Στερνή μου γνώση…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη» θέλει το γνωστό σλόγκαν που «άνθισε» επί των ημερών της παρούσας διακυβέρνησης και πλέον επιβεβαιώνεται με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο.

Τα περίφημα μέτρα του ΟΟΣΑ για την απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων και τη συνεπακόλουθη κατάργηση των «φραγμών εισόδου» (barriers to entry) που θέτει η κάθε συντεχνία προσπαθώντας  να διατηρήσει κλειστά τα «χωράφια» της σε νέους παίκτες, συγκαταλέγονται στο «ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης» που παρουσίασε η κυβέρνηση στους θεσμούς και εξέτασε κατά την πρόσφατη συνεδρίασή της.

Και βεβαίως, καλά έκανε.

Ας τα πολεμούσε παλιά, ενόσω ήταν στην αντιπολίτευση και ας τα μισοεφάρμοσε τώρα, που είναι κυβέρνηση. Πλέον, συγκαταλέγονται στα μέτρα που υπόσχεται να εφαρμόσει στη μετά μνημόνιο εποχή, μέσω του σχεδίου που παρουσίασε προς τους εταίρους και δανειστές μας.

Ακόμη κι έτσι όμως -ακόμη κι αν συγκαταλέγονται αυτά τα μέτρα σε ένα ευρύτερο κείμενο το οποίο χαρακτηρίστηκε ως «ευχολόγιο» εκ μέρους μερίδας των εταίρων και δανειστών μας-, έχουμε ένα απτό παράδειγμα προόδου.

Έχουμε ένα κείμενο, το οποίο στις 106 σελίδες του και ιδιαίτερα στις τελευταίες εξ αυτών, θέτει ένα γενικό πλαίσιο στόχων, απαριθμεί παρεμβάσεις, ορίζει χρονοδιάγραμμα εφαρμογής και επιτέλους δείχνει έναν συγκεκριμένο δρόμο.

Ίσως θα όφειλε να μην προσομοιάζει τόσο σε «έκθεση ιδεών» ή «απαρίθμηση ευχών» ως προς την κατεύθυνση που θα όφειλε να κινείται η ελληνική οικονομία, όμως -κακά τα ψέματα- θέτει έναν «μπούσουλα».

Ορίζει την κατεύθυνση, με άλλα λόγια, προς την οποία πρέπει να κινηθεί το «καράβι» και το κάνει σε μεγάλο βαθμό αναλυτικά και με ακρίβεια.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, θα ήταν απολύτως χρήσιμο, τόσο για την ποιότητα της δημοκρατίας που απολαμβάνουμε σε αυτόν τον τόπο, όσο και ως δέσμευση -εξ όσων τη διατυπώσουν-, εάν το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων μπορούσε να κατέλθει στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές αλλά και κάθε φορά που στήνονται οι εθνικές κάλπες, με ένα αντίστοιχο κείμενο.

Το κάθε κόμμα -ακόμη κι αν δεν ορίζει την ακριβή ημερομηνία υλοποίησης του κάθε μέτρου- ας μας πει αναλυτικά τις προθέσεις του και τα σχέδιά του για την οικονομία και τους κλάδους της, αντί για το συνονθύλευμα που συνήθως βλέπουμε στα διάφορα προεκλογικά προγράμματα.

Δεν είναι, δα, τόσο δύσκολο να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους και να πουν χωρίς φόβο και πάθος με ποιον συμπαρατάσσονται και ποιον αφήνουν. Εάν είναι με τις συντεχνίες, ας το πουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Εάν είναι με το Δημόσιο και στέκουν ενάντια σε ζητήματα όπως η αξιολόγηση, ας μας το πουν και πάλι.

Αντίστοιχα, στη μεταποίηση, στον πρωτογενή τομέα, στο εμπόριο και βεβαίως σε ζητήματα όπως η φορολογία, ας μας πει καθαρά και ξάστερα το κάθε κόμμα τι θέλει να κάνει, ώστε να το ξέρουμε και εμείς και να μην αναζητούμε μαχαίρι να κόψουμε… σύρριζα το χέρι μας, μετά την κάλπη. 

Θα μου πείτε, τι αξία έχουν όλα αυτά, όταν το καλοκαίρι του 2015 έγινε η μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών;

Έχουν, πώς δεν έχουν.

Εάν δεν είχαν, χώρες στην «καρδιά» των ευρωπαϊκών πραγμάτων και με μακρά δημοκρατική παράδοση, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, δεν θα δαπανούσαν μήνες επί μηνών μέχρις ότου αποτυπώσουν με χαρτί και καλαμάρι την κυβερνητική συμφωνία τους, επί της οποίας θα πορευτούν και θα κριθούν…

Διότι, εντέλει, υπάρχει έτσι και ένα κομμάτι χαρτί, δεόντως υπογεγραμμένο, βάσει του οποίου μπορεί να κριθεί το τελικό αποτέλεσμα… με γνώμονα, βεβαίως, την επόμενη κάλπη.