριότερα, όμως, χρειάζεται υπεύθυνο πολιτικό προσωπικό, το οποίο θα μπορεί να καταδείξει έμπρακτα ότι είναι σε θέση να συνεννοηθεί και να εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο για αυτή την εθνική υπόθεση.

Ούτε με ιδεοληψίες, ούτε με την εξυπηρέτηση της μίας κοινωνικής τάξης -ή ακριβέστερα του ενός τμήματος του εκλογικού σώματος έναντι του άλλου- μπορούμε να βγούμε από την κρίση.

Διότι ας μην έχουμε απολύτως καμία αμφιβολία ότι ακόμη εκεί βρισκόμαστε.

Οκτώ χρόνια μετά την επίσημη χρεοκοπία της χώρας, μπορεί η δημοσιονομική της εικόνα να έχει μεταβληθεί άρδην, όμως το παραγωγικό της μοντέλο ελάχιστα διαφέρει από εκείνο που μας οδήγησε στην κρίση.

Η ανεργία μπορεί να έχει μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες από το ιστορικό υψηλό της, όμως ποτέ έως τώρα δεν ήσαν τόσες πολλές οι θέσεις μερικής απασχόλησης -και βεβαίως μερικών αποδοχών- σε αυτόν τον τόπο.

Μπορεί να έχουμε εξέλθει -τυπικά- από την ύφεση, όμως οι ρυθμοί ανάπτυξης που καταγράφουμε και εκείνοι που προβλέπονται για το επόμενο ορατό διάστημα υπολείπονται σημαντικά εκείνων που χρειάζονται για να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.

Όταν ο πολιτικός κόσμος της χώρας αρχίσει να ασχολείται πραγματικά με αυτά τα προβλήματα και τους τρόπους υπέρβασής τους, τότε ίσως μπορέσουμε να δούμε άσπρη μέρα…

Όσο για τις εκλογές ή τον Ρουβίκωνα… υπάρχει πάντα καιρός σε μία Δημοκρατία.